San Francisco 1 - Mist !

En dan was het weer tijd voor onze jaarlijkse "Papa verrast de familie met een verrassingstrip als iedereen het goed heeft gedaan op het werk en op school" - verrassingstrip.

Dat doen we al sinds 2011.

2011: San Antonio
2012: Austin
2013: Dallas
2014: Grand Canyon
2015: Utah
2016: Sequoia NP
2017: Big Bend NP
2018: ???

Het werd San Francisco dit jaar. Nog nooit geweest maar naar het schijnt wel een schoon stadje. Alles was netjes geregeld. Woensdagmiddag was school gedaan, dus gelijk de kindjes gaan ophalen en het vliegtuig op. Woensdagavond waren we al in San Francisco (SF). Voor 5 dagen en 5 nachten. Maandagavond vlogen we terug naar Texas.

Het werd een hele mooie trip. Wat hebben geleerd ? Mythe of waarheid ?

1) SF is een van de mooiste steden van de US.  Juist.
2) SF is bijzonder heuvelachtig. Juist. Amaai mijn voeten.
3) Dagtripjes naar Alcatraz en Muir National Monument zijn altijd uitverkocht; je moet voorhand boeken. Juist, al een geluk dat we dat hadden gedaan.
4) Er is in SF veel mist. Zeer juist. Elke morgen hetzelfde liedje.
5) SF is duur. Zeker. Amaai mijne portomonnee.
6) Er zijn niet veel zwervers in SF. Onjuist, er zijn er eigenlijk heel veel. Zouden dat nu allemaal dot.com miljonairs zijn geweest ? We twijfelen eraan. 'Dat gebeurt er als je niet goed je best doet op school', vertellen we dan aan de kindjes. De schrik zit er goed in.
7) Echt iedereen loopt daar een hele dag met nen beker van Starbucks rond. Juist. Er is trouwens ne Starbuck op zowat elke hoek van de straat.

Een verslagje.

En daar was Dag 1 al. Donderdag Dec 20.

Eerst 's morgens een loopje gedaan. Eens zien of we die grote brug konden vinden. Niet zo gemakkelijk, veel mist ...

Tijd voor een lekker ontbijt. Met voor Jack de grootste breakfast - burrito ooit.

Bijna helemaal op. De garcon kon het niet geloven. Wij ook niet.

Daarna, onze eerste uitstap.

Alcatraz !

De bekende gevangenis. Tot 1963. Nu een toeristische bezienswaardigheid. We moesten er met de ferry naartoe. In de mist.

Nog eens een poging om die grote brug te zien ... bijna ...

Best wel indrukwekkend dat Alcatraz. En de kindjes waren zeer geinteresseerd.

En nog een paar foto's van SF. In de mist.

Na Alcatraz, tijd voor een wandeling door de stad. Caitlin was al helemaal ingeburgerd.

Eerste stop. Pier 39.  Sinds jaar en dag een verzamelplaats voor zeeleeuwen. Niemand die weet waarom die daar zo graag zitten. Maar ze waren er wel.

Met lawaai !

Daarna gingen we eens een kijkje nemen aan 'Lombard Street", de meeste bochtige straat van de wereld.

En toen was het tijd om weer naar het hotel te gaan. En dat wilden we natuurlijk maar op een manier doen. Met de Cable Car.  Een soort van oude tram die door ondergrondse kabels wordt getrokken en waar de mensen typisch half uithangen. Dat wilden we ook wel eens doen. Superleuk trouwens, zo met uwe kop in de wind hangen. De innerlijke hond in mij vond het geweldig.

En dat werd dan ook onze laatste activiteit van de dag. Het was tijd voor dinner en slapen.  Dag 2 kwam er al snel aan.

Halloween 2018

O ja, anderhalve maand geleden was het hier nog Halloween. Het moet gezegd zijn, we hebben in de loop van den tijd al redelijk onnozel gedaan met Halloween. De kindjes zijn natuurlijk altijd verkleed, maar wijzelf blijven ook niet achter. En proberen elk jaar een kostuum te vinden dat past bij het jaar.

We zijn daar in 2013 mee begonnen. Dat jaar waren de kindjes helemaal gek op de boekjes van Dr Seuss. Dus wij waren dat jaar ...

Inderdaad. The Cat in the Hat. En de kindjes, flamingo en hondje.

In 2014, waren we naar Clearwater geweest en daar de dolfijn Winter gaan bezoeken. Over die dolfijn bestaat een hele film. Met niet alleen de dolfijn Winter daarin, maar ook de pelikaan "Rufus". Die film, en vooral Winter en Rufus, vonden de kindjes dat jaar helemaal geweldig. Dus dat jaar waren wij Rufus.

Caitlin was een pinguin en Jack was een auto, Finn McMissile.

In 2015, hebben de kindjes dan de serie "Wild Kratts" ontdekt. Daar kijken ze nog altijd naar. Maar in dat eerste jaar keken ze echt naar niets anders. Dat jaar waren wij dus ...

Jack was froggy dat jaar. Caitlin, weer pinguin.

In 2016, waren we er zelf niet.  De kindjes waren allebei vleermuizen.

In 2017 dan, waren de kindjes helemaal vertrokken met het boek "Charlie and The Chocolate Factory".  Dus wij waren natuurlijk dat jaar Willie Wonka.

Caitlin en Jack waren een tijger en een jachtluipaard.

En tenslotte in 2018, was het helemaal gemakkelijk om te beslissen ...

Inderdaad. Een hamster. We hebben zoals gezegd al redelijk onnozel gedaan de afgelopen jaren.

Een eenzaam dier trouwens zo'n hamster.

Caitlin en Jack waren trouwens dit jaar een heks en een voetballer.  Jack had er duidelijk niet zo veel zin in dit jaar.

Trouwens, vorig jaar was Halloween een klein drama. Hele dag aan het regenen en tussen 6 en 8 's avonds, het hoogtepunt normaal met de Trick-or-Treat wandeling door de straat, was het een heuse zondvloed. We hebben het toen een half uur volgehouden en dan waren wij en de kindjes doornat.

Waar is de tijd dat iedereen lekker op straat kon zitten.

Een heel jaar hoopten we voor beter weer op Halloween.

En wat werd het ? Wel het had al de hele dag geregend, en tussen 6 en 8 's avonds was er weer ... een zondvloed.

We hebben het opnieuw een half uur volgehouden en dan waren de heks, voetballer en hamster weer doornat. Spijtig voor de kindjes weer.

Maar Caitlin had dat weekend nog wel een Halloween-party. Binnen.

En Siri doet niet mee aan Halloween ? Het zal nog niet zijn ... Op Siri haar werk gaan ze "all out" met Halloween. Weer of geen weer. Jawadde.

Voetbal, tennis, opera, bands, awards, onnozele tekeningen, ...

Inderdaad ons leventje gaat rustig zijn gangetje. Iedereen is kerngezond. Siri doet het goed op haar werk. Denken we. Wij doen het goed op ons werk. Denken we.  De kindjes doen het goed op school. Dat weten we wel met zekerheid.  Jack speelt voetbal. Caitlin speelt tennis. Omdat fimpjes over werk en school niet zo interessant zouden zijn, dan liever een filmpje over voetbal en tennis.  Eh voila.

En verder ? Wel de Queso (hamster #3) leeft nog. Voorlopig toch. En we hebben alvast achter ons een extra stukje grond gekocht om alle diertjes die onder onze hoede sterven, te kunnen begraven.

En verder ? Wel we blijven natuurlijk ook nog altijd een beetje de arty farty aap uithangen. Af en toe tijd dus voor een streepje Cultuur. Met de grote C natuurlijk. Na het klassiek ballet een paar weken geleden, was het weer eens tijd voor de opera. "La Boheme" van Giacomo Puccini.

Trouwens de favoriete opera van Papsy. Wij zelf vonden het maar zo en zo. Zal wel aan ons liggen.

En verder ? Wel de Caitlin die gaat ondertussen al met haar vriendinnetjes naar music bands kijken. Een van de vriendinnetjes speelde in de band.

En verder ? Wel den Jack blijft op school maar awards krijgen. Hier is er weer een.

Goed gedaan Jack.

Waar hij dat allemaal aan heeft te danken is anders wel een raadsel. De opdracht van de juffrouw vorige week was: "Maak eens een mooi tekening over Thanksgiving met een kalkoen erin ... "

Jack leverde dit af.

Jawadde. Wat moet die juffrouw van ons denken ? We willen het niet weten.  Inderdaad ons leventje gaat rustig zijn gangetje.

RIP Nacho

Inderdaad, na Taco, is Nacho dan ook het hoekje omgegaan, en daarbij de pijp aan Maarten gegeven en ook het bijltje erbij neergelegd.

Zondagmorgen zagen we al dat Nacho een grote bult had langs de zijkant van haar lichaam. Ze deed ook niet veel meer. Siri en Caitlin er dan maar mee naar de dierenarts van wacht. Dierenarts van wacht, dat bestaat dus ook. En alhoewel Nacho eigenlijk Jack's hamster was, had hij geen tijd die zondag (er was namelijk Engelse voetbal op tv). Maar Caitlin wou wel graag mee gaan.

De dierenarts van wacht kon echter niet echt helpen. Deed alleen maar honden en katten. Ja zeg.  Is dat niet allemaal hetzelfde ? Soit. Caitlin en Siri terug naar huis. Nacho terug in haar kot. Zondagavond was ze dan dood. Volgens dokter Google waarschijnlijk kanker. Ocharme.

Dit was Nacho.

Kindjes weer heel droevig. En dus was er maandagavond alweer een begrafenis hier. We hebben Nacho dan naast haar vriendje Taco gelegd. Ne steen moeten we nog maken.

Het is een triestige zaak. Onze eerste twee hamsters zijn dan na twee maanden dood. Taco van ouderdom. Nacho van kanker. Je zou al kunnen beginnen denken of het niet aan ons ligt ...

Neen dus !  Allemaal de schuld van de Petco ! Awoe ! Slechte winkel. Slechte marchandise. En nooit gene garantie. Daar zien ze ons zeker niet meer.

Wat nu ?

Wel, de Queso is nog springlevend. Eh voila.

Waarschijnlijk toch nog voor twee maanden of zo.

En een vervanger voor de Nacho ? Jack mocht beslissen. En hij heeft beslist van niet. Hij vindt het te spijtig als er een beestje dood gaat en kijkt eigenlijk ook liever naar den Engelse voetbal dan een hamsterkot te kuisen. We geven hem daar geen ongelijk in.

Blijft er dus nog één family pet over. De Queso. En we hebben ook één persoon die heel goed en graag voor diertjes kan zorgen. De Caitlin.  Misschien is het wel beter zo.

En hiermee hebben we dan sneller dan verwacht onze derde (!!) blog over hamsters geschreven. Hopelijk nu een tijdje niet meer. We schrijven liever stukjes over Amerikaanse en andere onzin dan overlijdensberichten van hamsters.

This is what 8 looks like

Op 14 oktober werd Jack 8 en was het dus tijd voor een feestje.  En dit keer maakten we er gelijk een 3 dagen durend feest van...

Omdat de verjaardag op een zondag viel en Marc dan in China zou zijn, begonnen de festiviteiten al op vrijdag. Ik ging met de kindjes lunchen op school: iets wat in Belgie volgens mij niet gebeurt, maar hier dus wel. Sommige ouders gaan wekelijks met hun kind lunchen, maar wij doen dat dus enkel in speciale gevallen (en wanneer Papsy hier is). We moeten ervan profiteren nu ze dit nog plezant vinden, want voor we het weten zullen ze beschaamd zijn om met ons op school te worden gezien. Het allerbelangrijkste is echter wat je meebrengt voor de lunch... nee, niet gewoon boterhammen van thuis! Het meest voorkomende wat je tijdens lunch ziet zijn hamburgers van Chick-fil-A, maar in ons geval zijn de kinderen het blijdst met een belegd broodje (krabsla voor Caitlin en BLT met extra bacon, mosterd en augurken voor Jack). Subway sandwichen en donuts...beter wordt het niet.

Of toch... Jack mocht kiezen waar we 's avonds zouden gaan eten, en zijn keuze viel op een lokale brasserie, waar ze volgens hem de lekkerste lasagne hebben. Maar eerst cadeautjes opendoen natuurlijk. Hij werd weer eens enorm verwend: een knuffeldier van Caitlin, tickets om naar de Rockets te gaan kijken van papa, en een nieuw tenueke van Man City van mij.  De kleine man was in de wolken, en dan had hij zijn lasagne nog niet op. Of toch... binnen 2 minuten speelde hij een volwassen portie of 20000 calorien naar binnen.

Op zaterdag kwam zijn beste vriendje Rafa logeren. Terwijl Caitlin en ik een filmavondje hielden beneden, waren de jongens boven helemaal verdiept in Fortnite... dat hadden we beter in de gaten moeten houden, want de volgende dag kreeg ik een bezorgd telefoontje van Marc uit China met de vraag wat die bijna 100$ x-box uitgaven waren... oops! De x-box werd tijdelijk op non-actief geplaatst en de jongens werden met een voetbal naar buiten gestuurd.

Ondertussen werd er ongeduldig afgeteld tot zondagmiddag, want dan waren 5 vriendjes uitgenodigd om in een soort lunapark (Main Event) mee te komen feesten. Ze kregen elk 2 spelletjes lasertag en een kaart om gedurende 2 uur ongelimiteerd flipperkast spelletjes te spelen: de middag kon niet stuk!

3 super leuke dagen om een super lieve jongen te vieren. Gelukkige verjaardag, flinke man, wij zijn al 8 jaar zo gelukkig dat jij onze zoon bent!

5 beste vrienden op een rij

De beruchte "Eden Cafe" Lasagne

"OP"