Happy Thanksgiving (2016 editie)

Happy Thanksgiving ! 

 

Onze 2016 Thanksgiving ging een beetje speciaal zijn want Siri was er niet. Dat is spijtig. Maar Papsy was er wel. Dat is leuk. Verder hadden we grooooote vrienden Sander, Brent en Max ook uitgenodigd voor een traditionele Thanksgiving. Dat is heel leuk.

De drie componten van een traditionele Thanksgiving: beetje sport kijken (American Football), beetje zelf sporten (dienen American Football twee keer naar uwe kleine gooien) en traditioneel Thanksgiving dinner (te grote kalkoen in de oven met veel te zoete sweetpotatoe-puree, gigantische  pumpkin-pie, etc ... ).

We hebben het allemaal wel een beetje veranderd. American Football al snel vervangen door voetbal bijvoorbeeld. Dat was gemakkelijk. Maar geen Siri in huis, en toch een traditioneel Thanksgiving dinner organizeren. Wat moest dat worden ?

Meeste mensen (wijzelf incluis) zouden zeggen, dat gaat een fiasco worden. We zijn namelijk geen Piet Huysentruyt. Of Svea. Verre van. Ons moeilijkste gerecht hebben we ooit eens gemaakt twintig jaar geleden met grooote vriend Geert aan de zee in Koksijde voor al onze vrienden. Pannekoeken. Na een halve pannekoek had iedereen genoeg. En hoefde de volgende drie dagen ook niet meer te eten. Bijzondere voedzame pannekoeken waren dat.

Een heel Thanksgiving dinner ging dus moeilijk worden. Hoe gingen we dat oplossen ? Vier oplossingen gevonden:

1) Delegation. Grooote vriend Sander gevraagd om het voorgerecht te maken.  Sander is wel een uitstekende kok.
2) Outsourcing.  Het dessert (de pumpkin-pie) in HEB gaan kopen.
3) Teambuilding. Papsy en de kindjes inschakelen om te helpen.
4) Cutting Corners. De kantjes eraflopen. In plaats van zo een grote vogel in de oven te steken, gingen we de hele kalkoen vervangen door kalkoenfilets op de BBQ.  En de suiker hebben we ook weggelaten uit de sweetpotatoe-puree.

Hoe is het uitgedraaid ? Het is uitgedraaid op een groot success.

De voorbereiding ging helemaal goed.

De kindjes hebben alle (!) boontjes gesneden.

Verder was onze beschikbare hulp weliswaar beperkt.

Alle klassieke ingredienten van het Thankgiving menu kwamen in orde: errellen, sweetpotatoe-puree, boontjes met spek.

Tafel ook.

Alles was klaar tegen 10 uur 's morgens. Dat was belangrijk want United speelde ook nog in de namiddag en dat wilden we graag zien natuurlijk.  

Tegen een uur of vier waren Sander, Brent en Max daar.

Voetballen, zwemmen en aperitief ging helemaal goed.

En dan kwam er het voorgerecht van Sander dat regelrecht spectaculair was ... zo lekker !

Sander is inderdaad een uitstekende kok.  Ondanks het feit dat we zelf nog bijna het hele gerecht om zeep hadden geholpen. Lang verhaal. Sorry Sander.

Van ons eigen middengerecht is ook niemand ziek geworden.

En dessert was een slam dunk natuurlijk.

Het was een heel fijne Thanksgiving.  We zijn thankful voor onze gezondheid, job, familie, vrienden en United die eindelijk nog eens kon winnen gisteren.

En we zijn speciaal thankful voor Sander, Brent, Max en Papsy om samen Thanksgiving 2016 te vieren met ons.

Squirmy en Squigly

Siri zit twee weken in Belgie.  Papsy zit twee weken in Texas. Papsy was hier vorige week (school- en werkweek) en deze week (Thanksgivingvakantieweek). En in het weekend proberen we altijd een paar leuke dingen te doen.  Zoals vorig weekend: gaan vissen.

Het was de eerste keer vissen voor de kindjes.  En het was zelfs de eerste keer vissen voor Papsy. Na 73 jaar.  Allee vooruit. Nooit te oud voor iets nieuws te leren zeker ?   Alhoewel ...

Wijzelf kennen eigenlijk niks van vissen, maar het is af en toe wel eens leuk om te doen. We hadden zelfs nog een hengel en een visgeriefdoos. Met dobbers, haakjes en een heleboel andere dingen waarvan we geen idee waarvoor ze dienen.

Soit, de kindjes, wij en Papsy, dat zijn vier mensen, dus we zijn eerst de zaterdag nog een drie hengels gaan bijkopen. Plus extra visgerief, haakjes en weeral een heleboel dingen waarvan we geen idee hebben waarvoor ze dienen. Allemaal gaan kopen in de Walmart. Dat hebben ze daar allemaal. Het visgerief is de rayon naast de wapens.  De rayon van de wapens is naast die van het speelgoed.  Allemaal goed te vinden daar in de Walmart hoor.

Zaterdagavond al die hengels, haakjes, etc nog in elkaar gezet. Plus de emmer en het touw klaargelegd. Vermits we niks van vissen kennen, hebben we dan maar zelf onze visregels uitgevonden. Allee, twee regels dan. Dit zijn onze twee visregels.

1) "Ge kunt niet gaan vissen zonder nen emmer en een koord."  Check.

2) "Ge moet uw materiaal op voorhand goed testen."  Check.

Dat het er een beetje belachelijk uitziet dat ge in uw zwembad staat te vissen, hoor ik u zeggen.

Mmm. Misschien wel. Hopelijk hebben er niet te veel mensen dat gezien ...

Onze twee visregels. Meer moet dat niet zijn he. Maar we waren helemaal klaar.

Zondagmorgen.  Op naar Lake Conroe.  Eerste stop. Aas gaan kopen he. Wormen.  Kindjes vonden die geweldig.

Tweede stop. Boot huren. En wij weg.  Caitlin en Jack aan het stuur.

En dan maar vissen.  Wormen aan de haak.  Vislijnen het water in, en klaar ....

En niks ...

En .......  niks ...

En ............  niks ...

Lunch dan maar. Pasta. Gene vis.

Maar we begonnen wel een paar dingen te leren nu.

1) De kindjes vonden het spelen met de wormen geweldig. Op den duur hadden al die wormen al namen ook. Squirmy en Squigly. En broertjes en zusjes: Wiggly en ben ik vergeten.  En dan ineens hadden die ze zelfs half-broertjes en zusjes, als we die in twee sneden om aan de haak te hangen (haha zelf opgekomen).

2) Papsy is gene goeie visser. We hebben zijn lijn meer keren ontward dan de kindjes te samen.  Hij heeft ook nog een paar keren het anker gevangen.  En na de lunch is hij erin geslaagd om de lijn te breken, weg gewicht, dobber, haakjes, aas, enzovoort. Hij mocht dan het dek gaan schrobben.

En verder nog steeds ...........   niks ...

En toen hadden we toch wel beet zeker.

Een catfish gevangen.  Woehoe !   Iedereen enthousiast.   Toch wel heel leuk dat we uiteindelijk iets hadden gevangen. Na al die voorbereidingen in ons zwembad.  De emmer en het touw kwamen goed van pas. De twee visregels hadden gewerkt.  En een catfish hoort bij de "haai-achtigen". We hadden dus eigenlijk een haai gevangen. Jawsome ! (niet zelf opgekomen).

Het was een bijzonder leuke dag.

Oh ja,  de catfish hebben we teruggezet. Squirmy, Squigly en hun half-broertjes en zusjes, hebben we mee naar huis genomen.  Ik denk dat de meeste vissers het omgekeerde doen. Maar allee wij het zo gedaan.

Die wormen wonen nu hier op het terras. In een amazon-doos.

Waarschijnlijk nog een week. Tot Siri thuiskomt. Dan gaan ze weg moeten denken we.  Tenzij we ze ergens verstoppen, misschien best binnen het huis dan, want het begint ook wat koud te worden voor Squirmy en Squigly.

En met dank aan Papsy voor de sponsoring van de hele onderneming.

Fabulous Fourty - The Party

Dat ik 40 werd dit jaar, heb ik al eens vermeld. Maar waarover ik nog niet geschreven had...is het fantastische verrassingsverjaardagsfeest waarop ik werd getrakteerd. Door Svea en Marc, want zij hebben echt wel voor de verrassing van mijn leven gezorgd.

De voorbereidingen waren blijkbaar al op skivakantie begonnen (in maart 2016). Svea had voorgesteld om een surprise feest bij haar thuis te organiseren, en Marc moest ervoor zorgen dat mijn vrienden werden uitgenodigd. Hij had duidelijk de makkelijkere job van de twee. Blijkbaar laat ik mijn telefoon nogal vaak slingeren en was hij er in geslaagd om de meeste van mijn vrienden te identifieren. Het was mij wel al opgevallen hoe hij af en toe vragen stelde over vriendinnen waarnaar hij anders nooit echt vraagt, en dat hij toch wel heel vaak aan het sms-en was. Maar dat was in maart, dus ik had nooit de link gelegd.

Op mijn verjaardag zouden we uit gaan eten, en Marc had gevraagd om mijn mooiste kleedje aan te trekken, want we gingen naar een nieuw restaurant. Hij reed ook niet langs de gebruikelijke hoofdweg en zei plots dat hij even moest stoppen bij Svea, omdat zij ook zouden meerijden.

Er hingen wel ballonnen aan de deur, maar ik dacht dat Amber - het dochtertje van Svea - misschien een feestje had.  Echt, ik was helemaal verrast toen ik de deur opentrok en een muur van vrienden zag staan, die allemaal "surprise" riepen... Dat gevoel en die emotie vergeet ik nooit meer. Het was echt een magische avond.

Het was echt zo onwaarschijnlijk fijn om zoveel vrienden samen te zien op dezelfde plaats.

Amber hield een gastenboek bij, waarin alle gasten een poloraid foto hadden gestoken en een tekstje hadden geschreven.

Het huis en de tuin waren helemaal versierd in grijze/witte/turqoise kleuren. Het was allemaal zo elegant en sprookjesachtig. Echt magisch. Overal waren er ballonnen en bloemen, mini vaasjes, zwart-witfotos van mezelf van de afgelopen 40 jaar (sommige vrienden herkenden Marc niet op fotos van 10 jaar terug - van een periode waarnaar wij nog grappend verwijzen als "dikke Marc" - en vonden het toch wel vreemd om fotos te zien staan van mij met een andere man ;o).  Er waren lekkere (belgische) hapjes, drankjes, coctails, champagne en een buffet waarvan zelfs SOS Piet en Sergio op zouden kijken.

Liesbeth zorgt voor extra aperitiefhapjes

Svea legt de laatste hand aan de voorgerechtjes

Er werd getoast, er werd gespeeched (niemand kan beter speechen dan Marc), er werd veel gelachen...en er werden nog meer cadeautjes uitgedeeld.

bord ontworpen door Marc

En natuurlijk was er ook taart. Een authentieke Europese Zwarte Woud taart, met eetbare goudschilfers erop, gebakken door Chef Fred. Svea had grootse plannen voor het dessert, maar dit is iets waar Marc op stond om zelf te organiseren. 

Het was een pracht avond. Het was echt helemaal af. Ik mis mijn familie en vrienden in Belgie heel vaak, maar het is ook wel hartverwarmend te weten dat ik hier ook vriendschappen heb gesmeed die voor het leven zijn. Svea, Liesbeth en Schatteke, dank je wel...het was echt een onvergetelijke avond!

Svea en Liesbeth: wat een team, maar vooral, wat een onschatbare waarde aan vriendschap