Bonnie in America - Editie 2015

De Bonnie was in Augustus voor haar jaarlijkse trip naar Houston gekomen. Zie ook blog "Moederdag 2015 (den echte)". Die dag zijn we naar Galveston gegaan. Maar we hadden voor de Bonnie natuurlijk een heel programma opgesteld.

Voor we aan een kort overzicht beginnen, moeten we eerst iedereen eraan herinneren dat de Bonnie gekend is voor scherpe observaties en rake opmerkingen. Dat was dit jaar niet anders. Een bloemlezing:

"Ge ziet hier heel weinig kleine auto's." (inderdaad dit is Texas).
"De mall is veel duurder dan de Walmart." (daarom gaan wij altijd naar Walmart).
 "Jullie staan vroeg op, en jullie gaan vroeg slapen." (voor Europese normen wel, voor Amerikaanse niet echt)
"De supermarkten zijn hier altijd open.  Dat is gemakkelijk." (inderdaad, wij zouden het niet meer gewoon kunnen worden in Belgie, als ge al geen kalkoen meer kunt gaan kopen om 11 uur 's avonds)
"De kindjes zijn heel flink en eten alles." (Inderdaad, niet dat ze een andere keuze hebben)

Tot dusver de Bonnie.  Wat hebben we dan nog allemaal gedaan ? Vanalles.

We zijn met de Bonnie naar het Houston Museum for Fine Arts geweest. Dat museum heeft een mooie collectie van Europese schilders. Absoluut de moeite.  Brueghel (de oude), Van der Weijde, Rembrandt, Rubens, Monet, Manet, Van Gogh, Miro, Picasso, ... ze zijn er allemaal.

Ook downtown Houston verkend.  Bovengronds.

En ondergronds.

Een paar keren goed gaan eten. Hier zijn we in Babin's (visrestaurant).

Op de paardemolen in de mall.

Het zwembad natuurlijk.

BBQ

En de jokari eens geprobeerd.

En met de kindjes naar hun allereerste baseball game.

Wat doet nen Amerikaan op den baseball ? Eten 

We zijn ook niet ontsnapt aan de gift shop.

En een keer helemaal naar boven in het stadion.

Het was een heel leuk bezoek van de bonnie.  We denken dat ze het ook leuk vond. En voor vandaag: Happy Birthday Bonnie ! 

Voetbal in Amerika

Het nieuwe voetbalseizoen is weeral begonnen. United doet het redelijk in de Premier League, en gisteren tegen de scousers gewonnen. Lokeren heeft vandaag gewonnen op Standard. En Caitlin en Jack hebben er ook hun eerste officiele wedstrijd van het nieuwe seizoen opzitten.

Caitlin en Jack zijn niet aan hun proefstuk toe. Ze hebben vorig jaar ook al een jaar voetbal gespeeld. Ze doen het allebei graag en flink. Pas op dat is hier al voor echt: elke woensdag een uur training en elke zaterdag een echte match (20 minuten voor Jack, 30 minuten voor Caitlin). Sinds dit jaar is er ook al een scheidsrechter voor de wedstrijden van Caitlin.

Caitlin en Jack spelen voetbal bij "Texas Rush Soccer" hier in The Woodlands.  De sponsor is in ieder geval ok.

En voetbal wordt hier in Amerika evenveel gespeeld door jongens als door meisjes. Amerika is ook wereldkampioen bij de vrouwen. En ze hebben een paar hele goeie spelers.  Caitlin (en papa) zijn bijvoorbeeld grote fan van Alex Morgan.

Voetbal in Amerika heet hier soccer. De regels zijn hetzelfde: twee ploegen, twee goals en een bal. Verder is er weinig gelijkenis met voetbal in Belgie of Europa.

We leggen dat even verder uit in vier punten.

Punt 1: er spelen meer kinderen en jongeren voetbal in de US dan in eender welk ander land.  Zie rapport van FIFA hieronder voor als ge het niet zou geloven. Het is wel een FIFA rapport dus er is waarschijnlijk wel geknoeid met de cijfers. Soit.

Onze kindjes spelen dus bij Texas Rush Soccer.  Die Texas Rush Soccer is een geweldige voetbal-fabriek hier in The Woodlands. Er worden hier elke zaterdag 100 wedstrijden afgewerkt door 1,500 kinderen / jongeren.  In totaal telt Rush Soccer US 34,000 leden. De grootste voetbalacademie van de wereld.

Punt 2: de accomodatie is geweldig. Allemaal perfect aangelegde kunstgrasvelden. Toen wij in den tijd voetbal speelden, was dat altijd op een ongelijke akker waar er geen spriet gras te bespeuren was. Als het een tijdje niet had geregend, was het veld een grote stofwolk. En als wel veel had geregend, was het veld een grote modderpoel.  Hier allemaal perfecte pelouzekes.

Punt 3: de toeschouwers hier in Amerika maken het zich wat gecomforabeler dan in Belgie.  In Belgie staan toeschouwers gewoon in dezelfde stofwolk of in dezelfde modderpoel. Hier in Amerika komen de toeschouwers met stoelen, dekens, frigoboxen, karren, tenten, enzovoort ...  Nen Amerikaan heeft graag een beetje comfort.  Ongezien in Belgie.  Dit was eerder dit jaar in februari.

Punt 4: de toeschouwers zelf zijn ook anders dan in Belgie.  In onzen tijd kwamen er gewoonlijk gemiddelde twee mensen naar onze matchen kijken. Ne zatte werkloze die tijdens de rust moest overgeven en ne verdwaalde bompa met katchoue botten aan.  Hier in Amerika is de hele familie er altijd bij. Mama's, papa's, oma's, opa's, ... ze zijn er allemaal ... met hun stoelen, karren, frigoboxen, honden, ...

En dan moet een match al wel eens worden stilgelegd wegens een bestorming van het veld ... Amerikaanse hooligans ?

Zoals gezegd, onze kindjes doen het allebei graag en ze doen het heel flink. Leve het nieuwe voetbalseizoen ! Go Jack Rooney en Caitlin Morgan ! 

STOP ! Siri for President.

Dit is een STOP - teken.

En dit is Julie Bowen. 

 En dit is den Obama.

Er is een verband tussen deze drie foto's.

Namelijk Siri.

1) Wij vinden Siri en Julie Bowen allebei mooie vrouwen.
2) Siri en Julie hebben allebei een successvolle campagne gelanceerd om een STOP – teken te installeren in hun buurt. Julie Bowen deed dit als Claire Dumphy in Episode 4 van Season 3 van de serie Modern Family. Leukste serie op TV sinds Friends. En Siri dit in het echt heeft gedaan.
3) Tenslotte is Siri klaar om president van de US te worden.

Het verhaal dan.

Onze kindjes moeten elke morgen en avond op weg naar school met Siri, en samen met tientallen andere kinderen en mama’s uit de buurt, een gevaarlijk kruispunt oversteken op Terramont.  Sinds jaar en dag had de school daarvoor een ‘crossing guard’ ingehuurd.  Een ‘crossing guard’ is een vrijwilliger, gewoonlijk een of andere gepensioneerde vrouw of man uit de buurt, die elke morgen en avond, iedereen veilig laat oversteken. Er zijn zo duizenden crossing guards in Amerika. Waarschijnlijk in Belgie ook. Die crossing guards worden zelfs betaald door de school. 10 dollar per uur.  Nog een kenmerk van crossing guards: er zit altijd wel een vijs los bij de gemiddelde crossing guard. De crossing guard van Terramont verzamelde potjes zand van overal in de wereld.

Sinds het begin van dit schooljaar heeft de crossing guard van Terramont er echter de brui aan gegeven. En de school heeft nog geen vervanger gevonden. Dus eerste dag van school, maandag 24 augustus, was er geen crossing guard meer op Terramont. Echt wel een gevaarlijke situatie dus.
En dus schoot Siri in actie.

Stap 1: een vlammende maar bijzonder goed geschreven email naar de school.

Stap 2: een lokaal actiecommittee van alle andere bezorgde en boze mama’s.

Stap 3: telefoon naar de politie.

Stap 4: telefoon naar de lokale politieker, Montgommery County Precint 3 Commissioner James Noack.

Stap 5: pamfletten in de buurt van het kruispunt.

Het resultaat ?

Twee dagen later, op woensdagavond kom ik terug gereden van het werk, en zie ik dit !?!

Een hele reeks van palen en tekens aan het kruispunt. Allemaal nieuw.

Een eerste waarschuwingbord. Met twee vlaggetjes erop !

Een ingewikkelde paal.

Nog een waarschuwingsbord.

En dan het STOP-teken !

Eh voila, dat heeft Siri allemaal geregeld. Op drie dagen tijd. Intussen hebben zich ook al een aantal crossing guards vrijwilligers aangemeld. We zijn heel trots op Siri. De buurt zal er nooit meer hetzelfde uitzien.

Wat moet er nog in Amerika worden opgelost ?  Health care ? Begrotingstekort ? Inkomenonsgelijkheid ?

Geef Siri tien dagen en dat zou allemaal wel in orde moeten zijn.

Siri for President !