En ik ben niet bepaald een heimwee type, maar zo nu en dan steekt de melancholie de kop op. En de afgelopen week was zo’n emoweek. Ik kreeg al tranen in mijn ogen als ik dacht aan een weekendje in Bassevelde bij mijn mama en zusje, op bezoek gaan bij Grandma, een kus geven aan kleine Maithe, heerlijk kletsen met Ophelie en Julie, de avonden bij Sylvie, de dinertjes met de Taupes en de Tib girls, de vrijdagavonden in de Vismijn ... En bovenop die eenvoudige dagdagelijkse dingen, is er ook het besef dat we heel veel mijlpalen missen: de 1ste verjaardag van mijn metekindje Victor (oftewel Little V), de eerste woordjes en stapjes van Marc’s petekindje Amelie, geboortes, trouwfeesten, housewarmingparties ... en het afgelopen weekend het doopfeest van nichtje Axelle.
Aan de fotos te zien hebben we een geweldig feestje gemist...




Ik sta er altijd van te kijken hoe veel kindjes groeien op een jaar. Maithe is geen peutertje meer, ze is zelfs bijna kleuter af... oordeel zelf, dit is toch het mooiste 4-jarig meisje ter wereld (ik heb dan misschien een vooroordeel, maar toch!).


Dus bij deze een bericht aan het Belgische thuisfront en mama in het bijzonder: ik mis jullie allemaal heel erg! Nog een chance dat ik ook hier girlfriends heb, en Marc natuurlijk! Want zonder hem zou k toch serieus verloren zijn hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten