De Kersteditie

De Kerstperiode in Texas is een vreemd fenomeen. Het ontbreekt hier nochtans niet aan versieringen, valse sneeuwtaferelen, lichtjes, kerstmuziek, gestresseerde mensen die al sinds Thanksgiving kerstaankopen aan het doen zijn en allerhande figuren, oud en jong, met truien/t-shirts met rendieren en sneeuwvlokken erop. O, en kerstbal-oorbellen, dat is hier ook een grote hit. Er is geen ontsnappen aan de geur van dennebomen, overgoten met kaneel en gember. In de supermarkt, de bank, bij de droogkuis… iedereen doet er vrolijk aan mee. En maar goed ook, want het is verdorie moeilijk om de echte kerstsfeer op te roepen bij 20 graden.

Mij hoor je niet klagen over het zuiderse klimaat hier, maar het staat een beetje onnozel op kerstfotos: 

Marc in tennispolo en Caitlin in haar zomerkleren (ze wou zichzelf aankleden die dag). Maar er staat wel een "mooie" kerstboom op de achtergrond.
T is vooral een zeer grote boom, want everything is big in Texas, nietwaar...

 Het maken van een "kerstfoto" ging niet zonder slag of stoot. Over Jack hadden we geen klachten, die werkte braaf mee. Hij poseerde wanneer we het vroegen:

En dit is de nieuwste uitdrukking van Jack als je SMILE zegt:

Maar het spookje, dat was een ander paar mouwen. Die wou alleen maar hard rondrennen:

Alle andere mensen die in hun beste kerstoutfits waren opgedaagd om de jaarlijkse kerst-gezinsfoto  bij de grote boom te nemen, keken ons heel vreemd aan bij het aanschouwen van ons losgeslagen meisje. 

Na veel aandringen en omkoperij (M&M's) konden we haar dan toch overtuigen om nog even lief te glimlachen

Maar eerlijk is eerlijk, ze waren niet echt geinteresseerd in de kerstboom. Dat ezeltje dat ernaast staat, was veeeel interessanter...

Dit alles is ondertussen alweer 3 weken geleden. Ondertussen hebben we  een paar koude dagen gehad van rond het vriespunt. Dat voelt serieus koud aan als het de dag ervoor nog t-shirt weer was.

We hebben zelf ook een boom in huis gehaald, en veel lichtjes in de tuin. En de kindjes hebben geholpen om kerstversieringen te maken:

Dit was trouwens een topper: heel makkelijk om te doen, en o zo mooi in de boom.
Voor de geinteresseerden - hoe je tewerk gaat:
- een handje bedekken met witte acrylverf.
- voorzichtig alle vingertjes op de kerstbal drukken
- indien gewenst glittertjes strooien op de nog natte verf
- wanneer droog: met een tandenstoker de ogen/knopen aanstippen (met goud/zilver of zwarte verf).

Vorige week werden ook de kerstfeestjes gehouden op school: Jack had voor de gelegenheid een hemd aan. Hij was daar niet blij mee en was 's avonds nog steeds een beetje boos dat we hem hadden verplicht om dat aan te doen. Maar zie hoe schattig hij er uitziet in een hemd:

Het spookje moest met haar klas kerstliedjes gaan zingen in alle andere klasjes (Christmas carolling). Ze hadden 2 liedjes aangeleerd gekregen waar ik nog nooit van had gehoord. Maar ze deden dat super goed, die 17 kleintjes!

Dit weekend zijn we een weekendje weggeweest naar Austin (blog volgt) en plots is het dan zover…het is eindelijk kerstmis.

Kerstavond en Kerstmis zijn altijd een beetje aparte dagen als je ver weg bent van de familie "back home". Geen grote familiediners voor ons dit jaar...
Wij gaan vandaag naar de kinderkerstmis om 4u. Daarna gezellig aperitieven en een klein diner dat het midden houdt tussen de US en Belgie: een spiral cut honey glazed hammetje met witloofrolletjes in kaassaus. Daar heb ik exact 30 minuten werk aan ;o)

Wij wensen iedereen gezellige kerstfeesten toe, of, zoals ze het hier zo mooi zeggen: we wish you a blessed Christmas. In gedachten zijn jullie heel dichtbij.

Daar werd aan de deur geklopt!

Tot een paar weken geleden hadden de kindjes geen flauw benul wie Sinterklaas was. Santa Claus, die met de rendieren en zo, die kenden ze al van op school, maar Sinterklaas…? Nog zo'n mijnheer met een rode outfit en een witte baard en cadeautjes. Zelfs de naam klinkt hetzelfde wanneer uitgesproken door een kleuter met een zwaar Texaans accent… Het was verwarring troef. Gelukkig waren er de sinterklaasliedjesCD van de Bonnie, het grote sinterklaasboek en youtube. En het feit dat wij de goedheiligman Sint Nikolas, noemen. In het begin moest ik mezelf constant verbeteren om niet Sinterklaas te zeggen. Moeilijk hoor. Maar zie, na een paar dagen kon Caitlin al redelijk goed "zie ginds komt de stoomboot"zingen en waren ze helemaal enthousiast over het zetten van het schoentje.

Dit weekend lagen ze al ongeduldig voor de schouw: "we gaan hier wachten tot Sint Nikolas komt". 

 De kapoenigheid straalt er gewoon af...

Ik was als kind doodsbang van de Sint (en de kerstman en de paasklokken), en bleef superstil in mijn bed liggen met een kussen op mijn hoofd uit schrik dat ik hem anders 's nachts over het dak zou horen lopen. Toen op 5 december vlak voor bedtijd Zwarte Piet hard op de voordeur kwam bonken, bleek dat Caitlin diezelfde schrik van mij heeft geerfd. Maar zo bleven ze wel de hele nacht stilletjes op hun kamer… en de volgende ochtend kwamen ze stipt om 6u vol verwachting naar beneden. 

De vreugde was groot. "Yay, mama, papa, Sint Nikolas is komen!"

Oorspronkelijk had Catilin alleen maar oog voor de chocolade munten. Die cadeautjes zagen ze niet eens liggen. De Sint heeft dit jaar inderdaad de fout gemaakt om alles in te pakken. Volgend jaar gaat hij op inpakpapier besparen, denk ik. 

Het smurfenboek viel in de smaak. En Jack zich maar afvragen waar zijn smurfenboek was.

De staf met M&M's, door grandma met de Sint meegegeven, waren dan weer een heel grote hit bij Jack.  Hij zou ze ook allemaal in een keer opeten als we hem zouden laten doen.

Sinterklaas had voor elk ook een autootje gebracht, een zaklamp en een (akelige) lovey turtle. Allemaal kleinigheidjes, maar o zo dankbaar in ontvangst genomen.

Heerlijk om te zien, dat geluk op die kleine gezichtjes!