Nog 1 aflevering en we hebben het eerste seizoen van Katarakt erop zitten. Het was wel even wennen…want na een jaar Hollywood televisie zijn de Vlaamse producties een serieuse stap terug naar de realiteit.
Als je aan de gemiddelde Amerikaan zegt dat er in Vlaanderen een serie bestaat over een familiebedrijf “op den buiten” dat in de eerste 12 afleveringen te kampen heeft met familieruzies, faillissement, ons-kent-ons, zwartwerk, problemen met de belastingen, mislukte oogsten, mislukte internationale handel, ongelukken, overspel, zelfmoord, ziekte, een geestelijk gehandicapt kind, onvruchtbaarheid en talloze andere miserie, miserie, miserie…. dan kijkt die u even raar aan: “Does anyone actually watch that show???”
Ik moet eerlijk toegeven, ik werd er soms zelf een beetje depressief van… en tegelijkertijd vond ik het ook mooi en ontroerend. Vanop een afstand bekeken is het is allemaal zo herkenbaar en zeer Belgisch. En daarvan word je je extra bewust als je in het buitenland woont.
Echt, hier bestaat zulke TV niet. Je kan hier (enkel) kiezen tussen: reality TV (met alle daarbij horende horror), series met een hoog Glamour gehalte (en allemaal mooie mensen), muziekachtige competies a la idol, of Jerry Springer en David "the Hoff" Hasselhoff… Ze hebben hier dit jaar voor de eerste keer “B zkt V” (Farmer wants a wife) ingevoerd en dat werd al een beetje vreemd onthaald, want wie wil er nu naar zoiets onglamoureus als de boerenbuiten kijken? Alleen als je la Hilton in een weide zet , lijkt het interessant te worden…
Tja, t is jammer dat de Vlaamse TV het niet beter doet in de wereld, maar ik denk eerlijk gezegd dat de wereld daar nog niet klaar voor is…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten