Chuck E. Cheese (avoid)

Aan alle mensen die het willen horen. Een goeie raad. Avoid Chuck E. Cheese. Ten allen prijzen. Ga daar nooit naartoe !

Een woordje uitleg. De verjaardagsfeestjesmolen voor de kindjes blijft hier op volle toeren draaien. Spijtig genoeg ...

By the way, dit verhaaltje speelde zich af tijdens het schooljaar dus paar maanden geleden.

De verjaardagsfeestjesmolen dus. De meeste Amerikanen doen hun verjaardagsfeestjes liever niet thuis, maar wel op locatie. En zo hebben we elke verjaardagslocatie in The Woodlands nu al wel tien keer gezien. Siri twintig keer. Elke indoor-speeltuin, springkastelen-paradijs, rollerscating-zaal, bowling-alley, lunapark-ding, pretpark-toestand, gewone-zaal-met-niks-erin-zaal, kennen we ondertussen. En ze zijn allemaal even erg. Althans dat dachten we.

Een tijdje geleden kwam Siri terug van een verjaardagsfeestje bij Chuck E. Cheese. Ze vond het verschrikkelijk. Dat vonden we wel interessant. Naar het volgende verjaardagsfeestje bij Chuck E. Cheese wilden dan zelf wel eens naar toe gaan. Hoe erg kan het zijn ? Dachten we nog.

Het was heel erg.

Wat is Chuck. E. Cheese ? Het is de naam van een Amerikaanse keten van restaurants plus entertainment annex lunapark. En ook de naam van een akelige muis, toepasselijk Chuck E. Cheese genoemd.

Zoals we al zeiden: akelig !

We hebben sowieso al een irrationele schrik van verklede mannen en stoeten, dus een man verkleed als een akelige muis, helpt niet.

De hele zaak bij Chuck E. Cheese gaat volgens een vast stramien. In drie fazen.

1) Eten in restaurant
2) Entertainment
3) Lunapark

Faze 1. Zoals altijd in Amerika. Eten. Chuck. E. Cheese een restaurant noemen is een beetje ver gezocht. Er is alleen maar één soort koude pizza te krijgen.

Ingredienten van de Chuck E. Cheese pizza: karton, valse ketchup (moet doorgaan voor tomatensaus) en een gele substantie die er uitziet als kaas, maar smaakt naar gele verf.

Jack heeft die namiddag vijf stukken gegeten.

Maar als je bijbetaalt, kan je ook een taart bij je feestje krijgen.

De taart bestaat uit dezelfde ingredienten als de pizza plus drie kilo industriele aspartame. Jack heeft vier stukken taart gegeten.

Het restaurant-aspect van Chuck E. Cheese is inderdaad een drama. En vanaf dan gaat het verder bergaf.

Faze 2 is namelijk het entertainment. Het verjaardagskindje dat in zo een koker waar lucht blaast ticketjes voor een prijs probeert te vangen, daar kunnen we nog inkomen. We zagen vroeger volwassen mensen dat doen op den Hollandse TV. In zo van die shows die allemaal werden gepresenteerd door ne meneer die Ron Brandsteder noemde. Ron Brandsteder zag er ook akelig uit, maar niet zo akelig als Chuck E. Cheese.

Maar na die koker, gebeurt er dan dit. Live entertainment. 

Enkel mogelijk in Amerika als ge het mij vraagt. Verboden in de rest van de wereld. En terecht.

En dan is er nog de derde faze. Het lunapark.

Allemaal vrij oude machines. Ene helft is kapot. Andere helft is vuil maar werkt nog wel. Kinderen vinden het fantastisch.

Nu hadden we zelf die namiddag niet zo veel te doen. Behalve dan proberen om geen ziektes op te doen: voedselvergiftiging van het eten, of psychose van het entertainment, of een virus van de flipperkasten.

Dus wij gingen wel eens het American Football spel proberen. Zoals ne quarterback, ne football in zo een gat gooien, hoe moeilijk kon dat nu zijn ... Inderdaad niet moeilijk.

Efkes ineens de high score dat machien scherper gesteld. Ha !

Tot groot plezier van Jack trouwens. Heeft er toen, was nog tijdens het schooljaar, maandag een opstel op school over geschreven. "My dad set a new high score on the American Football machine at Chuck E. Cheese."

Die juffrouw van den Jack heeft waarschijnlijk nu ook een ander idee over Jack's dad ... Voorlopig maar efkes Siri naar het oudercontact sturen.

Soit, Jack en ik hebben ons die namiddag goed geamuseerd. Chuck E. Cheese is misschien zo slecht nog niet ?

NOT !

EAAL in Texas

Na tien jaar was het dan zover.  De familie EAAL (Eric, Ann, Amelie, Louis) kwam de familie MSCJ bezoeken.

Wij hebben er heel lang naar uitgekeken. EAAL ook wel denk ik. En nu is het alweer voorbij.  Spijtig. Maar het was bijzonder aangenaam.  Een verslagje. 

Laten we beginnen bij het begin. Wij zeggen altijd tegen de mensen, vlieg nooit met Air France en vlieg nooit via Charles-de-Gaulle. We zeggen dat niet alleen omdat Air France Frans is, en CDG in Frankrijk ligt. Frankrijk, het land waar de volledige arbeidswetgiving is opgebouwd rond 1 principe: “Als we niet op vakantie zijn, dan zijn we aan het staken voor meer vakantie”. We zeggen dat ook omdat we persoonlijk niet zo aangename ervaringen hebben gehad met Air France en CDG.  

Dat CDG moet wel de slechtste luchthaven van de wereld zijn. Ze hebben daar drie terminals. Genummerd. Dat is al wat. Maar de Fransen hebben die dan genummerd als 1, 3, 2 ?!  En die Terminal 1, als je daarvan moet vertrekken, vergeet het maar. Je mist gegarandeerd je vlucht.  Dat is die terminal met die hangende loopbanden. Onmogelijk om tijdig bij je Gate te geraken, je zit er altijd een level naast. Je kan je Gate altijd wel zien in de verte maar onmogelijk om er te geraken.  En wat gezegd van Terminal 2, als je daarvan moet vertrekken, vergeet het maar. Je mist gegarandeerd je vlucht. Terminal 2 is een grotere terminal dus ze hebben hem voor de duidelijkheid ingedeeld in zes stukken. Van A tot F. In deze volgorde: B, D, F, C, E, A.  Onmogelijk hier om zelfs je Gate maar te kunnen vinden. 

Anyway,  een lang verhaal om maar te zeggen, dat we EAAL naar Houston hebben laten vliegen met Air France, via Charles-de-Gaulle.  Het feit dat ze al zijn aangekomen in Houston, was al een leuke verrassing.  EAAL is slimmer dan ons, denken we. Tenminste toch het AAL gedeelte.  

Ze waren dus die zaterdag goed aangekomen.  Eerste activiteit: zwembad, voetbal en aperitief. We waren er goed aan begonnen. 

De rest van de vakantie is ook superleuk geweest. Dat wisten we eigenlijk al wel op voorhand want we hadden natuurlijk alles tot in de puntjes gepland.  En het plan dan feilloos uitgevoerd. Zo hebben we het graag.  En als je gasten hebt, of samen op vakantie bent, dan ontdek natuurlijk altijd wel wat over de anderen. Dat vinden we altijd bijzonder interessant. Ook deze keer hebben we meerdere zaken geregistreerd.  Zoals bijvoorbeeld:

1) De basisconditie van Eric en Ann is op peil. Zomaar in ene keer van Belgie in de Houston hitte en vochtigheid kunnen gaan lopen in juli. Het zijn er niet veel die dat kunnen.  Chapeau Eric en Ann.

2) Louis heeft zijn voetbalskills tijdens de zomerstop niet verleerd. Tijdens de 4^th of July match met Brent, Max, Kasper, Jack en wij, legde hij er rustig drie in het mandje. Goed gedaan Louis.

3) Amelie was helemaal mee met rock climbing. 

4) Eric en Ann zijn bijzonder geinteresseerd in de Walmart. We weten nog altijd niet juist waarom. Een beetje een mysterie.

5) EAAL eten meer brood per dag dan de bakker van HEB kan bakken op een week. We hebben gehoord dat ze in heel Texas ook zonder meel zijn gevallen.  Aan al inwoners van The Woodlands – sorry, maar EAAL zijn nu terug weg.  Binnen een paar weken zullen de HEB bakkerij-operaties terug in orde zijn.  

6) Tacos is de Louis zijn nieuwe favoriete eten. 

7) Amelie doet heel graag strijkparels met Caitlin. 

8) Eric vindt dat het tijd wordt dat ze daar bij de NASA eens een beetje terug gaan investeren. Ziet er allemaal een beetje fifties en sixties uit. Een scherp inzicht inderdaad.

9) Ann vond onze zondagactiviteit maar niks, en het feit dat Eric het helemaal geweldig vond, vond Ann nog minder. 

10) Haaien zijn niet de Louis zijn favoriete dieren, ondanks de zusterlijke zorgen van Amelie. 

En wat hebben we dan zo allemaal gedaan ? 

Zondagmorgen was het alvast tijd voor sport.  Eric en wij gaan lopen.  Daarna Siri en Ann ook. Zoals gezegd, ze deden dat heel goed.  Zondagnamiddag zwembad natuurlijk en een kort uitstapje naar The Woodlands Town Center. Waterway, Mall, Market Street, etc …

En maandag tijd voor een grote uitstap.  Naar de tweede beste attractie van Houston: de NASA.   

De beste attractie van Houston vinden wij persoonlijk de I-10. De Interstate tussen Houston en San Antonio. Die is op een bepaalde plaats 30 rijstroken breed. 30 ! En is daarmee de breedste autosnelweg in de wereld !  Wow !  Onbegrijpelijk dat Houston niet meer toeristen aantrekt. A

nyway, naar de NASA dus. Altijd een interessant bezoek. 

's Avonds was er nog meer entertainment.  Het patriottische concert in The Woodlands Cynthia Mitchell Pavillion van de Houston Symphony. Een jaarlijkse hoogtepunt voor lokale Amerikaan van 80 jaar en ouder. 

Wij zijn daar al een paar jaren naartoe geweest. Traditioneel spelen ze op het einde Tchaikovsky’s “1812 Overture" inclusief met kanonschoten op het einde. De 1812 Overture van Tchaikovsky gaat over de verdediging van Rusland tegen Napoleon. Ja ja, sinds we naar dit event zijn geweest met Papsy weten we dat allemaal.  

O ja, het feit dat er op einde van het stuk kanonschoten zijn, wordt ook maar 37 keren vermeld tijdens het programma. Kwestie van een hartaanval van een tachtig-plusser te vermijden.  Altijd vervelend als dat gebeurd. 

En na de kanonschoten komt dan altijd de Amerikaanse vlag naar beneden ... of blijft hangen .... ooooh

Dinsdag was het dan de 4^th of July. Een belangrijke dag hier in de US.  Feestje ging door bij ons thuis.  Met vlaggen die wel goed hingen. 

En we hadden groooote vrienden, Christophe, Sander, Caroline, Svea, Kasper, Brent, Amber en Max uitgenodigd.  Heel leuk. 

En wij aan de slag met de BBQ natuurlijk. Allemaal goed gegaan. 

 Al waren de wachttijden precies soms een beetje te lang. 

Woensdag wilden we graag Eric en Ann een beetje vrije tijd geven, dus Siri en wij met alle kindjes weg naar Downtown Houston. 

Lunch, tunnels, Minute Maid park, acquarium, we hebben het alllemaal gedaan. 

De gids was overigens uitstekend. 

's Avonds moe maar voldaan een film kijken.  

Donderdag was het dan weer tijd voor shopping en een bezoekje aan de Campus. Weer met uitstekende gids. 

En vrijdag een hele dag naar Wet & Wild, Splashtown USA.  Een groot waterpretpark vlakbij The Woodlands. 

Wie doet er de beste dab ? 

Na al dat water, kon het niet anders dan crab legs voor dinner natuurlijk.  ALLES is groter in Texas,  Ann. 

Zaterdagmorgen was er dan weer tijd voor lopen en zwembad.  En in de namiddag, Eric en wij nog met de meisjes gaan klimmen in de Indoor Rockclimbing Center vlakbij The Woodlands. Amelie en Caitlin deden dat heel goed. 

En zaterdagavond op restaurant met iedereen. TexMex natuurlijk. 

En zondag was het nog een dag voor zwembad, en nog een verrassing voor Eric en Ann. Kwestie van de vakantie in stijl af te sluiten want maandag was het weer huiswaarts voor EAAL.  Met Air France, via CDG.  Blijkbaar is dat ook weer zonder enig probleem verlopen. Mooi zo.  

Kortom, het was superleuk dat EAAL ons zijn komen bezoeken in Texas.  Dank je wel EAAL.  En we denken dat EAAL het ook heel leuk vonden.  Tot volgende week in Knokke !