vrijdag 24 februari 2012

Hup Hup Hup!

Tegenwoordig worden de kids per stalen ros van en naar school gebracht...


Op zich moet ik hier niet te stoer over doen, want de school ligt maar op 2.5 km van ons huis vandaan. MAAR, voor de terugweg neem ik altijd de "lange route" waardoor ik tegenwoordig dagelijks 14km bij elkaar fiets. En 1 keer per week doe ik de "extra lange route" als ik langs de droogkuis moet om de hemden van Marc af te leveren. Ze laten mij daar nog steeds door de drive thru lane rijden met de fiets, al keken ze de eerste keer wel een beetje vreemd op... 

Gelukkig is het hier niet erg heuvelachtig en liggen er overal heel mooie brede afgeschermde fietspaden. De kids vinden het ritje fantastisch en iedere keer als ik op de pedalen moet gaan staan om die karrevracht op dat vals plat vooruit te krijgen, moedigt Caitlin me aan door keihard - en tot groot jolijt van de andere fietsers en lopers op het pad - te roepen: "You can do it mommy! en "Wow, that's FAST!" en "good job, now you can have a special treat". 

En daarvoor doe ik het, natuurlijk.

PS: Is het u opgevallen dat noch ikzelf, noch de kids een helm ophebben. Op zich is dat niet zo spectaculair, maar hier is dat een grote no-no en geloof het of niet, maar daar wordt ik iedere dag wel een aantal keer over aangesproken. Of minstens scheef bekeken. Benieuwd of ik hiervoor een boete kan krijgen??






dinsdag 21 februari 2012

Jury Duty! Joepie!

Gisteren kreeg ik een officieel uitziende brief in de bus.
Het feit dat in grote rode letters "Important - Please read - Official Jury Summons for Montgomery County, TX" op de envelop stond, maakte dat de inhoud niet echt meer een verrassing was. Inderdaad, ik ben opgeroepen om in een jury te zetelen! Niet een jury voor een paardenshow of zo, nee, een echte jury "van het gerecht" zoals Marc dat zo mooi zegt. Ik werd al eens in 2010 opgeroepen maar aangezien we toen al terug in Belgie waren, had ik een valabel excuus om mij te verexcuseren.

Mijn eerste reactie bij het zien van de brief: Joepie! Tja, ik ben nu eenmaal zo. Net zoals ik het leuk vond om te zetelen in kies- en telbureaus bij de verkiezingen (ondertussen al 4 keer gedaan in 3 verschillende gemeenten), en ik heel stiekem heb overwogen om mij als vrijwilliger daarvoor op te geven. Ik heb nu eenmaal een groot gevoel voor burgerzin. En mogelijks is dit pure beroepsmisvorming, maar ik ben oprecht geinteresseerd in het juridisch systeem. Er eventjes terug deel van uitmaken lijkt mij een hele belevenis.

Maar wellicht heb ik teveel naar Matlock, Ally McBeal, The Practice, Suits, Franklin & Bash, …  gekeken en verwacht ik er net een tikkeltje teveel van. De kans is groot dat het gaat het om een verkeerszaak waar een drunk driver - daar lachen ze in TX niet mee! - een armadillo heeft overreden. Of iets met immigratie. Of een gestolen paard. Of een combinatie van alle voorgaanden. Maar toch, ik vind het nog steeds leuk.

Op 19 maart om 9u moet ik me aanbieden in de rechtzaal van de Honorable Judge Stewart. En dan moet ik nog de selectie doorstaan, denk ik. Ik zie al beelden voor mij van honderden opgeroepen potentiele juryleden, die dan 1 voor 1 ondervraagd worden zodat de advocaten van iedere partij elk 6 juryleden kunnen uitkiezen.

Dus de vraag die mij nu het meest bezighoudt, is of mijn niet-Texaans accent in mijn voor- of nadeel zal werken???

Duim even mee met mij dat ik gekozen wordt op de 19de, dat wordt meteen ook een leuk blogverhaal.

Wordt (hopelijk) vervolgd...

vrijdag 17 februari 2012

The King of Cake

Alle kindjes hebben de feesttafel verlaten en zijn weer volop aan het spelen… Iedereen behalve Jack (en een paar oma's en opa's in de achtergrond). Daar zit hij dan, hoopvol en geduldig te wachten op het aller-aller-allerlaatste stukje taart… 



Yep, that's our boy…

maandag 13 februari 2012

Smile

Er wordt ten huize van de spookjes vaak geruzied over speelgoed: het van elkaar afpakken, aan het haar trekken, de andere op de grond duwen…, waarbij wij als scheidsrechter moeten optreden ("geef dat terug!", "nee, niet doen!", "zeg sorry", "en nu ga je in Time Out") of gewoon dovemansoren opzetten en zien hoe ver het conflict evolueert.

Maar hoe explosief ze ook kunnen zijn, meestal zijn ze gewoon super lief en beschermend voor elkaar. En dan smelt ik gewoon.




Al duren die idyllische momenten niet altijd even lang...

donderdag 9 februari 2012

3 jaar Caitlingeluk

Vandaag is ze 3 jaar geworden, ons Spookje. Al maanden keek ze uit naar haar verjaardag (lees: verjaardagsfeestje). Iedere keer als we naar een verjaardagsfeestje werden uitgenodigd vroeg ze: "Is it my Birthday, mommy?"

Maar vandaag was het dan ze zover. 3 jaar. Ze kwam dolgelukkig naar beneden gelopen deze morgen: "I'm three, mommy, three!".

Het verjaardagsfeestje werd afgelopen weekend gevierd, met een typisch meisjes thema: Hello Kitty. Caitlin's beste vriendinnetje Riri verjaarde deze week ook, dus we deden een gezamenlijk feestje. We vonden een leuk "feesthuis" waar we ons hebben uitgeleefd met Hello Kitty decoratie:

Het was mooi weer, dus er werd volop buitengespeeld:
 Hier staan alle kindjes in de rij te wachten tot het hun beurt is om op de Pinata te slaan.

Er werd ook naar hartelust gekleurd

En de birthday-girls aten natuurlijk een cupcakeje...

…lekker!...
Jack verveelde zich op een bepaald moment een beetje...
maar werd helemaal blij toen hij een baseball had gevonden.


 Maar vandaag was dan de "officiele"verjaardag. We hadden alle kaartjes en cadeautjes opgespaard en om 6 u deze ochtend werd het eerste geschenkje opengemaakt (my little pony, een voltreffer). Het kaartje van de Bonnie had een muziekje erin. Dat hadden we nog niet gehad, en zelfs na de 20ste keer begon ze te giechelen als het kaartje begon te zingen. Zo onschuldig schattig.

Jack op heterdaad betrapt toen hij ook in al zijn enthousiasme ook een cadeautje had opengedaan.

Ultra geconcentreerd aan het spelen met de ponies:

Caitlin is de jongste van de klas, en het feit dat zij eindelijk ook 3 is, werd uitbundig gevierd: nu iedereen 3 is, mogen de kindjes immers op klasuitstap gaan. De eerste schoolreis is meteen al volgende week, dan gaan ze met een heuse schoolbus naar de bibliotheek.

Et voila, dat kleine meisje is plots een echte kleuter.

Op 9 februari 2009, hielden we ons eerste kindje voor de eerste keer in onze armen, en we hadden geen idee wat ons te wachten stond, hoeveel liefde en geluk dat kleine meisje ons zou brengen. Thank you, sweet baby, you are our little sunshine.

zaterdag 4 februari 2012

Howdy Ya'll ! One year in Texas





Jawadde.  We zijn dan een jaar in Texas.  Een jaar en een dag om precies te zijn.  Het was een bijzonder aangenaam en leerrijk jaar.   En we vinden Texas fantastisch.  We werken, wonen en leven hier heel graag.  En we hebben ook veel over Texas bijgeleerd.  Een aantal illustraties.  

In Texas heeft bijvoorbeeld iedereen een pick-up truck. U zal misschien denken dat vooral hillbillies met een truck rijden.  Dat is echter incorrect.  Ook serieuze mensen zoals mijn collega’s rijden rond met een pick-up truck. Hieronder een foto op een willekeurige dag in de garage van het werk.


Geen bijzondere foto zou u denken maar als we een beetje opschuiven kunnen nu ook onze auto zien staan …



Mensen die hier al op bezoek zijn geweest, zullen ook al hebben gemerkt dat iedereen in Texas ook altijd met zijn truck aan het rijden is. Openbaar vervoer is zo goed als onbestaande want mensen hebben dat hier liever niet. Don’t try to separate the cowboy from his horse, hebben we wel al eens gezegd in een helder moment.

Health care heb je overal in Texas. Griepspuitje moeten gaan halen bij de dokter van het werk of bij je eigen huisdokter ? Niet nodig hier. Gewoon in de Walmart.


Begrotingsproblemen bestaan niet in Texas. Alle US staten (behalve Vermont) hebben een soort van “balanced-budget amendment” in hun State Constitution. Dat zegt dan dat je nooit een begrotingstekort mag hebben. Zo ook Texas. Maar bij het opstellen van het budget voor 2012, kwamen ze in Austin ineens 14 miljard te kort. Geen probleem voor de great state of Texas. Gewoon 14 miljard besparen in onderwijs en probleem opgelost. Op twee dagen was het gepiept.  Gouverneur Perry zei nog dat het ook allemaal geen probleem ging zijn want hij is tenslotte zelf ook altijd naar school geweest in Texas.  Hier zien we onze gouverneur aan het werk. Ooops

Siri heeft al veel vriendinnen gemaakt hier. En de dames spreken dan ook regelmatig af.  Soms, voor dinnerparties en zo, mogen de mannen ook mee.  Die mannen kennen elkaar dan nog niet zo goed, maar gewoonlijk gaat het allemaal wel goed.  Onlangs was het weer zo ver.  Uitgenodigd bij een vriendin van Siri en wij in gesprek met de man van de vriendin.  Laten we hem maar even Jerommeke noemen want daar leek hij wel een beetje op.  We vertelden dat van Belgie kwamen.  Daar had Jerom nog nooit van gehoord.  Maar hij had al wel eens gehoord dat Amerikanen die in het buitenland werken,  in Nigeria bijvoorbeeld,  altijd in een afgesloten compound (een sterk beveiligde huizenblok) wonen.  En of wij dan in Belgie ook in compounds woonden ? Neen dat hoeft niet echt in Belgie legde ik uit. Dat vond Jerom bijzonder interessant. En altijd in Texas naar school geweest Jerom, vroegen we geinteresseerd.  Ja antwoordde Jerom trots.  Go Cougars riep hij er snel bij.  Ja, ja het was een leuke avond.  Jerom was nu niet meer te stoppen en vertelde ook dat hij al vaak gereisd had, een keertje naar West Texas, een keertje naar North Texas en zelfs een keertje naar Louisiana. De tijd vloog voorbij.  Toen we afscheid namen na een leuke avond wou Jerom nog even zijn nieuwe auto laten zien.  Het was een pick-up truck.

Texas heeft ook een goede en duidelijke wetgeving. Er zijn trouwens ook een aantal wetten die toch belangrijk zijn om te weten als je in Texas woont. En dat om aanvaringen met de plaatselijke champetter (die man heet hier sheriff natuurlijk) te vermijden.  

Wet: “ Het is illegaal in Texas om meer dan drie slokken bier in ene keer te drinken terwijl je rechtstaat. “ O jee.  Dat hebben we dus al wel eens verkeerd gedaan, maar we zijn er voorlopig precies toch mee weggeraakt.

Wet: “ Het is illegaal in Texas om zonder ruitewissers te rijden. Een voorruit is niet verplicht, maar je moet wel ruitenwissers hebben”. We zijn met deze zaak in orde.

Wet: “ Het is illegaal om een buffel te schieten vanop het tweede verdiep van een hotel. “ We waren onlangs nog op hotel in San Antonio, maar we logeerden niet op de tweede verdieping, dus we waren opnieuw ok.

Wet: “Het is illegaal in Texas voor kinderen om ongewone kapsels te hebben.” Den Jack zag er niet uit voor hij zijn eerste haircut had gekregen. Zie foto hieronder. Maar blijkbaar zijn we er weer mee weggekomen vooraleer de sheriff het in de mot had.


Wet: “Het is illegaal om iemands anders zijn koe te melken.” Hier zijn we wel door het oog van de naald gekropen. Er was onlangs weer een van die verjaardagsfeestjes van een van de vriendjes van de kinderen, en er waren daar veel dieren waaronder een koe. We voelden een enorme goesting om die koe te melken natuurlijk.  We hadden zelfs al een emmer gevonden.  Maar dankzij onze parate kennis van de Texaanse wetgeving, hebben we ons toch kunnen inhouden.

Wet:” Niemand mag met paard en koets over het dorpsplein rijden. Met uw paard in de saloon binnenrijden mag wel."  Tja, ok, dat is dat hebben we dan voorlopig ook nog kunnen vermijden.

Maar we dwalen af. Terug naar onze illustraties over Texas.

Deze meneer woont in Texas.


We kunnen zelfs meer zeggen, deze meneer woont in The Woodlands.  Een paar straten van bij ons. We hebben hem zelfs al in een van zijn auto's gezien ook.   Deze meneer is natuurlijk Billy Gibbons, de guitarist van ZZ-top. ZZ-top vinden we nog wel een toffe groep. We wilden ook graag naar hun optreden op de Houston Rodeo – jaja, het is weer zover – maar we kunnen die avond niet. Heel spijtig. Misschien een andere keer.

Maar we gaan natuurlijk binnenkort wel weer naar de Houston Rodeo en Livestock Show, zoals dit event voluit heet. Het is het belangrijkste event van het jaar in Houston en het duurt drie weken.  We zijn zeker weer van de partij.  Jason Aldean, wereldberoemd …  in de country-muziekwereld,  treedt ook weer op.  Die kennen we nog van vorig jaar.

Kortom, one year living in Texas,  we zijn hier heel graag  … deep in the heart of Texas ...