Het is 31 oktober en dus Halloween. Ten huize MSCJ is het kleine volkje nog altijd zot van (plushen) beestjes, en dus speelden een flamingo en een hondje de hoofdrol in de 2013 editie. Van Jack hadden we eerlijk gezegd niks anders verwacht. Caitlin verraste ons toch een beetje, toen ze haar keuze in juli al bekend maakte. Niks geen prinsessen, heksen en superheros hier…en eerlijk gezegd ben ik daar stiekem erg blij om… want we hebben het toch nog een jaartje schattig kunnen houden.
Zo gingen ze deze ochtend - in de gietende regen - naar school.
En omdat ik mijn compilatie-fase zit:
En nu maar duimen dat de tropische regenbui die al 24 uur bezig is, eindelijk gaat stoppen zodat ze vanavond in het donker kunnen gaan trick or treaten… Want daar kijken ze nog het meeste naar uit: de snoepjes die ze vanavond verwachten te verzamelen. Wordt vervolgd.
Bij Halloween horen pompoenen: Jack in de pumpkin patch van de supermarkt (HEB voor de kenners).
Ik had zoveel plezier in het maken van de 0-3 collage van Jack, dat ik hetzelfde ook heb gedaan voor het spookje. Ik zag het vroeger zo niet, maar nu valt het eigenlijk wel op dat Jack en Caitlin tot hun 2 toch wel serieus op elkaar leken (en allebei een verschrikkelijk kapsel hadden…)
"I am NOT a baby anymore", krijgen we al weken te horen. Natuurlijk niet, want ons meneertje -door mij soms nog "baby Jack" genoemd- werd vorige week drie.
Dit jaar kreeg hij voor het eerst een echt verjaardagsfeest met als thema Cars. Ik mocht van hem enkel de jongens uit zijn klas uitnodigen, want hij speelt niet graag met de meisjes. De enige meisjes die mochten komen waren Caitlin en mama... Hij weet al goed wat hij wil, zo op zijn derde.
We nodigden Max en Sawyer, zijn twee beste buddies, en nog een paar andere kleine jongentjes uit in het Childrens Museum. Altijd een grote hit bij Caitlin in Jack (Caitlin vierde daar ook haar 4de verjaardag).
De zaal werd versierd met Lightning McQueens en Mr. Jack mocht natuurlijk aan het hoofd van de tafel zitten. Hij is de jongste van de klas en als ik zo naar deze foto kijk, dan lijkt dat ook echt wel zo. Er waren wel een paar oudere kindjes, omdat broertjes en zusjes ook mochten komen.
De taart/cupcakes werden vervangen door donuts. Groen versierde donuts, zijn lievelingskleur (en 1 roze donut voor Caitlin). Een ongekend succes. Jack is heel verlegen, dus toen iedereen begon te zingen, was hij wel een beetje onder de indruk. Gelukkig was het spookje er om te helpen kaarsjes uit te blazen. Let in de video vooral ook op Caitlin (en hoe ze omgaat met het feit dat zij niet in het middelpunt van de belangstelling staat)...
Na de donuts en andere snoepjes, mocht iedereen naar hartelust spelen.
Er werd met treinen gespeeld
Er werd gevist
Er werd gewinkeld en gekookt
Daarna moest de brandweer uitrukken
Er werden zelfs kampen gebouwd, waar niemand anders in mocht.
Valt het dat onze kindjes het liefst gewoon met elkaar spelen...?
En de kers op de taart? Er waren zelfs verkleedkleren in hun maat…!!!
Meet Superfroggy en Superdoggy! Beter dan dit kan het voor onze kinderen niet worden...
Het feest was een groot succes.
Maar eigenlijk was Jack's officiele verjaardag pas op maandag, dus mocht hij de volgende dag nog eens kaarsjes uitblazen (en een donut eten) en al zijn kaartjes en geschenkjes open doen.
Ik ben DRIE (maar hij heeft nog wat moeite om de 3 vingertjes omhoog te houden)
En zie hoe Caitlin, op minder dan 2 minuten kan gaan van extreem blij en benieuwd naar wat haar broertje allemaal zou krijgen… tot...
…. extreem droevig en ongeloof dat er niks voor haar bij was….
Diezelfde nacht deed Jack ook afstand van zijn tuut. Het was niet van ganser harte, hij probeerde zich heel dapper te houden maar er zijn toch veel traantjes gevloeid. Maar de wetenschap dat de binkyfairy de volgende dag een cadeautje zou achterlaten, heeft hem dan toch door de nacht geholpen…Toen hij 's morgens een Mack vond (de bus van Cars), was hij dat tuutje op slag vergeten en hij heeft er sindsdien ook niet meer om gevraagd. Onze kleine jongen wordt groot.
Gelukkige verjaardag, lieve Jack, het is zo fijn om je te zien opgroeien tot die lieve, mooie en slimme jongen die je bent. Maar je zal voor altijd toch mijn babietje zijn.
Papsy en Mamyo waren onlangs op bezoek. Dat is ondertussen alweer 3 weken geleden…dus hoog tijd voor een blogje. Er werd veel gespeeld, gezwommen, gereisd (tijdens de week trokken papsy en mamyo naar Austin en San Antonio), gebabysit (toen Marc in ik naar New Orleans gingen om een mijlpaal-verjaardag te vieren: heeeerlijk, nog eens met twee op weekend kunnen gaan!), getekend, gepuzzeld, naar de voetbal gekeken, gelezen, gegeten en gelachen. Er werd ook geknutseld en getimmerd, maar daar zal Marc nog wel eens over schrijven.
De fotos spreken voor zichzelf, het plezier straalt eraf. Ik weet niet wie blijer was om wie terug te zien: Caitlin en Papsy, het zijn echt 2 handen op 1 buik.
Samen in het zonnetje opwarmen en super blij met de nieuw Maya de Bij handdoek!
Torens bouwen kan hij als de beste - torens afbreken, kan Caitlin als de beste...
Tekenen gaat blijkbaar ook beter als je op de tafel zit
Jack oefent zijn boze blik
…maar kan ook heel goed gewoon onnozel doen…
Tien dagen waren veel te kort en vlogen jammer genoeg zo voorbij. Dat is altijd de keerzijde van de medaille. Afscheid nemen, dat went nooit….
