Nog 1 aflevering en we hebben het eerste seizoen van Katarakt erop zitten. Het was wel even wennen…want na een jaar Hollywood televisie zijn de Vlaamse producties een serieuse stap terug naar de realiteit.
Als je aan de gemiddelde Amerikaan zegt dat er in Vlaanderen een serie bestaat over een familiebedrijf “op den buiten” dat in de eerste 12 afleveringen te kampen heeft met familieruzies, faillissement, ons-kent-ons, zwartwerk, problemen met de belastingen, mislukte oogsten, mislukte internationale handel, ongelukken, overspel, zelfmoord, ziekte, een geestelijk gehandicapt kind, onvruchtbaarheid en talloze andere miserie, miserie, miserie…. dan kijkt die u even raar aan: “Does anyone actually watch that show???”
Ik moet eerlijk toegeven, ik werd er soms zelf een beetje depressief van… en tegelijkertijd vond ik het ook mooi en ontroerend. Vanop een afstand bekeken is het is allemaal zo herkenbaar en zeer Belgisch. En daarvan word je je extra bewust als je in het buitenland woont.
Echt, hier bestaat zulke TV niet. Je kan hier (enkel) kiezen tussen: reality TV (met alle daarbij horende horror), series met een hoog Glamour gehalte (en allemaal mooie mensen), muziekachtige competies a la idol, of Jerry Springer en David "the Hoff" Hasselhoff… Ze hebben hier dit jaar voor de eerste keer “B zkt V” (Farmer wants a wife) ingevoerd en dat werd al een beetje vreemd onthaald, want wie wil er nu naar zoiets onglamoureus als de boerenbuiten kijken? Alleen als je la Hilton in een weide zet , lijkt het interessant te worden…
Tja, t is jammer dat de Vlaamse TV het niet beter doet in de wereld, maar ik denk eerlijk gezegd dat de wereld daar nog niet klaar voor is…
donderdag 28 augustus 2008
vrijdag 22 augustus 2008
EU vs US
Europe en US zijn allebei geweldig. Maar er zijn verschillen. Een bloemlezing.
1) Ze hebben hier nog altijd bruine papieren zakken in de supermarkt. Ge weet wel, van die bruine papieren zakken vol met boodschappen die mensen in de film altijd uit hunen auto halen en dan laten vallen. Of die we vroeger gebruikten om maskers mee te maken in het kleuterklasje. Zakken zijn nog altijd even onhandig en onbetrouwbaar, maar gemakkelijk om uw oud papier in te sorteren. En oud papier hebt ge hier genoeg. Het gaat goed met den Amerikaanse post. Elke dag een bus vol post, waaronder minimum twee gratis offers voor een credit card. Vorige week hadden we maar 10 offers voor een credit card, we waren al een beetje bezorgd dat we subprime categorie waren geworden, maar alles is ok.
2) Met den auto rijden gaat hier gemakkelijk en snel. Den benzine is nog altijd relatief goedkoop per Europese standaard, ge moogt rechts inhalen, ge moogt rechts afslaan bij rood, overal veel plaats om te parkeren en de mensen zijn hoffelijk in het verkeer en staan allemaal op tijd in de juiste rijstrook. Als ge dat allemaal combineert met nen goeien oude "ik wring mij der hier nog op 't laatste efkens tussen" Belgische rijstijl, geraakt ge overal redelijk snel en gemakkelijk. Ja, zelfs als ge gelijk nen bompa rijdt ....
3) Met uw korte broek moogt overal binnen. In Belgie lijkt ge met uw korte broek al gauw op ne slecht verklede versie van Gaston Bergmans als Joske Vermeulen. Dat is hier helemaal niet het geval - de korte broek voor de man in zijnen vrije tijd is hier de regel. Ook de Europese kritieken van "nen te korte bermuda" of "nen te hoog opgetrokken bermuda" zijn hier volledig onbekend. Dat is een goede zaak: het maakt de keuze van vrijetijdskledij voor de gemiddelde man hier vrij eenvoudig. Het spijtige van de hele zaak is wel dat de gemiddelde vrouw - o gruwel - dezelfde keuze lijkt te maken.
4) De service in het restaurant is hier beter. Daar is een eenvoudige reden voor: de waiters /waitresses hangen af van uwen tip en die hangt af van de kwaliteit van service en kwaliteit van service hangt in ons geval af van hoe vlotjes het bier blijft komen. En nu ge hier tegenwoordig overal Belgisch bier kunt kopen wordt het leven alleen maar beter natuurlijk - ik vind dat Budweiser al veel beter smaakt de laatste maand.
5) Gaan fietsen en lopen is hier aangenaam maar duur. Nen oude spoorweg in Northern Virginia is geconverteerd naar een prachtig fietspad - met weliswaar wat heuveltjes en vals plat, maar dat went allemaal wel. Echter, in tegenstelling tot de vrijetijdskledij is uw sportuitrusting hier van het grootste belang en vergt wat aandacht. Dat turngerief van het college is niet voldoende. De minimum uitrusting om te gaan lopen of fietsen bestaat uit: broek, t-shirt en schoenen natuurlijk maar ook i-pod linkerbovenarm, hartslagmeterband rond de borstkas, hartslagmeter receiver linkeronderarm, gps rechteronderarm, stopwatch rechterbovenarm,...
6) Naar sport op den TV kijken op zondagnamiddag met een goei fles cola gaat hier ook. Enige verschil met Europa, in plaats van koers is het baseball. Ongeveer evenveel doping dus. De spelers mogen er dan misschien niet allemaal even atletisch uitzien, het is een mooie sport om te volgen. Tactiek, techniek, spanning, het zit er allemaal in. En die commentatoren maar cijfers analyzeren : "Zimmerman is 1 for 5 today but 4 for 15 in his last 3 games with 6 RBI's en 1 HR while he is batting 0.357 against left-handers and 0.315 against right handers, and is 0.268 with 2 outs and RISP". Ik geef toe, het is natuurlijk iets helemaal anders dan "Tommeke, Tommeke, wa doede nu ?" Michel Wuyts is hier nog niet doorgebroken, al heeft Jacques Rogge bewezen dat uw uitspraak van de Engelse taal geen hinderpaal hoeft te zijn voor een internationale carriere.
7) Tenslotte is Europa hier groter in Amerika dan in Europa zelf. Dat komt omdat er hier een geheim complot is onder "registered aliens" (dit is de officiele naam hier voor buitenlanders met een verblijfvergunning), een geheim complot dus om Europa hier in de US groter te laten lijken dan dat het in feite is. Dat gaat als volgt. Ons kapsalon lijkt zeer Italiaans. Nader onderzoek heeft echter uitgewezen dat het wordt uitgebaat door Tony en Mustafa, twee broers van Turkey, Europe. De winebar in Mclean lijkt zeer Frans. Nader onderzoek heeft echter uitgewezen dat het wordt uitgebaat door Stephane en Achmed, beide uit Morocco, Europe.
Anyway, we moeten er vandoor, eerst langs Mustafa voor haircut en dan iets gaan eten bij Achmed. Europe en US zijn allebei geweldig.
1) Ze hebben hier nog altijd bruine papieren zakken in de supermarkt. Ge weet wel, van die bruine papieren zakken vol met boodschappen die mensen in de film altijd uit hunen auto halen en dan laten vallen. Of die we vroeger gebruikten om maskers mee te maken in het kleuterklasje. Zakken zijn nog altijd even onhandig en onbetrouwbaar, maar gemakkelijk om uw oud papier in te sorteren. En oud papier hebt ge hier genoeg. Het gaat goed met den Amerikaanse post. Elke dag een bus vol post, waaronder minimum twee gratis offers voor een credit card. Vorige week hadden we maar 10 offers voor een credit card, we waren al een beetje bezorgd dat we subprime categorie waren geworden, maar alles is ok.
2) Met den auto rijden gaat hier gemakkelijk en snel. Den benzine is nog altijd relatief goedkoop per Europese standaard, ge moogt rechts inhalen, ge moogt rechts afslaan bij rood, overal veel plaats om te parkeren en de mensen zijn hoffelijk in het verkeer en staan allemaal op tijd in de juiste rijstrook. Als ge dat allemaal combineert met nen goeien oude "ik wring mij der hier nog op 't laatste efkens tussen" Belgische rijstijl, geraakt ge overal redelijk snel en gemakkelijk. Ja, zelfs als ge gelijk nen bompa rijdt ....
3) Met uw korte broek moogt overal binnen. In Belgie lijkt ge met uw korte broek al gauw op ne slecht verklede versie van Gaston Bergmans als Joske Vermeulen. Dat is hier helemaal niet het geval - de korte broek voor de man in zijnen vrije tijd is hier de regel. Ook de Europese kritieken van "nen te korte bermuda" of "nen te hoog opgetrokken bermuda" zijn hier volledig onbekend. Dat is een goede zaak: het maakt de keuze van vrijetijdskledij voor de gemiddelde man hier vrij eenvoudig. Het spijtige van de hele zaak is wel dat de gemiddelde vrouw - o gruwel - dezelfde keuze lijkt te maken.
4) De service in het restaurant is hier beter. Daar is een eenvoudige reden voor: de waiters /waitresses hangen af van uwen tip en die hangt af van de kwaliteit van service en kwaliteit van service hangt in ons geval af van hoe vlotjes het bier blijft komen. En nu ge hier tegenwoordig overal Belgisch bier kunt kopen wordt het leven alleen maar beter natuurlijk - ik vind dat Budweiser al veel beter smaakt de laatste maand.
5) Gaan fietsen en lopen is hier aangenaam maar duur. Nen oude spoorweg in Northern Virginia is geconverteerd naar een prachtig fietspad - met weliswaar wat heuveltjes en vals plat, maar dat went allemaal wel. Echter, in tegenstelling tot de vrijetijdskledij is uw sportuitrusting hier van het grootste belang en vergt wat aandacht. Dat turngerief van het college is niet voldoende. De minimum uitrusting om te gaan lopen of fietsen bestaat uit: broek, t-shirt en schoenen natuurlijk maar ook i-pod linkerbovenarm, hartslagmeterband rond de borstkas, hartslagmeter receiver linkeronderarm, gps rechteronderarm, stopwatch rechterbovenarm,...
6) Naar sport op den TV kijken op zondagnamiddag met een goei fles cola gaat hier ook. Enige verschil met Europa, in plaats van koers is het baseball. Ongeveer evenveel doping dus. De spelers mogen er dan misschien niet allemaal even atletisch uitzien, het is een mooie sport om te volgen. Tactiek, techniek, spanning, het zit er allemaal in. En die commentatoren maar cijfers analyzeren : "Zimmerman is 1 for 5 today but 4 for 15 in his last 3 games with 6 RBI's en 1 HR while he is batting 0.357 against left-handers and 0.315 against right handers, and is 0.268 with 2 outs and RISP". Ik geef toe, het is natuurlijk iets helemaal anders dan "Tommeke, Tommeke, wa doede nu ?" Michel Wuyts is hier nog niet doorgebroken, al heeft Jacques Rogge bewezen dat uw uitspraak van de Engelse taal geen hinderpaal hoeft te zijn voor een internationale carriere.
7) Tenslotte is Europa hier groter in Amerika dan in Europa zelf. Dat komt omdat er hier een geheim complot is onder "registered aliens" (dit is de officiele naam hier voor buitenlanders met een verblijfvergunning), een geheim complot dus om Europa hier in de US groter te laten lijken dan dat het in feite is. Dat gaat als volgt. Ons kapsalon lijkt zeer Italiaans. Nader onderzoek heeft echter uitgewezen dat het wordt uitgebaat door Tony en Mustafa, twee broers van Turkey, Europe. De winebar in Mclean lijkt zeer Frans. Nader onderzoek heeft echter uitgewezen dat het wordt uitgebaat door Stephane en Achmed, beide uit Morocco, Europe.
Anyway, we moeten er vandoor, eerst langs Mustafa voor haircut en dan iets gaan eten bij Achmed. Europe en US zijn allebei geweldig.
dinsdag 19 augustus 2008
Fabulous New York
Na een geannuleerde vlucht, 3 uur vertraging en een last minute verandering van luchthaven, zijn we vrijdag dan toch aangekomen in het hippe Manhattan. Al mijn collegas lachten zich een breuk omdat we besloten om te vliegen…blijkbaar is het een publiek geheim dat enkel toeristen dat doen – echte Washingtonians gaan gewoon met de trein of de auto, het is tenslotte maar 5 uurtjes rijden (versus 36 minuten in de lucht, maar met alle vertragingen vandien).
We bleven in het Radisson hotel op Broadway, helemaal gesponserd door United en onze frequent flyer miles. Altijd leuk. Maar het leukste moest nog komen: het weerzien met Ophelie en Laurent. Na een uitgebreid ontbijt zijn we naar Top of The Rock getrokken (op het dak van Rockefeller Center), waar je een prachtig uitzicht op Manhattan en Central Park hebt. Je kan er ook buiten, dus je hoeft niet alles van achter glas te bekijken.
We hadden onze wandelschoenen al aan, want we zouden de Harlem Heritage walk doen, maar door een mix-up met de metro waren we te laat en was de gids al weg… we hebben dan maar een stukje op ons eigen gewandeld, al voel je je daar niet altijd even veilig. Wel ontzettend mooi was Columbia University en Morningside Park. Ik zou er niets mee inzitten om daar te gaan wonen!
Daarna hebben nog een beetje geshopt op 5th Avenue (ja, op onze sportschoenen) en een terrasje gedaan in Bryant Park, nog een aanrader!
En ook nog even die obligatoire hotdog binnengespeeld aan een van de vele kraampjes.
S’avonds trokken we naar het hippe meatpacking district voor cocktails en een uitgebreid diner. We aten bij Buddakan, waar blijkbaar ook de verloving van Carrie met Mr. Big in Sex and the City is gefilmd. Daarna zijn we nog snel even gaan kijken naar de loungebar van het Hotel Gansevoort (openluchtbar op het dak met zwembad en trendy New Yorkers. Place m’as tu vu in NY, als het ware. Maar ze serveerden enkel Heineken, dus we zijn niet lang gebleven.
Op zondag hebben we nog een beetje cultuur gedaan: het MoMa (museum of Modern Art).
Dit is dan meteen ook de enige foto van Marc en een beginnende dikke ik samen (maar ik reken op de fotos van onze professionele fotograaf Laurent - dit zijn maar amateurkiekjes). De foto is getrokken in de sculpture garden van het MoMa (met terrasjes en al),de ideale plaats voor een lazy Sunday afternoon.
En een paar uur later (inderdaad, vertragingen…) waren we terug in Virginia. Het was weer een super weekend en het deed heel veel deugd om mijn vriendinnetje terug te zien!!
We bleven in het Radisson hotel op Broadway, helemaal gesponserd door United en onze frequent flyer miles. Altijd leuk. Maar het leukste moest nog komen: het weerzien met Ophelie en Laurent. Na een uitgebreid ontbijt zijn we naar Top of The Rock getrokken (op het dak van Rockefeller Center), waar je een prachtig uitzicht op Manhattan en Central Park hebt. Je kan er ook buiten, dus je hoeft niet alles van achter glas te bekijken.
We hadden onze wandelschoenen al aan, want we zouden de Harlem Heritage walk doen, maar door een mix-up met de metro waren we te laat en was de gids al weg… we hebben dan maar een stukje op ons eigen gewandeld, al voel je je daar niet altijd even veilig. Wel ontzettend mooi was Columbia University en Morningside Park. Ik zou er niets mee inzitten om daar te gaan wonen! 
Daarna hebben nog een beetje geshopt op 5th Avenue (ja, op onze sportschoenen) en een terrasje gedaan in Bryant Park, nog een aanrader!
En ook nog even die obligatoire hotdog binnengespeeld aan een van de vele kraampjes.
S’avonds trokken we naar het hippe meatpacking district voor cocktails en een uitgebreid diner. We aten bij Buddakan, waar blijkbaar ook de verloving van Carrie met Mr. Big in Sex and the City is gefilmd. Daarna zijn we nog snel even gaan kijken naar de loungebar van het Hotel Gansevoort (openluchtbar op het dak met zwembad en trendy New Yorkers. Place m’as tu vu in NY, als het ware. Maar ze serveerden enkel Heineken, dus we zijn niet lang gebleven.
Op zondag hebben we nog een beetje cultuur gedaan: het MoMa (museum of Modern Art).
Dit is dan meteen ook de enige foto van Marc en een beginnende dikke ik samen (maar ik reken op de fotos van onze professionele fotograaf Laurent - dit zijn maar amateurkiekjes). De foto is getrokken in de sculpture garden van het MoMa (met terrasjes en al),de ideale plaats voor een lazy Sunday afternoon.
En een paar uur later (inderdaad, vertragingen…) waren we terug in Virginia. Het was weer een super weekend en het deed heel veel deugd om mijn vriendinnetje terug te zien!!
maandag 11 augustus 2008
1+1=3
Nu we onze familie en een aantal vrienden in Belgie op de hoogte hebben gebracht, mag het grote nieuws ook op de blog: Marc en ik worden binnenkort een gezinnetje!
Als alles goed gaat, verwachten we ons eerste ukje mid februari 2009...
Als alles goed gaat, verwachten we ons eerste ukje mid februari 2009...
vrijdag 8 augustus 2008
Moet er nog limonade zijn?
In Amerika gaat het allemaal om charity: ik schrok er ook van, maar Amerikanen geven gemiddeld 5-10% van hun loon aan goede doelen (de kerk, kankerfondsen, veteranen, soepkeukens, publieke radio, etc…). Marc draagt ook zijn steentje bij en zo zijn we lid geworden van het Kennedy Center (theater en opera – niet gesubsidieerd) en van de Smitsonians (aangezien alle musea gratis zijn moeten ze ergens hun fondsen halen).
Elke dag krijgen we ook talloze telefoontjes van allerhande “nuttige” organisaties -de brandweer, politie, burgemeester- met de vraag om hun werking (lees: het jaarlijks bal) te steunen. Op de vraag van de politie zijn we toen ingegaan… we kregen daarvoor we een mooie sticker en zo hoopten we boetes te vermijden…ja, dat was inderdaad onze hoofdmotivatie: "De politie, uw vriend". Al moet ik er eerlijkerwijze wel bijvertellen dat Marc heeft overwogen om volunteer firefighter te worden, en dus de brandweer niet financieel maar in daden bij te staan. De verplichte overnachting in de kazerne heeft hem echter anders doen beslissen.
Daarnaast krijgen we op 't werk ook jaarlijks de vraag om een goed doel te steunen en de werkgever past dan het dubbele bij. Niet gezeverd, iedereen doet daaraan mee … puur uit goed fatsoen, niet omdat het bovendien ook aftrekbaar is (probeer dat maar eens aan een echte Belg uit te leggen).
Dus daarom doe ik volgende week ook mee aan een goed project: geld inzamelen voor onderzoek tegen kinderkanker. En we doen dit op een heel Amerikaanse manier: de lemonade stand. We moeten zelf onze stand ontwerpen en dan zoveel mogelijk limonade verkopen. Ik ben weer eens uitgekozen om een handje te helpen bij onze 4 executives (diezelfde die in juni ook in NY waren en voor dag en dauw gingen joggen, inderdaad). Volgens mij hadden ze blondje nodig om de boel op te vrolijken.
Zo ziet een lemonade stand eruit. En ja, we moeten allemaal een geel t-shirt aan, en da's nu juist niet mijn kleur ...
Ik betwijfel ten zeerste ik dat 5 volwassenen evenveel kunnen ophalen als zo’n schattig meisje.
Dus wie volgende vrijdag tussen 10 en 3 bij de Giant in Herndon zou passeren, kom dan aub langs om onze kas (en het kinderkankerfonds) te spijzen!
Elke dag krijgen we ook talloze telefoontjes van allerhande “nuttige” organisaties -de brandweer, politie, burgemeester- met de vraag om hun werking (lees: het jaarlijks bal) te steunen. Op de vraag van de politie zijn we toen ingegaan… we kregen daarvoor we een mooie sticker en zo hoopten we boetes te vermijden…ja, dat was inderdaad onze hoofdmotivatie: "De politie, uw vriend". Al moet ik er eerlijkerwijze wel bijvertellen dat Marc heeft overwogen om volunteer firefighter te worden, en dus de brandweer niet financieel maar in daden bij te staan. De verplichte overnachting in de kazerne heeft hem echter anders doen beslissen.
Daarnaast krijgen we op 't werk ook jaarlijks de vraag om een goed doel te steunen en de werkgever past dan het dubbele bij. Niet gezeverd, iedereen doet daaraan mee … puur uit goed fatsoen, niet omdat het bovendien ook aftrekbaar is (probeer dat maar eens aan een echte Belg uit te leggen).
Dus daarom doe ik volgende week ook mee aan een goed project: geld inzamelen voor onderzoek tegen kinderkanker. En we doen dit op een heel Amerikaanse manier: de lemonade stand. We moeten zelf onze stand ontwerpen en dan zoveel mogelijk limonade verkopen. Ik ben weer eens uitgekozen om een handje te helpen bij onze 4 executives (diezelfde die in juni ook in NY waren en voor dag en dauw gingen joggen, inderdaad). Volgens mij hadden ze blondje nodig om de boel op te vrolijken.
Zo ziet een lemonade stand eruit. En ja, we moeten allemaal een geel t-shirt aan, en da's nu juist niet mijn kleur ...
Ik betwijfel ten zeerste ik dat 5 volwassenen evenveel kunnen ophalen als zo’n schattig meisje.
Dus wie volgende vrijdag tussen 10 en 3 bij de Giant in Herndon zou passeren, kom dan aub langs om onze kas (en het kinderkankerfonds) te spijzen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
