Laatste vakantieweek en Teddy Bear Tea

De laatste week van de zomervakantie was een groot succes. Ik leer snel bij, dus we hadden vriendjes op bezoek, gingen naar het locale waterpark en knutselden erop los (de rainbow loom blijkt ook in ons huishouden een serieus succes te zijn).

We gingen ook met een paar vriendjes van school op bezoek naar de Blue Bell ijscreme fabriek. Het was plezant maar het gratis ijsje op het einde van de 30 minuten durende tour door de fabriek, is zowat het enige wat de kinderen ervan hebben onthouden.

Allemaal samen: "I SCREAM, YOU SCREAM, WE ALL SCREAM FOR ICECREAM"!

Caitlin proefde de nieuwe "rainbow sparkle sherbert" smaak maar Jack hield het veiligheidshalve bij "Cookies and Cream"

Op donderdag namen we afscheid van Caitlin's juf Dorsey (foto) in Stepping Stones en maakten kennis met de nieuwe juf Jones in Deretchin (daarvan heb ik nog geen foto). 

Afscheid van Ms. Dorsey

We waren op Deretchin uitgenodigd voor Teddy Bear Tea, een kennismakingsnamiddag voor alle kindergarteners met hun klas en hun nieuwe juf.

Caitlin's vriendinnetje Riri gaat ook naar Deretchin, maar ze zitten niet in dezelfde klas.

Er zijn ongeveer 140 kinderen in kindergarten, oftewel 8 klasjes. Hopelijk zal Caitlin de weg vinden in de wirwar van gangen, want kindjes worden geacht om bij aankomst op school recht naar de klas te gaan. Er wordt dus niet gewacht op de bel op de speelplaats. 

Tijdens Teddybear Tea leren de kindjes hun klasgenoten beter kennen, al zegt Caitlin dat ze met niemand heeft gesproken omdat ze een beetje verlegen was. De juf leek heel lief, maar was zelf ook precies een beetje overdonderd door al die nieuwe gezichtjes en onwennige ouders. Terwijl Ms. Jones met haar nieuwe klas boekjes las, kregen de ouders in de bibliotheek een uur durende presentatie van de directrice van de school. Alle regels, do's en don't's werden op een rijtje gezet: waar moet je je kind ophalen, welke kleren mogen, hoe groot moet de boekentas zijn, hoe werkt de carline (om kinderen met de auto op te halen - ik snap het nog steeds niet), hoe moet het voor lunch. Ik leerde dat ouders welkom zijn om samen met hun kindje in de refter te eten. Ik vind dat nog altijd een beetje een vreemd concept.

Caitlin al druk aan kleuren in haar nieuwe klas

Caitlin moest op die dag ook nog een test doen om te tonen waar ze staat wat betreft cijfers, letters en woordherkenning. Daarna moest ze ook nog een ESL-test (English Second Language) doen, omdat ik op de inschrijfformulieren had aangestipt dat thuis een andere taal wordt gesproken. Op dat vlak lijkt deze school echt ongeloofelijk goed georganiseerd.

Teddy Bear Tea was een topper, op 1 minpuntje na: de mascotte. Er liep een grote blauwe draak rond (de mascotte van de school), waardoor Caitlin na nog maar 3 minuten op school al helemaal hysterisch aan het huilen was. De meeste ouders keken begripvol naar mijn huilend meisje en dachten bij zichzelf wellicht dat dat nog drama's ging geven op de eerste schooldag. Zolang de draak er dan niet is, zal het allemaal wel meevallen morgen.

Sokken Vergeten

Wat zijn twee activiteiten die we bijna nooit doen ? Rolschaatsen en bowlen. De bowlingbaan en de rolschaatsbaan zijn twee plaatsen waar we niet zo vaak komen. De laatste keer op de bowlingbaan was 3 jaar geleden toen Bart, Lisa en Maithe hier in Texas waren. De laatste keer op de rolschaatsbaan was ... ik denk dat we nog nooit op een rolschaatsbaan zijn geweest in de bijna 41 jaar van ons bestaan.

Maar deze week ging dat allemaal goed komen. Volgende week vrijdag moeten we gaan bowlen voor het goede doel. En gisteren (zaterdag) waren we op de rolschaatsbaan voor een verjaardagsfeestje.

Niet dat we zelf gingen rolschaatsen hoor. We zijn daar te oud voor, en eigenlijk kunnen we dat ook echt niet. Maar als excuus voor de buitenwereld hadden we: "we waren onze sokken vergeten". Eh voila. Ik denk dat er niemand ons echt geloofde. Soit. Caitlin en Jack gingen het wel proberen.

Eerst het volledige rolschaatsverhaal van Jack. Zie hieronder.

En klaar.

Hij heeft die rolschaatsen exact 3 minuten aangehad. Eigenlijk duurde het langer om die rolschaatsen aan en uit te doen dan dat hij ze heeft aangehad. We hebben snel zijn sokken in onze zak gestoken en zo had het mannetje ook een excuus om veilig langs de kant bij papa te blijven: "sokken vergeten"

Caitlin dan. Voor beginnende rolschaatsers hadden ze handige rekjes. Maar het ging nog niet zo vlot in het begin.

Maar Caitlin is dapper en geeft nooit op, en een beetje later was ze er al helemaal mee weg. Ze vond het ook echt leuk.

En hier een beeld van Siri binnen 40 jaar ? Dat rekje was voor de rolschaatsers schatteke, niet voor de begeleiders.

Het was een leuk feestje. Met een bijzonder lekkere chocoladetaart. Gelukkige verjaardag Helena !

En volgende vrijdag, bowling dus. Als we onze sokken maar niet vergeten.

Staycation - Days 1, 2 & 3

Op leeftijd 5 en 3 hebben onze kinderen nog niet zoveel besef van tijd. Ze kennen de maanden en de seizoenen, maar ze rekenen nog een beetje in events: van nu tot Jack zijn verjaardag, en daarna is het sinterklaas, en daarna kerstmis, en dan gaan we skien. En "moet ik nog zoooo lang wachten voor het mijn verjaardag is?" (Caitlin) en "Ga ik echt altijd verjaren in de winter? Dat is niet eerlijk!" (Caitlin)...

Afin, het is nu dus augustus en dus zomervakantie. Maar aangezien hun schooltje gewoon doorloopt en wij gewoon gaan werken, is dat hier nog niet zo erg doorgedrongen. Als ze andere kinderen horen praten over de vakantie, dan denken ze gelijk aan een vliegtuig. Ze hebben geen idee dat duizenden kinderen gewoon niet naar school gaan in de zomer. Op zich is dat wel makkelijk, want 13 weken zomervakantie (van begin juni tot eind augustus) kan ik met mijn 10 verlofdagen niet aan.

Maar eigenlijk is het ook wel een beetje zielig, en dus zorg ik ervoor dat ze tijdens de zomer toch ook leuke dingen doen, en een beetje uit de schoolsleur ontsnappen. Zo ga ik ze meestal iets vroeger ophalen, zwemmen we na thuis te komen - en moeten ze daarna niet meer in bad, worden er heel veel ijsjes gegeten, etc....  Nu moet ik er wel bijzeggen dat ze ook op school hun best doen om het leuk(er) te maken. Op maandag komt de ijskar, op dinsdag mogen ze in de splashpad (soort van fontijn-speeltuin ding) en op vrijdag mogen ze zwemmen met de klas. Maar toch. Het schuldgevoel knaagde een beetje.

En dus besloot ik om ze een paar dagen thuis te houden, vlak voor het begin van nieuwe schooljaar op 25 augustus. Want dan gaat Caitlin naar de nieuwe, grote school. 8 schooldagen om precies te zijn, van woensdag 13 tot vrijdag 22 augustus. Ik had het ook niet aan mijn baas verteld, maar de kindjes zijn nu toch op een leeftijd dat die overdag rustig kunnen spelen, zodat ik toch nog een beetje werk kan verzetten. Win-win voor iedereen, dacht ik zo bij mezelf.

Dinsdagavond werd de vakantie officieel ingezet door ze extra vroeg van school op te halen en mee te nemen naar het plaatselijke waterparkje. Waren we net goed en wel geinstalleerd, badpakken aan en zonnecreme gesmeerd, toen het "donder alarm" afging. Eens het dondert, moeten ze 30 minuten wachten om kinderen terug in het water te laten. Tranen alom, dus zijn we maar naar huis gegaan. Dat was alvast een leuk begin van de "vakantie".

Op woensdag waren de kinderen om 7.30 klaar om te vertrekken, tot ze doorhadden dat ze gewoon thuis mochten blijven. "Dat is raar" zei Caitlin, "het is toch woensdag?". Na 2 uur kwamen ze vragen wanneer ze terug naar school mochten... want "we vervelen ons wel een beetje". Gelukkig had ik voor de namiddag een paar doktersbezoeken gepland en daarna terug waterpark. Met vriendjes deze keer, en er was geen (donder)wolkje aan de hemel. En met een goedgevulde namiddag - en Jack die wellicht terug buisjes zal nodig hebben, maar dat is een ander verhaal - was de eerste vakantie dag toch een half succes.

Donderdag trok ik alle registers open en hadden we besloten om naar het strand te gaan. De vriendjes die uiteindelijk zouden meegaan, belden een half uur op voor vertrek af, maar we besloten toch maar te gaan. En gelukkig was het een groot succes (gelukkig maar want 5 uur rijden -heen en terug- is toch een beetje teveel van het goede). Maar kijk, schopjes, zand, een glijbaan, chips, ijscreme, quality time met mama.... het verdict over dag 2: een topdagje.

Toen ik bij het slapengaan vroeg of ze een leuke dag hadden gehad antwoordde Caitlin "Ja, maar mag ik morgen gewoon terug naar school, want ik mis mijn vriendjes en ik zou zo graag mijn nieuwe kikker tijdens show-and-tell tonen"...

Zo gevraagd, zo gedaan... de vakantie werd met een dag ingekort en deze ochtend gingen ze uitgelaten terug naar hun juf en vriendjes.

Ik heb mijn les geleerd. Volgende week stop ik vol met playdates met hun vriendjes.

Maar het positieve van dit experiment is dat de kindjes voorlopig nog geen tekenen van schoolmoeheid vertonen.

Vermijd die roze scheenlappen

Onze absolute favoriete bezigheid van de week tegenwoordig is... met de kindjes naar de voetbaltraining gaan op zaterdagmorgen. Allee ja, na werken natuurlijk ..., en na slapen..., en na gaan lopen ook natuurlijk, en naar de Engelse voetbal kijken, en de BBC voetbal website lezen, ...

Maar dan, met de kindjes naar voetbaltraining gaan dus. En de kindjes doen het ook heel graag.  Dat helpt. Alhoewel het nog niet altijd van een leien dakje gaat. De focus voor en tijdens de training moet soms nog een beetje beter.

* Vorige week was Caitlin te laat voor het begin van de training omdat ze nog naar het toilet moest
* En deze week moest ze tijdens de les naar het toilet
* Jack was gisteren tijdens de les aan coach Sara aan het uitleggen dat ze vorige week naar de nieuwe Planes waren gaan kijken
* En genoeg water drinken is belangrijk, maar onze kindjes komen tussen elke oefening naar de zijlijn voor een slokje water, vandaar dus de problemen hierboven

Maar ze doen het wel heel graag en goed. De training is voor kindjes van drie tot vijf. Twee jaar verschil is op die leeftijd wel veel.

Jack mocht een oefening samen met de oudste jongen van de klas doen.  Dat ging heel goed.

Caitlin moest dezelfde oefening samen met het kleinste meisje van de klas doen.  Dat ging niet goed.  Dat meisje, met roze scheenlappen, ging alleen maar zitten als de bal kwam en probeerde haar stip altijd maar dichter bij Caitlin leggen.

We mogen dat natuurlijk niet doen, maar we hebben na de training tegen Caitlin gezegd dat ze in het vervolg moet vermijden om met dat meisje nog oefeningen te doen. Meer nog, in het algemeen oefeningen vermijden met eender wie met roze scheenlappen. We weten het, op die leeftijd mag je ze nog niet te competitief maken, maar ja zeg, die training is maar een half uur. Dan hebben we geen tijd voor roze scheenlappen.

En op het einde van de training is er dan debriefing met coach Sara. Goed op Jack letten. Hij doet heel goed mee: aftellen, soccer roepen en de high five achteraf.

Coach Sara moet natuurlijk tegen alle ouders positieve dingen zeggen, maar tegen ons zei ze dat ze nog nooit zo een aandachtig kindje van 3.5 jaar als Jack had gehad in haar klas. We vroegen nog of Jack haar een beetje deed denken aan Cristiano Ronaldo toen die 3.5 jaar was.  Dat wist coach Sara niet.