Aan alle mensen die het willen horen. Een goeie raad. Avoid Chuck E. Cheese. Ten allen prijzen. Ga daar nooit naartoe !
Een woordje uitleg. De verjaardagsfeestjesmolen voor de kindjes blijft hier op volle toeren draaien. Spijtig genoeg ...
By the way, dit verhaaltje speelde zich af tijdens het schooljaar dus paar maanden geleden.
De verjaardagsfeestjesmolen dus. De meeste Amerikanen doen hun verjaardagsfeestjes liever niet thuis, maar wel op locatie. En zo hebben we elke verjaardagslocatie in The Woodlands nu al wel tien keer gezien. Siri twintig keer. Elke indoor-speeltuin, springkastelen-paradijs, rollerscating-zaal, bowling-alley, lunapark-ding, pretpark-toestand, gewone-zaal-met-niks-erin-zaal, kennen we ondertussen. En ze zijn allemaal even erg. Althans dat dachten we.
Een tijdje geleden kwam Siri terug van een verjaardagsfeestje bij Chuck E. Cheese. Ze vond het verschrikkelijk. Dat vonden we wel interessant. Naar het volgende verjaardagsfeestje bij Chuck E. Cheese wilden dan zelf wel eens naar toe gaan. Hoe erg kan het zijn ? Dachten we nog.
Het was heel erg.
Wat is Chuck. E. Cheese ? Het is de naam van een Amerikaanse keten van restaurants plus entertainment annex lunapark. En ook de naam van een akelige muis, toepasselijk Chuck E. Cheese genoemd.
We hebben sowieso al een irrationele schrik van verklede mannen en stoeten, dus een man verkleed als een akelige muis, helpt niet.
De hele zaak bij Chuck E. Cheese gaat volgens een vast stramien. In drie fazen.
1) Eten in restaurant
2) Entertainment
3) Lunapark
Faze 1. Zoals altijd in Amerika. Eten. Chuck. E. Cheese een restaurant noemen is een beetje ver gezocht. Er is alleen maar één soort koude pizza te krijgen.
Jack heeft die namiddag vijf stukken gegeten.
Maar als je bijbetaalt, kan je ook een taart bij je feestje krijgen.
De taart bestaat uit dezelfde ingredienten als de pizza plus drie kilo industriele aspartame. Jack heeft vier stukken taart gegeten.
Het restaurant-aspect van Chuck E. Cheese is inderdaad een drama. En vanaf dan gaat het verder bergaf.
Faze 2 is namelijk het entertainment. Het verjaardagskindje dat in zo een koker waar lucht blaast ticketjes voor een prijs probeert te vangen, daar kunnen we nog inkomen. We zagen vroeger volwassen mensen dat doen op den Hollandse TV. In zo van die shows die allemaal werden gepresenteerd door ne meneer die Ron Brandsteder noemde. Ron Brandsteder zag er ook akelig uit, maar niet zo akelig als Chuck E. Cheese.
Maar na die koker, gebeurt er dan dit. Live entertainment.
Enkel mogelijk in Amerika als ge het mij vraagt. Verboden in de rest van de wereld. En terecht.
En dan is er nog de derde faze. Het lunapark.
Allemaal vrij oude machines. Ene helft is kapot. Andere helft is vuil maar werkt nog wel. Kinderen vinden het fantastisch.
Nu hadden we zelf die namiddag niet zo veel te doen. Behalve dan proberen om geen ziektes op te doen: voedselvergiftiging van het eten, of psychose van het entertainment, of een virus van de flipperkasten.
Dus wij gingen wel eens het American Football spel proberen. Zoals ne quarterback, ne football in zo een gat gooien, hoe moeilijk kon dat nu zijn ... Inderdaad niet moeilijk.
Efkes ineens de high score dat machien scherper gesteld. Ha !
Tot groot plezier van Jack trouwens. Heeft er toen, was nog tijdens het schooljaar, maandag een opstel op school over geschreven. "My dad set a new high score on the American Football machine at Chuck E. Cheese."
Die juffrouw van den Jack heeft waarschijnlijk nu ook een ander idee over Jack's dad ... Voorlopig maar efkes Siri naar het oudercontact sturen.
Soit, Jack en ik hebben ons die namiddag goed geamuseerd. Chuck E. Cheese is misschien zo slecht nog niet ?
NOT !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten