Mini-Merckx

Jack heeft op de valreep van 2014 nog een grote prestatie geleverd: hij kan nu ook zelfstandig fietsen. En hij is er terecht ook erg fier op. Een paar dagen geleden vroeg hij me of hij alstublieft ook eens mocht proberen om te fietsen zonder zijn trainingswheels. Een paar maanden geleden hebben we het al eens geprobeerd, en toen was dat heel slecht afgelopen. Maar kijk, een paar maanden later ging het zelfs zonder oefenen. We haalden de wieltjes eraf, ik bond een sjaal onder zijn armen en we begonnen eraan. Maar die sjaal (om evenwicht te bieden) was helemaal niet nodig. Meneertje kon fietsen zonder oefenen, gewoon vanzelf.

Dus om het te vieren gingen we allemaal samen een fietstochtje maken. Caitlin en Jack op de fiets, ik al lopend. We deden vlot 5 km, en moesten maar 3 keer stoppen om Jack op te rapen. Het begon na 2 km plots te stortregenen, maar dat deerde onze mini-Merckx niet, wel integendeel. Schaterlachend reden ze samen door de regen...sommige automobilisten stopten zelf en boden aan om ons met de auto naar huis te brengen, maar daar wilden ze niks van weten. Op het einde stond hij zelfs recht op zijn pedalen en eindigde samen met grote zus. Want hij kan het niet verdragen als er iemand voor hem fietst. Voila, dat hebben we dan ook onder de knie. 

Kersttrip 2014: Grand Canyon and Sedona (Sedona deel met twee hikes en twee quotes)

Dit is het dan. Sedona in Arizona (foto getrokken vanop balkon van onze hotelkamer). 

Hier nog een foto. We denken trouwens dat de vorige hotelgasten hun blikje bier waren vergeten op te ruimen. 

En dit is weer de familie winterjas in Sedona vorige week zaterdag. 

En omdat mensen altijd zeggen dat we niet genoeg foto's posten van ons alle vier. 

Hier nog een foto van de hele familie. 

We waren dus in Sedona, AZ.  Wat weten we over Sedona, AZ ?  Sedona is een stadje van 10, 000 inwoners gelegen midden tussen fantastische rode-zandsteen-gebergtes. Tijdens de dag zien die formaties er oranje uit; tijdens zonsopgang en zonsondergang, zijn ze rood. Heel indrukwekkend.  Er woonden al Indianen-stammen in de buurt van Sedona voor Christus en na Christus woonden de "Sinagua"-people hier. Het hedendaagse Sedona is gesticht in 1902 en genaamd naar Sedona Arabella Miller Schnebly, de vrouw van Theodore Carlton Schnebly, de eerste postbode van de stad. Allee vooruit. 

Vanaf de jaren vijftig werd Sedona ook een toeristische bestemming. Dankzij het indrukwekkende landschap, en honderden mijlen van paden, werd Sedona een bestemming voor trekkers en fietsers. Maar het werd ook een spirtuele (new age) bestemming. Die new age mensen hebben in Sedona namelijk vier "vortexen" ontdekt. Wij hebben de indruk dat tegenwoordig alles een "vortex" noemt. Toen het hier in de US in februari zo extreem koud was, noemde dat de "polar vortex". Nu dit weer. Maar we hebben het toch eens opgezocht. De definitie van een vortex is een draaiende beweging van energie of een concentratie van energie, een energie-centrum.  Wat heeft dat met Sedona te maken ?  Hier is de uitleg van de New Age charels. 

De vortexen in Sedona zijn wervelende centra van subtiele energie die uit de aarde komen. De vortex-energie is niet echt electrisch, ook niet magnetisch, dus moeilijk te meten. Desalniettemin, hebben de New Agers in Sedona zo toch vier vortexen of energie-centers ontdekt. Vlakbij Bell Rock, Airport Mesa, Cathedral Rock en Boynton Canyon.  De subtiele energie van die vortexen beinvloedt de hele Sedona regio maar is natuurlijk het sterkste op die vier bepaalde plaatsen. De subtiele energie van de aarde gaat namelijk reageren met de energie van een mens vanbinnen en komt in resonantie omdat de energie van de aarde bijna hetzelfde is als de energie van de innerlijke mens.  Als je een "gevoelige" persoon bent, zou je de energie in de vier vortexen in Sedona heel gemakkelijk en sterk voelen.  Ja, ja. 

Wij naar Bell Rock. Niet voor de vortex maar eerder omdat dit een prachtig zicht is: het rode-gesteente in de vorm van een klok.  De meeste gebergtes rond Sedona hebben trouwens zo een naam: Bell Rock lijkt op een klok, Courthouse Rock lijkt op een gerechtsgebouw, Cathedral Rock op een kathedraal, battleship Rock op een slagschip, enzovoort ...

Hier zijn wij aan Bell Rock.  Dat was onze hike #1: naar, op en rond Bell Rock. 

Caitlin weer de kaart aan het lezen. Een duidelijke familietrek.

Vader en dochter voor Courthouse Rock

Op Bell Rock.

Hike #1 van de dag was een success. Met dank aan de vortex ?

Na de lunch, gingen we hike #2 van de dag doen. Naar Cathedral Rock.  Dat werd trouwens een wandeling met een paar verrassingen.

Hier waren we een kwartiertje onderweg.  Alles ok tot hier toe.

Gewoon een prachtige wandeling.

Maar na een uur wandelen, ver weg van de bewoonde wereld ... zagen we dit ?!

Honderden torentjes van keien op elkaar gestapeld. Wat was dat nu weer ? Eerlijk gezegd, we weten het nog altijd niet.

Nog verder wandelen, nog verder weg van de bewoonde wereld ... zagen we dit ?!

En inderdaad:

Jawadde, eerst die torentjes, dan de surprise wedding. Dat waren nu twee dingen die we niet hadden verwacht op onze Hike #2.  Maar onze Hike #2 was weer een groot success. 

En dat was dan het einde van de dag in Sedona. We zijn pizza gaan eten en vroeg gaan slapen.  De volgende morgen vlogen we terug naar Houston. 

En de quotes van de kindjes in Sedona ? 

Quote van Jack. Toen we de surprise wedding zagen, zei Jack: "When mommy and daddy got married, Caitlin and I were sitting under the table".  Geen idee waarom hij dat nog weet, maar het klopt wel. Zie hieronder. 

Quote van Caitlin. Toen we van het vliegtuig stapten, terug in Houston op zondag, zei Caitlin: "I like those seats at the front of the plane better than in the back".  Wat was er namelijk gebeurd ? Toen we aan het wachten waren aan de gate in Phoenix om terug te vliegen naar Houston, had Caitlin een meisje leren kennen (Sophia uit California).  Dat meisje vloog met haar mama in first class en Sophia wou heel graag dat Caitlin naast haar kwam zitten (er was namelijk nog plaats in first class). En zo geschiedde ook: Siri, Jack en wijzelf vanachter in Economy gewrongen, Caitlin in first class ... Allee dan. 

Onze jaarlijkse traditie van een Kersttrip was dus ook in 2014 een groot success.  Na San Antonio, Austin, Dallas, was nu ook Arizona goed afgelopen. De kindjes en Siri vonden het fantastisch. En wijzelf natuurlijk ook. Tijd om te beginnen nadenken over Kersttrip 2015. De lat begint wel erg hoog te liggen ...

Kersttrip 2014: Grand Canyon and Sedona (Grand Canyon deel met vier hikes en vier quotes)

Dit is hem dan. De Grand Canyon in Arizona (foto getrokken juist buiten onze cabin). 

En dit is de familie winterjas in de Grand Canyon vorige week vrijdag. 

En omdat mensen altijd zeggen dat we niet genoeg foto's posten van ons alle vier. Hier nog een foto van de hele familie winterjas. 

Wat deden we in de Grand Canyon vorige week vrijdag ? Wel dat kwam als volgt. Onze jaarlijkse traditie van een Kersttrip bestaat nu al sinds 2011. Vier jaar, een lange traditie dus naar Amerikaanse normen. In 2011 waren we in San Antonio. 2012 was Austin. 2013 was Dallas. En 2014, wegens geen mogelijkheden meer in Texas, werd het Arizona.  En de kindjes hebben het fantastisch gedaan, inclusief de 6 hikes (bergwandelingen).

Donderdagmorgen vroeg opgestaan. Naar George Bush airport. Vlucht naar Phoenix. Auto gehuurd. De kindjes mochten de auto kiezen, enige voorwaarde was dat een vier-x-vier moest zijn. In 2007 waren we al eens in de winter naar de Grand Canyon geweest (we waren toen in Phoenix voor een management-training) en we zijn toen in een sneeuwstorm 's avonds aan de Grand Canyon aangekomen.  Auto was snel gehuurd en dan gaan rijden. 

Eerste stop onderweg van Phoenix naar Grand Canyon was "Montezuma Castle" vlakbij het stadje Camp Verde, AZ, en vroeger bewoond door de "Sinagua" people. Maar eigenlijk zijn al die benamingen verkeerd. "Montezuma Castle" heeft eigenlijk niets te maken met Montezuma (de Azteken-keizer is maar later geboren en nooit in Arizona geweest). Het is ook geen kasteel (meer een soort voorhistorisch appartmenten-complex uitgehouwen uit de rotsen). De naam was uitgevonden door archeologen in 1860, maar die hadden er dus duidelijk met hun klak enne gegooid. En de "Sinagua" people bestaan eigenlijk ook niet. De naam "Sinagua" - "zonder water" is een verzamelnaam voor deze streek in Arizona waar er "weinig water is". Weer een uitvinding van die twijfelachtige 19e eeuwse archeologen. De eigenlijke stam die hier woonden waren de Hohokam indianen, de voorouders van de latere Hopi en Yavapai indianenstammen.  De Hohokams bouwden en woonden in deze appartementen tussen 1,100 en 1,400 AD.  Daarna zijn ze vertrokken, waarom is niet duidelijk.

Hier zien we "Montezuma Castle". 

En er waren ook bomen die bijzonder veel bijval kregen van de kindjes .. en Siri ! 

Hike #1 was een succes; vooral dankzij de bomen denken we. 

Tijd om verder te rijden. We moesten nog twee uur rijden tot de Grand Canyon. Wat kunnen we vertellen over de Grand Canyon ? 446 km lang, gemiddeld 17 km breed, en 1,800 meter diep. De Grand Canyon is ontstaan gedurende 17 miljoen jaar van geologische activiteit, met name twee specifieke zaken: de erosie van de Colorado-rivier door de zachte zandsteen en de verhoging van het Colorado-plateau.  De South Rim (zuidkant) van de Grand Canyon, waar wij naartoe gingen,  ligt op 2,400 meter hoogte. Het wordt daar dus redelijk koud in de winter en er valt daar ook redelijk wat sneeuw. 

En inderdaad, toen we donderdagavond aankwamen aan Grand Canyon was het aan het sneeuwen. Net zoals in 2007. Twee keren in ons leven naar de Grand Canyon geweest, twee keren aangekomen in de sneeuw. 

We logeerden in de Bright Angel Lodge Cabins. Kleine hutjes aan de rand van de Grand Canyon.  Het was donderdagavond al donker en die Grand Canyon is 's nachts niet verlicht, dus we gingen snel eten en slapen. 

De volgende morgen waren we helemaal klaar voor zonsopgang te zien over de Grand Canyon. Sneeuwstorm was voorbij. Er was stralende zon. En het was koud (min 10 Celsius).  Quote 1 van Caitlin: "This is the coldest place I have ever been". 

 Jack stelde voor om snel binnen te gaan ontbijten. Hij had al iets gezien.

Maar de zonsopgang was prachtig. 

Dit was trouwens onze cabin.

Quote 1 van Jack: "I like our house in Texas better".

Na een groot ontbijt - klaar voor hike #2. Naar "Hermit's Rest". Onderweg er naartoe, zagen we deze jongen.

De kindjes hun geluk kon niet op. Ze hadden een echte, wilde Rudolph gezien.  Hij was trouwens niet alleen.

Aangekomen bij Hermit's Rest.

Hike #2 was een success, vooral dankzij Rudolph en zijn vriendjes, denken we.

Tijd voor Hike #3.

Naar de Desert Viewtower. Een uitkijktoren.

Met telescopen. Dat vonden de kindjes geweldig.

Alhoewel niet helemaal duidelijk naar waar den Jack aan het kijken was ... 

Nog een foto van de hele familie voor de liefhebbers. 

Hike #3 was een success, vooral dankzij de telescopen denken we. 

En in de namiddag zijn we ook nog een stukje in de Grand Canyon afgedaald. Dat was hike #4. 

Tot wijzelf onderuit gingen. Het was een beetje te glad daar. Quote 2 van Caitlin: "Daddy falling on his bottom was the funniest thing ever". 

Hike #4 was een success. Vooral dankzij onze slipper, denken we.

Terug aangkomen in de lodge is het altijd wel een uitdaging om de gift-shop te vermijden. 

Quote 2 van Jack: "I am the bad guy". 

Na drie hikes was het tijd vooral tijd voor diner en allemaal vroeg gaan slapen. Ook de bad guys.

Om half acht lagen we allemaal te ronken in onze cabin. Heerlijk. 

En de volgende morgen, weer koud. Met een aantal lage wolken in de Canyon. Prachtig zicht. 

Na een groot ontbijt, vertrokken we zaterdagmorgen naar Sedona. Iets voor de volgende blog.