Veertig in The Big Easy

We worden oud ... Sinds vrijdag zijn we veertig jaar. Je zou het inderdaad niet zeggen maar het is wel zo. Siri had voor de gelegenheid een verrassing geregeld. Normaal doen wij de verrassingen voor Siri. Want we houden zelf niet van verrassingen. Maar soms is het ok. En Siri kan heel goed verrassingen regelen. Voor onze 35^e verjaardag waren we in Las Vegas. Ook deze keer had Siri alles heel goed geheim gehouden. Het enige wat we wisten was dat we van vrijdagmorgen tot zaterdagmiddag zouden weg zijn. Babysit was met Papsy en Mammy Jo geregeld. Verder wisten we echt van niets tot Siri op de Hardy Toll Road zei dat we de afslag naar het vliegveld moesten nemen. Naar het vliegveld ?! Ik dacht we een beetje gingen relaxen op een of andere ranch buiten Houston. Niks van dat. We gingen vliegen. En wel naar New Orleans, Louisiana. Daar waren we nog nooit geweest. Super ! Dank je wel schatteke voor een geweldige verjaardag. Het was allemaal superleuk (behalve Bourbon Street).

Wat weten we over New Orleans ? Grootste stad van Louisiana. Ligt aan de Mississippi. Bekend voor zijn Frans-Creoolse cultuur. Mooie architectuur.  Lekkere keuken. Veel muziek (geboorteplaats van de jazz). Mardi Gras. French Quarter. Bourbon Street (de bekenste straat van de French Quarter). Die grote Mississippi stoomboten. En natuurlijk Katrina. Veel te zien dus.

Eerst een beetje geschiedenis. La Nouvelle Orleans was gesticht op 7 mei 1718 door de French Missisippi Company, onder leiding dan Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville.  De Jean-Baptiste noemde de stad naar zijn baas: Philippe d’Orleans, toemalig regent van Frankrijk en afkomstig uit Orleans (stad aan de Loire in Frankrijk). New Orleans kwam dan onder Spaans bestuur in 1763, terug onder Frans bestuur in 1801 en werd door Napoleon, in 1803, als deel van de Louisiana Purchase, verkocht aan de United States.  Interessant puntje: bijna alle gebouwen in het historische “Vieux Carre” of “French Quarter” zijn gebouwd in de periode van Spaans bestuur.  Die French Quarter is trouwens niet groot: 1.7 km2.

De stad groeide daarna snel met integratie van Amerikaanse, Franse en Creoolse invloeden.  Tot 1950 was New Orleans de belangrijkste stad in het zuiden van de US. Daarna werd de stad voorbijgestoken door Dallas, Houston, Atlanta en Miami.  De New Orleans metropool telt nu 1.2 miljoen inwoners. Met de snelle uitbreiding van de stad werden er steeds meer kanalen gegraven en werd er steeds meer land gebruikt dat onder de zeespiegel ligt.  De mensen van New Orleans waren historisch altijd zeer bezorgd over overstromingen van de Mississippi en de vele lager gelegen gebieden worden beschermd door dijken. Ondertussen werden echter ook het de gigantische moerasgebieden van de Mississippi-delta steeds kleiner en werd New Orleans meer kwetsbaar voor overstromingen vanuit de Golf van Mexico dan voor overstromingen van de Mississippi.  En daar was dan Katrina in 2005.  Een drama voor de mensen van New Orleans.  De enige goeie zaak van Katrina: na het bijzonder slechte beheer van alle hulpverlening voor, tijdens en na Katrina,  hebben de Amerikaanse overheden op alle niveaus (lokaal, State, federaal) in ieder geval veel geleerd van Katrina en veel betere plannen voor disaster management overal ingevoerd. Mooi zo.

Terug naar onze trip. New Orleans is een unieke stad in Amerika. De combinatie van de architectuur, de muziek, de keuken en de cultuur in de French Quarter bestaat nergens anders in Amerika.  Als je er rondloopt denk je dat je ergens tussen Europa en de Caribbean bent terecht gekomen.  Een unieke belevenis. Een paar sfeerbeelden inclusief alle verpichte cliches (die wilden we niet missen).  Het was allemaal fantastisch (behalve Bourbon Street).

Aan de oever van de Missisippi.

Bij een grote Mississippi stoomboot. Er was er ook maar een. Nog altijd een beetje crisis ? 

De St-Louis kathedraal.

Vanbuiten.

Vanbinnen.

Inderdaad ...  de verplichte jazz-band.

De hele French Quarter was bijzonder mooi en aangenaam (behalve Bourbon Street).

En dit was juist buiten de Vieux Carre. Op Canal Street.  Er rijden daar inderdaad trams in New Orleans. 

Ons hotel lag ook midden in de French Quarter. Op het kruispunt van St Louis Street en Royal Street.

We hadden een balkon.

Onze aperitief namen in de rondraaiende bar in het Hotel Monteleone. Bekenste hotel van New Orleans.

Trouwens, toch niet helemaal overtuigd van het hele concept van de ronddraaiende bar. Op den duur weet ge niet meer of ge nu genoeg aperitief hebt gehad of niet. 

En toen we buiten kwamen, inderdaad  ... de verplichte stoet van een of ander huwelijk of begrafenis.  

We zijn naar een fantastisch goed restaurant geweest.

En daarna nog even over Bourbon Street gelopen. Bourbon Street kan je nog het beste vergelijken met een grote uitgaansstraat in Ibiza of Torremolinos of Lloret Del Mar.  Ene luide bar naast de andere. En elke luide bar heeft zijn ploeg straatjongens en straatmeisjes die met allerhande coupons (eerste drankje gratis, gratis inkom, eerste karaoke-sessie gratis, ....) iedereen proberen binnen te lokken. Dat fenoneem kenden we nog van vroeger. Van onze vakanties als student in Spanje.  Toen als student in Spanje vonden we dat allemaal fantastisch, nu iets minder. We worden oud …

The Official American Kid's Birthday Party Rules (er zijn er tien en ze moeten nauwkeurig gevolgd worden)

Uitgebreide verjaardagsfeestjes voor de kinderen zijn een must in Amerika. In Belgie is dat waarschijnlijk ook zo, maar in Amerika moet alles wel aan een strenge regelgeving voldoen. Afwijken van de regels zorgt voor onrust in suburbia.

Siri organiseert natuurlijk altijd de feestjes van onze kinderen (zie oudere blogs). Siri gaat ook gewoonlijk met onze kinderen naar de feestjes van de andere kinderen. Dat is een win-win situatie voor iedereen. We volgen daarmee de regels (de regel is dat het altijd de mama's zijn die naar de feestjes komen met de kinderen). Siri ziet dan al haar vriendinnen op de feestjes. En wij kunnen in alle rust naar den baseball op tv kijken met een goeie fles cola. Win-win voor iedereen dus.

Er zijn tien officiele regels voor de verjaardagsfeestjes van Amerikaanse koters.

Regel 1

Een thema is verplicht. Maar het is verboden om dit vrij te kiezen. Voor meisjes tussen 2 en 5, heb je de keuze tussen princessen, Minnie Mouse en Hello Kitty. Alles anders is eigenlijk niet toegelaten. Caitlin had vorig jaar kikkers en schildpadden. Dat wou ze absoluut en dat hebben we dan ook gedaan. Onrust in suburbia. Voor jongens tussen 2 en 5, heb je de keuze tussen cars, piraten en dinosaurussen. Jack had vorig jaar hondjes. Dat wou hij graag en dat hebben we dan ook gedaan. Inderdaad: meer onrust.

Regel 2

Het thema moet overal terug te vinden zijn.

Op de uitnodigingen

De aankleding van de lokatie

De aankleding van het verjaardagskindje

De goodybag (definitie: zakje dat je krijgt op het einde van het feestje met dingen erin die je echt niet wil)

Regel 3

Correcte locatie is belangrijk. Bij uw eigen thuis is ok. Buiten- of binnenspeeltuin is ook ok. Sommige mensen doen iets in een overdekte springkastelentuin of de plaatselijke gym. Dat is ook allemaal ok. En slim gevonden !  Kindjes afpeigeren is altijd leuk voor de ouders later op de avond.

Of je kan de hele zaak ook organizeren in het plaatselijk partycentrum waar op eender welk moment van het weekend, acht of tien verjaardagsfeestjes tegelijk aan de gang zijn. Dat gaat dan zo: "Ik kom voor het feestje van Kyle." "Welke Kyle, er zijn hier drie Kyle feestjes ?" "Pfff …".

Regel 4


De sfeer van het verjaardagsfeestje zo oncomfortabel mogelijk maken voor eventueel aanwezige papa's.  Herinnering: de regel is dat de mama's komen met de kindjes.

Ondanks de win-win gebeurt het inderdaad wel al eens dat wij met de kindjes naar het verjaardagsfeestje gaan. Dat is een afwijking van de regels en zorgt dus gelijk voor onrust. Gewoonlijk gepaargaand met enkele subtiele beledigingen van de aanwezige mama's.  Dat gaat als volgt.

Wij komen dan aan op het feestje. En in plaats van een "hello" of "welcome"  krijg je steevast "waar is Siri ??" Ja zeg. Nadat we dat dan hebben uitgelegd en de kindjes zijn beginnen te spelen, hebben we tijd om even rond te kijken. Gewoonlijk zijn er tien tot vijftien kindjes op zo een feestje en zien we dus ook tien tot vijftien chaperonerende mama's. Maar soms hebben we geluk en er is in een andere familie ook teen en tander misgelopen in de planning, en is er nog een andere arme papa die is moeten komen met zijn kindje. Die arme drommel is gemakkelijk te herkennen. Met zijn rug tegen de muur, armen over elkaar, beteuterd gezicht, naast de kom met koekjes of chipsen, en heel vaak zijn telefoon aan het checken. Alsof hij wacht op een belangrijk bericht. Altijd een goede strategie vinden we persoonlijk. Als we die andere papa dan hebben gevonden, dan is het de ongeschreven regel onder de zielige papa's om de rest van het verjaarsdagsfeestje over sport te praten. Het is een soort van tegengewicht tegen de conversaties in de rest van de zaal waar de onderwerpen zijn: babies, kleren en shoppen. Terwijl je daar dan zo staat te praten over sport met elkaar, en de mama's komen voorbij, krijgen we steeds dezelfde reactie: "Is this the daddy wall ? Giechel". Ja zeg.

Regel 5

Het feestje voor de kindjes begint altijd met samen activiteiten doen voor ongeveer een uur.  Gezamelijke activiteiten zijn gewoonlijk: allemaal een tekening maken, een stoelendans of iets gelijkaardig, iets knutselen, en een cookie versieren met vanalles.

Dit waren vandaag onze kinderen tijdens de gezamelijke activiteiten.

Inderdaad, de volledige animatie negeren en spelen met het (nieuwe) speelgoed.

Het cookie versieren wilden ze nog wel meedoen …  als ze het daarna mochten opeten.

Regel 6

Het jarig kindje mag dan na de gezamelijke activiteiten de cadeautjes uitpakken. En de andere kindjes mogen daar dan naar kijken. Leuk.  Heel belangrijk is hier trouwens om een goeie boekhouding bij te houden.  De regel is namelijk dat je na het feestje een gepersonaliseerd kaartje (in lijn met het thema) stuurt naar de kindjes die op je feestje waren en op het kaartje specifiek refereert naar het specifiek cadeautje dat het jarig kindje heeft gekregen van uw kindje. Een tante nonneke inhuren voor de administratie komt hier door de band goed van pas.

Regel 7

Na tante nonneke komt de taart. Alle kindjes proberen neer te zetten, happy birthday zingen, kaarsjes uitblazen en allemaal taart eten.

Regel 8

Den Jack eet de meeste taart.  En blijft altijd tot de laatste aan tafel zitten om zeker te zijn dat hij zo veel mogelijk taart heeft gegeten.

Ge hebt groot gelijk flinke jongen. 

Regel 9.

Er moet ne pinata zijn. Altijd leuk voor de kindjes. Dit is ne pinate.

De pinata is een soort van doos, gewoonlijk in de vorm van een of andere beest, gevuld met snoepjes en klein speelgoed. Dat ding hangt dan op aan een koordje. En de kindjes mogen dan om de beurt met een stok op dat beest kloppen tot de doos stuk is en alle snoepjes en speelgoed eruit vallen.

En dan maar graaien. 

We hebben dat trouwens eens opgezocht. Kloppen op de pinata is een oud Chinees gebruik. Niet Mexicaans dus. Ik denk niet dat er ook maar een Amerikaan, of Mexicaan, dat weet. Soit.

Regel 10

Niet blijven plakken. Als op de uitnodiging staat dat het feestje tot 3 uur duurt, moet je om 3 uur ook opkrassen. Goeie regel vinden we zelf.

Tenzij er ineens allemaal kindjes op u komen afgestormd met nieuws.

Dreumes 1: "Jack locked himself up"
Dreumes 2: "Jack can't get out"
Wij: "Huu ?  What ? Where ?"
Dreumes 3: "Jack locked himself up in the bathroom upstairs".

Aha.

Den Jack was boven aan het spelen. Voelde een nummer 2 komen en had beslist om in alle rust te gaan zitten op het dichtstbijzijnde toilet. Met de deur dicht (hoe zijde zelf). Spijtig genoeg was die deur toen ineens op slot.

Allee ja.  Onrust natuurlijk onder de aanwezige ouders. Maar den Jack is redelijk slim, dus met een paar simpele richtlijnen was hij er al snel uit. Alle deuren in elk huis in Amerika zijn namelijk toch hetzelfde.  Goed gedaan jongen.

Of had hij het express gedaan ?

Anyway, de aandachtige lezer heeft al wel door. Siri is deze week op zakenreis. En Caitlin had vandaag een verjaardagsfeestje van haar vriendinnetje M. Wij moesten daar dus naartoe. En er was geen andere papa. We hadden dus veel tijd vanmorgen …

Maar eigenlijk was het best wel leuk. Dank je wel voor de uitnodiging, ouders van M.  Wijzelf, Caitlin en Jack vonden het een heel leuk feestje. Happy Birthday.