De strijd met de guerilla gaat door. Na drie weken in het defensief te zijn gedrongen, is de heersend macht weer even terug. Noem het een soort van wanhoopsoffensief. Zoals beloofd dus, weliswaar met enige vertraging, het eerste verslag over onze favorite sportclubs alhier.
En als we gaan spreken over onze favorite sportclubs hier in DC moeten we natuurlijk beginnen met de Nationals. Die spelen baseball. Baseball is en blijft "Amercia's favorite pass time". Baseball is qua toeschouwersaantal de populairste sport in de US - dat is ook niet zo moeilijk, elke ploeg speelt in het regular season 162 matchen, daarna volgt er het post-season (de play-offs) en alles eindigt dan met The World Series. Het woord "World" is een beetje misleidend - het gaat hier over een pure US aanlegenheid (en voor de schijn een paar Canadese ploegen). Er zijn 30 ploegen verdeeld over de American (14) en National League (16). De winnaars van de league spelen tegen elkaar in World Series. In 2008 waren dat de Tampa Bay Rays en de Philadelphia Phillies. De Phillies hebben gewonnen met 4-1.
Maar genoeg over de World Series want anders kunnen we niet over de Nationals spreken. Dus terug naar het regular season. De kenners kunnen u vertellen dat in principe elke ploeg in baseball zo ongeveer 54 matchen gaat winnen, 54 gaat verliezen en het gaat dan allemaal om die remaining 54. Ter vergelijking, Tampa Bay had er op het einde van het regular seizoen er 97 gewonnen en 65 verloren. De Nationals hadden er 60 gewonnen en 102 verloren. Dat was het slechtste van alle ploegen in de league.
Dat is niet zo goed. Maar er is een reden voor. De Nationals zijn een ploeg aan het bouwen. De Nationals hebben van de hele league zowat de jongste ploeg en al die jonge, talentvolle spelers moeten het nu waarmaken op het hoogste niveau. En dat gaat nog niet zo goed. Maar aan het ondersteunen van jong talent, daar helpen we natuurlijk graag aan mee. We gaan dus regelmatig kijken naar een match van de Nationals. We hebben onze favoriete plaatsen (tussen home plate and third base) in het splinternieuwe Nationals Park. We waren er zelfs bij op de allereerste wedstrijd van de Nationals in hun nieuwe ballpark. Er had toen nog niemand met zijn gat in mijn stoeltje gezeten. Verdorie !
We zijn overigens erg te spreken over het nieuwe Nationals Park. Een van de mooiste stadions die ik al heb bezocht. Berchem Sport niet mee gerekend. En met alle noodzakelijke faciliteiten. Dus overal veel eetkraampjes met een grote varieteit aan ... heu ... hot dogs en hamburgers. Maar ook een paar aangename bars. Het voordeel is dat je overal kunt gaan rondlopen. Je wordt niet beperkt tot het vak waarvoor je je ticketje hebt gekocht. Leuk. En er zijn ook sportfaciliteiten aanwezig. Je kan namelijk zelf een keertje proberen een baseball die aan 65 mph naar jou toe komt weg te kloppen, of zelf een baseball in de strike-zone proberen te gooien. Allemaal leuk.
Maar het mooiste van al is de service die je krijgt eens je dan toch in je stoeltje zit. Ze komen langs met eten en drinken. Dat is belangrijk want er kan natuurlijk altijd iets gebeuren in de wedstrijd. En dat wil je niet missen omdat je net even nootjes was gaan halen. Je hoeft dus niet meer op te staan. Je roept gewoon naar een van die kleurrijke figuren in de tribune. ’Hey beerman’ of ’ Hey Al’ (als je zit waar wij altijd zitten) en die brengt jou dan de volgende Bud Light. Heerlijk. Baseball en Belgisch bier, het is aangenaam vertoeven daar in Nationals Park.
Baseball is een mooie sport: veel techniek, taktiek en spanning. Ik moet wel toegeven dat het even duurt vooraleer je alle regels en tactische plannetjes doorhebt. Dat is nu gebeurd. We springen niet meer recht in het stadion als er niets aan de hand is. Dat was trouwens redelijk belachelijk. En als de match tussen de innings even stil ligt is er natuurlijk entertainment. Het zou anders Amerika niet zijn.
In de vierde inning is er de President’s race met de heren G. Washington, T. Jefferson, A. Lincoln and T. Roosevelt. Je weet wel die van Mount Rushmore.
Die lopen dan inderdaad een race.
Hilariteit alom. . Interessant detail: sinds de race is uitgevonden, zo’n twee jaar gelden, heeft Teddy nog nooit kunnen winnen. Er gaat altijd iets mis.
Teddy heeft op die manier een soort van cult-status bereikt onder de Nationals fans. Met een web-site: http://blog.letteddywin.com/.
En je kan ook met de heren op de foto.
Een ander fijn entertainment moment vindt plaats in de zevende inning. Dan is er de seventh-inning stretch. Iedereen staat dan even recht om zich eens goed uit te rekkken en het leuke "Take me out to the ballgame" te zingen. En zo genieten we van de matchen van de Nationals.
Het nieuwe seizoen is trouwens juist begonnen. En de Nationals voldoen al vanaf het begin aan de verwachtingen. 27 keer gespeeld. 9 keer gewonnen, 18 keer verloren. Dat beloofd .... maar de laatste wedstrijden gaat het al een beetje beter. Het wordt dit seizoen hopelijk een mooi en lang seizoen voor de Nationals. Let's go Nats !
