Inderdaad de Noordpool ligt in Texas. In een gat tussen Houston en Dallas. Meer bepaald 25 mijl ten westen van Palestine, TX. Een woordje uitleg.
In December doen we al eens graag een weekendje in Texas. In 2011 was dat San Antonio. In 2012 was dat Austin en 2013 was het Dallas. Over het bezoek aan Dallas vertellen we in een latere blog. Eerst een verhaaltje over onze tussenstop op weg naar Dallas. We hadden namelijk de Texas State Railroad ontdekt.
De Texas State Railroad is een spoorweg tussen Palestine, TX en Rusk, TX. De spoorweg was gebouwd in 1881 door de gevangenen van de gevangenis van Rusk. Die gevangenis had namelijk een ijzersmederij en dat ijzer moest van Rusk naar Palestine vervoerd worden, en dan verder naar heel Texas. Om dat ijzer te vervoeren, hadden de mannen dus een spoorlijn aangelegd tussen Rusk en Palestine. De lijn werd tot 1969 gebruikt, daarna werd de spoorweg deel van het Texas Parks and Wildlife Department en voor toerisme gebruikt. Op de spoorweg rijden nu oude Victoriaanse stoomtreinen voor allerlei gelegenheden: The Moonlight Special Dinner Train, The Pumpin Patch Express, The Teddy Bear Train Ride, The Memorial Day Salute en vanaf 15 November (!) …. The Polar Express.
The Polar Express is een kinderboek geschreven in 1985 door ene Chris Van Allsburg. Een mooi kerstverhaaltje over een kindje dat met een magische trein, The Polar Express, naar de Noordpool rijdt en daar Santa Claus ontmoet.
Dat gingen we dus met onze kinderen doen. Vrijdagmiddag van thuis vertrokken naar Palestine. Om daar de trein te nemen naar de Noordpool. De kindjes vonden het fantastisch.
Daar kwamen we dan aan. Bij het station van Palestine.
O ja, de brochure zei ook nog: kindjes mogen in pyjama op de trein. Ouders en grootouders ook. Daar hebben we maar voor gepast. We zagen vroeger in Belgie ook wel eens volwassen mensen in pyjama op trein; die mensen waren gewoonlijk niet 100% ok. De gemiddelde Amerikaanse familie heeft er minder moeite mee.
En daar kwam dan de trein aan.
De reactie van Caitlin ?
Hetzelfde als met Sinterklaas. Hard wenen. Maar wat was het probleem ? De trein kwam zonder Zwarte Pieten. Neen, het probleem was dat ze dacht dat we de trein hadden gemist …
Hela meisje, een beetje meer vertrouwen in papa's planningscapaciteiten mag wel hoor.
Klaar om op te stappen.
Meer Amerikaanse pyjama's.
En dan helemaal blij op de trein.
We kregen koekjes.
En chocomelk.
Die mokken mochten we zelfs mee naar huis nemen. Joepie !
De activiteiten op de trein waren ondertussen al in volle gang. Kerstliedjes zingen en dansen op het gangpad.
Het boek The Polar Express werd voorgelezen. En getoond. Voor de mensen die geen goesting hadden om dat boek ook nog eens te kopen (aan drie keer de Amazon-prijs).
Een echte (?) conducteur kwam onze kaartjes knippen. Echt of niet, hij zag er wel heel authentiek uit. Waar vinden ze die mensen toch altijd ?
En toen kwam de trein aan op de Noordpool ...
De trein was op de Noordpool gestopt om Santa te laten opstappen. Daar was hij al.
Caitlin, blijf van die pom-pom !
We moeten het toegeven, we stonden een beetje sceptisch tegenover de hele zaak toen we het ding online hadden geboekt maar het hele event was leuk georganizeerd en heel entertaining. Zoiets kunnen ze hier de Amerika toch wel bijzonder goed. Zelfs de nuchtere West-Europese familie, weliswaar niet in pyjama, kon ervan genieten. We raden wel aan om dit met kindjes te doen. Zoals al gezegd, volwassen mensen in pyjama op de trein, gewoonlijk niet ok …
Het was tijd om door te rijden. Op naar Dallas. We gaan drie afleveringen van Dallas posten.
Dallas - Aflevering 1: Lego en Ice
Dallas - Aflevering 2: Koeien en Cowboys
Dallas - Aflevering 3: JFK en Dinosaurussen
Inderdaad, na
Vlaanderen en Nederland, is de goedheilige man vorig weekend ook nog tot in The
Woodlands geraakt. In de nacht
van zaterdag op zondag was de Sint op bezoek gekomen bij ons
thuis. En zondagnamiddag was er een Sinterklaasfeest op de
Nederlandse school. Het werd een erg bewogen dag.
Maar het begon
allemaal zaterdagavond. We legden aan de kindjes uit dat ze hun
schoen moesten zetten met daarin een wortel en een klontje suiker
voor het paard van Sinterklaas, een koekje voor Sinterklaas zelf en
een pintje bier voor Zwarte Piet. Ook heel belangrijk was op tijd
gaan slapen, en als ze iets midden in de nacht zouden horen, moesten
ze braaf in hun bedje blijven liggen. Ze hadden het allemaal
begrepen. Onze Amerikaanse babysit (we moesten zaterdagavond naar een
feest) daarentegen begreep er helemaal niets van. Maar ze vond het
allemaal wel een goed idee: op tijd gaan slapen, niet opstaan, ....
de Amerikaanse babysit vond dat hele Sinterklaas-verhaal helemaal ok.
En ’s morgens was
de Sint inderdaad geweest. Wortel, suiker, koekje en bier waren weg,
cadeautjes waren afgeleverd. Niet nodig om te zeggen dat de kindjes
het fantastsich vonden.
In de namiddag was
het dan Sinterklaas-feest op de Nederlandse school. Het was een
geweldig leuk feest. Weliswaar met enkele Nederlandse accenten die
we niet kenden van vroeger in Vlaanderen. De snoepjes waren een
beetje anders: speculaas en chocolade kennen we, maar pepernoten ?
En de spelletjes waren ook een beetje anders: zaklopen en hinkelen
kennen we, maar koekhappen ? En spijkerpoepen ? We vertellen er zo
dadelijk meer over.
Eerst een klein
beetje achtergrond.
Nicolaas van Myra
(dat ligt in Lycie in Turkije) werd geboren in het jaar 280. Hij werd
bisschop van Myra en stierf op 6 december 342. Hij werd heilig
verklaard en werd de beschermheilige van kinderen. Het
Sint-Nicolaas- of Sinterklaas-feest wordt op verschillende manieren
gevierd doorheen Europa sinds de Middeleeuwen. In Nederland zette men
al in de 15e
eeuw een schoen. Dat gebeurde in de kerk op 5 december. Rijke
burgers legden dan eten en kleren in de schoen en de opbrengst werd
op 6 december verdeeld onder de armen. In de 16e
eeuw begonnen kindjes hun schoen te zetten in de huiskamer en kregen
ze speelgoed en snoep.
Het moderne
Sinterklaas-feest in Nederland en Belgie begint met de publicatie
van het boekje “Sint-Nicolaas en zijn knecht” (1850) van de
Amsterdamse leraar Jan Schenkman. Deze Jan Schenkman is trouwens ook
de schrijver van het liedje “Zie ginds komt de stoomboot, uit
Spanje weer aan”. In de oudste Sinterklaasliedjes uit de
Middeleeuwen kwam Sinterklaas niet uit Spanje, maar reisde hij van
Myra naar Spanje om daar lekkernijen te halen om dan vervolgens door
te reizen naar Nederland. Die Jan Schenkman heeft het allemaal een
beetje simpeler gemaakt.
Terug naar het
feest. Het feest was echt mooi opgezet. Eerste activiteit van de
namiddag. Luid Sinterklaasliedjes zingen. Dat ging goed. Vooral de
(Nederlandse) ouders waren heel luid.
En dan kwam Sinterklaas met de
Zwarte Pieten binnen. Inderdaad met Zwarte Pieten. Mooi zo. In California hadden Nederlandse en Vlaamse mensen ook een Sinterklaas-feest. Maar dan met gekleurde pieten: blauwe, paarse en groene.
Heeft iets te maken met politieke correctheid. Trouwens, hoe leg je dat dan weer aan de kinderen uit ? Waarom die pieten er anders uitzien in California dan in Nederland ? De ouders hadden het als volgt uitgelegd. Op weg naar Amerika is de stoomboot door een grote regenboog gevaren. De pieten die meevaren zien er daardoor een beetje anders uit. Terug naar ons feest in The Woodlands. Met Zwarte Pieten.
De reactie van onze
kinderen toen Sinterklaas en Zwarte Piet binnenkwamen ? Ze wilden onmiddellijk naar huis. Vooral Caitlin was
echt heel bang. Allee dan, wij naar buiten. Dit had Caitlin te
vertellen. Zie filmpje.
Maar zoals je in het filmpje kan zien, Jack was een beetje flinker en via Jack lukte wel om de kindjes terug naar binnen te krijgen.
Maar voor onze (twee
!) bezoeken aan Sinterklaas was het eerst tijd om spelletjes te
spelen.
Er was knutselen.
Er was
spijkerpoepen. Was is spijkerpoepen ? We zochten het even op. “Spijkerpoepen is een oud-Hollandse bezigheid die strekt tot vermaak en coördinatie- en concentratievermogen vereist. De vereiste materialen van het spel zijn: een stuk touw, een spijker en een fles. De spijker wordt aan het touw vastgebonden, waarna het touw op de rug van de speler wordt vastgemaakt. Het doel van het spel is de spijker in de fles te krijgen, zonder gebruik te maken van iets anders dan heup-, middel- en bovenbeenbewegingen”
Er was koekhappen.
Vooral Jack vond de spelletjes leuk. Kijk hier maar.
En fier natuurlijk.
Er was hinkelen.
Opnieuw Jack. Kijk maar naar het filmpje.
Er was ook zaklopen.
Kijk maar weer naar Jack op het filmpje !
Jack deed dat echt
heel goed. Jack gaat later heel populair worden op de Vlaamse
Kermissen en Meiboomplantingen. We hebben van Jack het laatste nog
niet gezien …
En dan was het tijd
om bij Sinterklaas op bezoek te gaan. In de rij staan natuurlijk.
Maar dat was een goeie gelegenheid om te proberen de kindjes minder
bang te doen krijgen van Zwarte Piet. En dat lukte eigenlijk nog
wel.
Zwarte Piet keek vol bewondering naar onze vader-skills.
En toen waren we bij
Sinterklaas. Dat ging allemaal goed. Maar ze wilden wel nog steeds
niet te dicht komen.
Toen we klaar waren
met ons eerte Sinterklaas-bezoek, konden we weer terug naar de
spelletjes. Maar dat duurde niet lang. Caitlin, die nu wel de smaak
te pakken had, wilde terug naar Sinterklaas. En deze keer wilde ze
absoluut bij Sinterklaas op schoot zitten. Allee dan. Wij weer terug
in de rij gaan staan. En terug bij Sinterklaas.
Daarna was het tijd
voor liedjes zingen voor Sinterklaas. Sommige liedjes waren met
dansen erbij. Zoals het liedje “Zwarte Pieten-Stijl”.
Interessant liedje. We denken niet dat dat liedje al bestond in onze
tijd.
Onze kinderen waren
niet onder de indruk. Kijk hier maar. Heel de zaal aan het dansen en
het springen. Inclusief de (Nederlandse) ouders natuurlijk. En onze
kinderen ?
Inderdaad. Gewoon
ongegeneerd blijven zitten.
Daarna vroeg de juf
of er kindjes waren die graag van voor op het podium, alleen een
liedje wilden zingen voor Sinterklaas ...
En wie steekt daar
dan direct haar handje op ? Caitlin ?! Hier is het filmpje.
Ongelooflijk onze
dochter. Op twee uur tijd is Caitlin gegaan van: “ik ben bang” en
“ik wil naar huis”, naar “ik wil bij Sinterklaas op schoot”
en “ik zal hier wel even een liedje zingen voor Sinterklaas voor de
hele zaal “ ....
Caitlin deed dat
echt heel goed. Caitlin gaat later heel populair worden op Idool of
America’s Got Talent. We hebben van Caitlin het laatste nog niet
gezien ...
Toen mochten ze nog
hun cadeautje gaan ophalen.
De schrik van de
Zwarte Piet was ook volledig verdwenen.
Het
was echt een mooi Sinterklaas-feest. En omdat alles bij Nederlandse
school met vrijwilligers gaat, was Siri al eerder gegaan om alles op
te zetten en wij zijn zelf na hte feest langer gebleven om alles op
te ruimen. Dat was het minste dat we konden doen. En opruimen, dat
doen we toch graag.
Dankjewel mensen van
de Nederlandse school om dit zo mooi in elkaar te steken.
Halloween ligt ondertussen al anderhalve maand achter ons en de suspens is er dus al helemaal af…. maar ja, deze oer-Amerikaanse traditie mag toch niet ontbreken in ons jaaroverzicht van 2013.
Alhoewel Halloween op de 31ste oktober valt, worden hier meestal het weekend voordien al Halloween feestjes georganiseerd, zodat het kostuum al een beetje kan ingelopen worden. In het geval van het spookje is dat echt een evenement op zich, want die doet niet liever dan een (beesten)kostuum aandoen. Laat haar niet in een prinsessenjurk paraderen, maar kikkers, pinguins en schildpadden, kunnen wat haar betreft op ieder ogenblik van de dag. Het gebeurt zelfs soms dat ze op een doodgewone zaterdag opstaat, snel haar kikkerkostuum (dat ondertussen al 2 maten te klein is) aantrekt, en dan de hele voormiddag "ribbit, ribbit" (het geluid dat Amerikaanse kikkers maken) door het huis springt. Het gekke is dat ze zich graag verkleedt, maar als de dood is voor "verklede" mensen. Doodsbang, huilbuien en paniek wanneer ze een volwassen persoon in kostuum ziet. Helemaal de papa…
Afin, er was dus een Halloween party in the Woodlands, en de kinderen wilden daar graag naar toe. Maar toen ze daar aankwamen, vonden ze het duidelijk maar niks...
Er werd ook een wedstrijd gehouden voor het allerbeste kostuum, en daar wilden ze dan plots ook heel graag aan meedoen.
Maar eenmaal op het podium - na een half uur geduldig in de rij te hebben aangeschoven - hadden ze het wel gezien, en kon er zelfs geen lachje naar de jury meer van af.
Ze hadden wellicht al door dat ze toch niet konden winnen van de 1-jarige piraat-deelnemer achter hen, die met volledige boot het podium kwam opgereden.
Er werd nog het meest uitgekeken naar Halloween zelf en het feit dat ze mochten trick or treaten. Wij hebben daar ook niet zoveel ervaring mee, en we wisten niet zo goed wanneer we zouden moeten starten. Volgens mijn buurvrouw moesten we ons daarover geen zorgen maken. "Y'all will see when to go out". En inderdaad. Zodra de zon begon onder te gaan, werd de straat plots overspoeld met cowboys, piraten, prinsessen, spoken, monsters, etc…. Een heel leuke sfeer, echt apart.
Flamingo en doggy stortten zich in het feestgedruis en er was geen houden aan. Ze liepen van deur tot deur en verzamelden meer snoepgoed dan ze ooit op een jaar zouden kunnen/mogen opeten.
En zie, zelfs Marc liet zich inspireren door het enthousiasme van de kindjes en transformeerde die avond in Cat in the Hat (die met die gestreepte wit-rode hoed). Tot hilariteit van onze kinderen en van de buren.
