Caitlin and The Waves

Nu het hier weer helemaal zomer is, doet Caitlin mee met het lokale swim team van The Woodlands. The Waves. Interessante zaak. En niet van de poes.

Elke weekdag training van 5 tot 6 pm. Cailtin doet dinsdag, woensdag, donderdag. Het moet ook niet gekker worden dan dat. En elke zaterdag gaat Caitlin dan naar de zwemwedstrijden. De "swim meets". Dat zijn dan wedstrijden van Caitlin haar club, The Waves, tegen andere lokale clubs, "The Stingrays", of de "The Dolphins", of de "The Orcas". Enfin, u ziet het thema. By the way, deze swim meets beginnen op zaterdag om half zeven. 's Morgens. Wat ?!? Nee, nee echt waar. Om half zeven. 's Morgens. 6:30 am. Der zijn he. Niet dan opstaan en er naartoe rijden. Zoals gezegd. Niet van de poes hoor.

Dus we laten Siri dat dan allemaal doen. Elke zaterdag is Siri met Caitlin om kwart na zes de deur uit voor de swim meet.  En natuurlijk stopt Siri daar niet he.  Siri is ondertussen ook al deel van het organizatiecommittee, kent daar iedereen, leidt daar alles in goede banen, mentor voor de kinderen, luidste supporter van de club, etc ..

Wij waren zelf nog niet op een swim meet geraakt. Engelse voetbal, Jack voetbal, nog voetbal, nog andere voetbal, en nog meer voetbal, .... maar dat is nu ook allemaal even voorbij tijdens de zomer.  Dus wij ook naar de swim meet. Om tien uur welteverstaan, niet om half zeven.

We zagen een uniek tafereel. Dit kan werkelijk alleen maar in de zuidelijke suburbs van Amerika. Een heel park getransformeerd tot tijdelijke camping en iedereen loopt daar rond in zwempak.

Met alles erop en eraan.

Wat die Amerikanen allemaal meesleuren naar een sportwedstrijden, het blijft ons verbazen,

BBQs natuurlijk.  Met heelder vogels erop.

Tafels met ongezond eten en andere rommel.

Draagbare aircos.

Ventilators in de bomen.

Blackjack tafels.

Comfort verzekerd dus. Ook niet overbodig want de swim meet gaat van half zeven door tot half twee in de namiddag. Er zijn namelijk veeeeel wedstrijden. Meisjes 8 jaar rugslag. Jongens 16 jaar vrije slag. Meisjes elf jaar schoolslag.  Een oneindige lijst van combinaties en wedstrijden dus. En dan hebben we het nog niet gehad over de 4x25 wisselslag .... Dat duurt dus allemaal wel even. En in deze hitte. En toeschouwers mogen natuurlijk niet even in het zwembad springen.

Om dat allemaal klaar te krijgen, moet het allemaal toch wel vooruit gaan. En daarvoor bestaat het concept van de "ready bench".  

Als wedstrijd 45 bezig is, moeten deelnemers aan wedstrijden 46 en 47 klaar zitten op de ready bench. En soort van hok achter het gebouw.

En die moeten daar dan wel op tijd zijn, dus er zijn constante aankondingen: "participants in race 46 to the ready bench", "participants in race 47 to the ready bench", ....  ne mens wordt er bij "participants in race 81 to the ready bench" helemaal onnozel van.  Voor de kindjes is wel gemakkellijk te volgen, die hebben hun nummers op hun arm.  Hier is Caitlin voor vandaag.

En hoe doet Caitlin het dan ? Ze doet het vooral heel graag. Gewoonlijk tweede of derde van haar wedstrijd.

Concentratie voor de wedstrijd. 

In baan 5. 

Plezier na de wedstrijd.

Hier zien we ze gaan op rugslag.

O ja, hadden we al gezegd dat Siri ondertussen al helemaal betrokken is bij de organizatie ?  Dat heeft trouwens nog gevolgen voor ons binnen twee weken. Ze hebben voor elke wedstrijd altijd nog wat ouders nodig die kunnen helpen.  Met de ready bench. Of met de timing van de wedstrijden.  Vermits Siri dat voor ons absoluut niet zag zitten, zitten we binnen twee weken gewoon aan de computer om alle tijden in te tikken. Wij zijn dus binnen twee weken deze madam.

Cijfers intikken op een computer ... dat moeten we kunnen ... denken we ... alhoewel ... vanaf half zeven 's morgens ...

Misschien zouden we nog beter deze jongen zijn job hebben. Redder bij een wedstrijd van allemaal supergoeie zwemmers / zwemsters.

Anyway, Caitlin en haar vriendinnetjes vinden het allemaal super leuk. Dat is het belangrijkste. They're walking on sunshine.

Papsy was here!

We mochten in april Papsy terug verwelkomen in The Woodlands, en deze keer waren zelfs Marc en ik de hele tijd thuis. In de vorige edities was er altijd wel 1 van ons aan het reizen wanneer papsy neerstreek, maar dus niet deze keer. 

Papsy is het hier ondertussen ook al goed gewoon, ik durf het bijna een tweede thuis noemen. Veel toeristische uitstappen werden deze keer dan ook niet ondernomen, al had papsy ook deze keer zeker genoeg om handen.

Er zijn de dagdagelijkse activiteiten die papsy met veel plezier eventjes overneemt, en waarvoor ik ontzettend dankbaar ben! Kinderen naar en van school fietsen, s' middags met de kinderen op school gaan lunchen waardoor ik word vrijgesteld van lunchpakken maken, kinderen naar allerhande activiteiten brengen (Nederlandse school, voetbal training, scouts, tennisles, etc...). En wanneer de kinderen op school zaten, deed papsy klusjes in de tuin. Er werden nieuwe struiken geplant/verplant, rozen gesnoeid en algemeen tuinonderhoud gedaan. Onze tuin zag er al lang niet meer zo goed uit! 

Na al dat harde werk mocht er natuurlijk ook wat amusement zijn. De Gyselen mannen zijn altijd blij als er sport op het programma staat, en wat dat betreft was het een gevarieerd programma. Zo gingen senior en junior Gyselen naar Rockets (NBA) kijken downtown, maar ook naar de super vroege matchen van Jack op zaterdagochtend (om 7u30 op het veld zijn, ik vind dat vroeg). We ontdekten ook een zandparcours waar de kinderen hun mountainbike skills op konden testen. Caitlin verdedigt de Belgische kleuren, maar een vrouwelijke Sven Nijs zit er toch niet in. En dan was er ook nog Parijs Roubaix, dat op het zelfde moment werd gereden als wanneer United speelde...dus dan werd op tv voetbal gekeken met de koers op computer op de achtergrond. En ja, ook Jack keek mee, ondanks het feit dat hij een grote City fan is. 

Het was weer een super geslaagd bezoek en we kijken al vol ongeduld uit naar de volgende editie!