4 meisjes op een rij

Terwijl de jongetjes van de klas zich uitleefden op het springkasteel, hingen deze dametjes rond het zwembad...

Starend, giechelend en wijzend naar het jongentje dat aan het zwemmen was

Net mini-bakvisjes. 

En plots had ik een flash-forward naar binnen 12 jaar...

Waar is die pauze-knop? 

C25K - been there, done that!

Een loopster ben ik nooit geweest. Ik weet nog goed hoe we in t middelbaar in ons blauwe sponsen turnbroekjes rond de speelplaats moesten lopen. Ik bleef soms achter de eik staan wachten tot de groep er weer was om op die manier een rondje minder te moeten doen. Of die verschrikkelijke leger-test, waar je op de beep-toon tussen de lijnen van het basketbalveld moest rennen. Ik startte altijd sterk, maar had het na 3 beepjes meestal al gehad.

Een gymbunny ben ik ook niet echt. Ja, ik heb in de jaren '90 mijn deel van groepslessen gevolgd, van BBB, tot step, tot kickboxing, pilates en calanetics. Maar nooit echt van harte.

Tenminste, dat was het geval tot ik 3 maanden na de geboorte van Caitlin terug aan het werk ging, en mijn collegas Doug & Chuck - mannen met een militaire achtergrond die ook in Irak hadden gediend -  vonden dat het tijd was dat ik eens serieus aan sport ging doen. Ze trokken me 5 dagen per week mee naar de sportschool om intervaltraining en gewichtenroutines te doen… Zo gezegd, zo gedaan, en zo heb ik een redelijk liefdevolle band met bodypump ontwikkeld. Zo lang ik de cardio maar kon ontwijken, was ik allang blij.  Maar toen werd ik zwanger van Jack, en ging die sportroutine weer helemaal de mist in.

En hier ben ik dan, halfweg de 30 en 2 kinderen verder. Een paar dagen niet eten helpt nu plots niet meer om weer in dat "dunne kleedje" te passen. En omdat ik niet meer elke dag in de gym geraak, moest ik een andere oplossing zoeken: het werd hoog tijd om mijn haat-verhouding met lopen aan te pakken.

Begin juni ben ik eraan begonnen, samen met mijn running-buddy Heidi. Veel heb je niet nodig: goeie loopschoenen en 40 minuten. Een loopbuddy, iPod en Couch to 5K (C25K) programma zijn optioneel, maar voor mij wel een deel van mijn succes. Die eerste week was hel. Dan alterneer je 60 seconden lopen met 90 seconden stappen. Ik dacht na die eerste 60 seconden al dat ik ging sterven. Dat klinkt een beetje stom, maar vergeet niet dat het hier in de zomer super warm is. Om 9u is het al rond de 30 graden. Ik geef toe dat ik het een beetje had onderschat. Die eerste week trok ik mijn mooie nieuwe loop-outfit aan (mooie kleren helpen bij mij ook ter motivatie) en ik dacht om 2 vliegen in 1 klap te slaan: op het middaguur gaan lopen zodat ik tegelijkertijd ook maximaal kon bruinen. Right. Na 5 minuten ben ik terug naar ons airco gekoeld huis gestrompeld. Hoe Marc tijdens de zomer 10 km op het middaguur in 40 minuutjes bij elkaar sprint - IEDERE MIDDAG - is mij een volstrekt raadsel.

Maar goed, ik had mijn lesje geleerd. We lopen nu 4 keer per week, om 8u 's morgens. In het begin serieus tegen mijn goesting. De muziek van het loopprogramma was ook bijzonder slecht (beat/rave genre, met een soort van waterval geluid erin, verschrikkelijk). Evy's podcast is jammer genoeg niet meer verkrijgbaar, al weet ik niet hoe blij ik tegenwoordig zou worden van Donna's muziekselectie 10 jaar na datum.

En kijk, wie had dit ooit gedacht? 15 weken verder, vind ik het zelfs leuk.  Verslaafd zou ik niet durven zeggen, maar ik kijk tegenwoordig echt uit naar mijn loopjes. Ik loop de 5K vlotjes binnen het half uur, heb geen last van de warmte meer, en ik kijk er niet meer tegenop om een stukje heuvel-op te moeten lopen. Dat gecombineerd met 2 dagen bodypump per week, durf ik nu rustig zeggen dat ik in heel mijn leven wellicht nog niet fitter ben geweest dan nu.

Neen, ik ben nog niet verslaafd aan lopen, heb zelfs die befaamde runners-high nog niet ontmoet. Ik kom nog steeds met tomaatkop thuis en word soms zelfs nog voorbijgestoken door fietsende kleuters (bergop!). Maar heel af en toe steek ik zelf eens iemand voorbij, of kan ik de hele route al kletsend met Heidi volbrengen, en dan ben ik super trots op mezelf. Echt, als ik dit kan, kan iedereen leren lopen!

Welke lezers lopen ook?  Op welke liedjes lopen jullie goed? Wie heeft een goeie app om vooruitgang/route bij te houden? En is het normaal dat, hoewel ik dit heel leuk vind, ik absoluut geen enkele behoefte heb om te trainen voor 10K?

De Zoologie

In Antwerpen ligt er midden in de stad een tuin die eigendom is van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde Antwerpen. De dierentuin van Antwerpen werd geopend op 21 juli 1843 en is daarmee de oudste dierentuin van Belgie en een van de oudste ter wereld. De zevende oudste om precies te zijn, na Wenen (1752), Parijs (1794), London (1828), Dublin (1831), Bristol (1836) en Amsterdam (1838). In 2007 werd de Antwerpse dierentuin uitgeroepen tot 'mooiste en best bewaarde 19e-eeuwse stadsdierentuin ter wereld'. Allee vooruit. De meeste Antwerpenaren noemen de dierentuin trouwens gewoon de zoologie of de zoo.

In het begin (1843), was er nog niet zo veel te zien in de zoologie. Twee geiten, drie paarden, en een paar opgezette dieren uit de collectie van de allereerste directeur van de zoo, ene meneer Jacques Kets. Daarna kwamen er een paar koeien, vogels en slangen bij maar het duurde tot 1847 vooraleer de eerste chimpansee naar de zoo kwam. Die mocht naar het schijnt dan wel elke avond dineren met directeur Kets.

De zoologie begon daarna wel snel uit te breiden. Er kwamen veel dieren bij en er werden gebouwen opgetrokken die er nog steeds staan: de Egyptische tempel in 1856 voor de olifanten en giraffen, de Moorse tempel in 1885 voor de okapis, … Er gingen in die tijd ook wel eens wat dingen mis: in 1868 ontsnapte er een tijger uit de zoo en in 1885 was er een neushoorn gaan zitten op een verzorger.

De Antwerpse zoo is nu 11 ha groot. Er komen tegenwoordig per jaar ongeveer 1 miljoen bezoekers en er wonen vandaag 586 soorten dieren in de zoo.

In Houston ligt er ten zuiden van de stad een tuin die eigendom is van de Houston Zoo Inc.  De dierentuin van Houston werd geopend begin jaren 1900 en is daarmee een van de vele dierentuinen in de wereld. De meeste Houstonians noemen de dierentuin de Houston Zoo.

In het begin (1900), was er nog niet zo veel te zien in de zoologie van Houston. Een paar konijnen, raccoons, een uil, vijf prarie-honden en een vijver met wat alligators. Toen er nog een collectie slangen en een bizon bijkwamen in 1920, begon de stad er toch serieus over na te denken om een hek rond de tuin de bouwen …  en een verzorger in te huren om voor die dieren te zorgen. Zo werd ene meneer Hans Nagel, de eerste verzorger en eerste directeur van de Houston Zoo. Of meneer Nagel ook elke avond at met een aap, is niet duidelijk.

De Houston zoo is nu 22 ha groot. Er komen tegenwoordig per jaar ongeveer 1.7 miljoen bezoekers en er wonen vandaag 900 soorten dieren in de Houston zoo.

We gingen vroeger als kleine pagadder graag naar de zoologie. Op een of andere manier kon ons vader altijd gratis binnen. Een vaag verhaal over een levenslang abonnement voor de familie dat overgaat van generatie op generatie. Nooit goed gesnapt maar soit.

Daarna als student, gingen we ook graag naar de zoo. Altijd een leuke verrassing voor de scharrel van de week en origineler dan de cinema of 'iets gaan drinken'.

Daarna,  als nieuwe papa, gingen we nog altijd graag naar de zoo. Hier was Caitlin 2 maanden oud.

Afgelopen weekend (labor day weekend) gingen we met de hele familie naar de zoo in Houston. Caitlin keek er al geweldig naar uit.  Toen we een paar keren vroegen welke dieren ze het liefste wilde zien, was haar antwoord steevast … pinguins. Dat kon mogelijk een probleem worden.

Hier waren we er al.

We waren er wel niet helemaal gerust op. Hoe ging een zoo er op zijn Amerikaanse uitzien. We hadden al wel eens de San Diego Zoo gezien, die was fantastisch, maar dit was Texas. Zouden er drie autostrades met tien rijvakken elke richting over en rond de zoo liggen ? Zou je met je pick-up truck mogen rondrijden in de zoo ?  Zou je mogen schieten op de dieren ?

Niets van al dat, het was een mooie zoo. Het was ook heel warm. 98 graden Fahrenheit en 90% vochtigheid. Omgerekend in Celsius is dat heet en doef.

Er waren olifanten. Die het ook warm hadden.

Er waren bongos. Nooit van gehoord. Een soort van antilope die eruit ziet als een bruine zebra. De kindjes vonden het wel interessant.

Maar het was heet.  Den Jack was al een beetje oververhit aan het geraken na 10 minuten.

Maar vooraleer we beschuldigd worden van onverantwoordelijkheid. Hij was goed ingesmeerd, hij had zijn petje op, we zorgden dat we allemaal heel veel aan het drinken waren en hij was trouwens niet de enige die het warm had …

En u had het al gezien. Volgende stop. De giraffen. En de giraf had ons duidelijk ook al gezien. 

En het was toch wel juist etenstijd zeker.  Daar mochten we zelfs aan meehelpen. Gewoon de allerduurste sla van de wereld kopen en we konden meedoen. Drie blaadjes sla voor 5 dollar konden we kopen. Als een krop sla 60 blaadjes heeft (we hebben ze nooit geteld), is dat toch een krop sla van 100 dollar. We wisten niet dat giraffen zo een dure smaak hadden.  Soit. Het leverde wel mooie foto's op.  

En er was ook een petting zoo (een kinderboerderij). Altijd een succes bij ons kinderen. 

En wat was er hier te zien ? 

Een hele grote orang-oetang. 

Maar was het leukste voor onze kindjes in de Houston Zoo: kijken naar een paar vissen aan de uitgang van het park.

Daar waren ze in de auto nog over bezig. Over die vissen …  En over het feit dat er geen pinguins waren. Sorry Caitlin.

Voor de mensen die daar eventueel zouden mee inzitten, met den Jack is alles goed hoor. Hier een mooie foto op het einde van de dag van Siri en Jack.

Het was een mooie dag in de Houston Zoo maar de zoologie in Antwerpen is de mooiste ter wereld !