Meet Froggy & Doggy

Happy Halloween!

Zo trokken de kids vandaag naar school:

Caitlin slaapt al ongeveer een maand in haar kikkerkostuum. Oorspronkelijk wou ze een schildpad zijn, en was ze zelfs akkoord dat ik het kostuum zelf zou maken. Maar tijdens het winkelen vond ze plots dit (veel te kleine) kostuum in de rekken, en sindsdien moeten we haar dus Froggy noemen.

Jack was minder makkelijk. Voor hem kocht ik 4 kostuums: een paard, een cowboy, een football player en een echt hondenkostuum. Hij wou geen enkel daarvaan ook maar bekijken en liep altijd heel snel weg als hij vermoedde dat ik weer eens ging proberen om hem te verkleden. Jack ziet nogal graag hondjes, dus uiteindelijk is het een hondenpyjama geworden met een gek hoedje.

Een te klein kostuum en een polyester pyjama. Zo lopen onze kinderen vandaag dus de hele dag rond…

In de klas werden vandaag ook een Robin Hood, een Angry Bird, een Captain America, een cowgirl, een spiderman, een Abby Cadaby, een Roodkapje, etc etc gespot. Caitlin is dan  misschien wel de minst meisjesachtige, ik vind haar wel de grappigste van de bende.

Zodadelijk begint de parade op school en vanavond gaan we dan trick or treaten in de buurt. Gek genoeg kijken ze daar alletwee erg naar uit. Vorig jaar was Caitlin daar nog te bang voor, maar dit jaar kon het niet snel genoeg komen. "Trick or treat, smell my feet, give me something good to eat". Ze heeft het rijmpje onder de knie en staat te popelen om bij de buren te gaan aanbellen en in de pot met snoep te graaien.

We trick or treaten wel heel vroeg, rond 5u, als het nog licht is buiten. En daarna gaan we lekker in het donker wachten tot de mensen bij ons komen aanbellen. We hebben 10kg snoep ingeslagen, wij zijn er dus helemaal klaar voor!

Spookjes + Spookjes

Halloween is in aantocht. Volgende week woensdag mogen de kindjes verkleed naar school. Voor Caitlin ligt het al een maand vast wat ze wil zijn. Geen prinses, by the way! Er zit zelfs niks roze in haar kostuum. Jack… das een ander paar mouwen. Die weigert ook maar om naar een kostuum te kijken, laat staan aandoen. Misschien gaat Jack gewoon als Jack naar school volgende week.

In afwachting van de grote verkleeddag, hebben we alvast ons huis een beetje versierd. Niks overdadig zoals sommige buren, en ook niks griezelig. We zijn nog steeds in het stadium waar alles een beetje schattig mag zijn.

Een paar pompoenen dus. En neen, ik heb me er niet aan gewaagd om die te carven. Een uil. En een paar lieve spookjes. Samen met Jack geknutseld toen ie vorige week de hele week ziek thuis zat.

De kids hebben elk "hun" spookje herkend, en gingen voor een keer graag op de foto…  Ik kon niet kiezen welke op de blog mocht komen, dus ik plaats ze maar allemaal. De (groot)oma's en opa's zullen dat wel apprecieren, denk ik dan.

En neen, Caitlin heeft zich geen pijn gedaan. Ze vindt het momenteel wel cool om met 7 fluo plakkers op haar benen rond te lopen. 

Love love love deze fotos!

Guess who's 2

Vorige week zondag werd Caitlin om 6u wakker, en daarmee ook het hele huis. "IT'S YOUR BIRTHDAY, JACK", riep ze wel tien keer na elkaar. Net alsof het haar eigen verjaardag was. Prompt kreeg het mannetje een kroon op zijn hoofd - we zijn hem al 2 weken aan het laten wennen aan de kroon, want mijnheer draagt niet graag "verkleedkleren" - en mocht hij de kaartjes openmaken die uit Belgie waren aangekomen. Het blijft altijd leuk om post te krijgen, zeker als er cars opstaan:

"Hoeveel jaar ben je vandaag, Jack? "
"TOE!"

De cadeautjes volgden al snel. Het werd een treinstel van Thomas & Friends, een idee van de papa, want Jack hield het koppig bij "car" als we hem vroegen wat hij voor zijn verjaardag wou. Het opendoen van cadeautjes verliep niet zonder slag of stoot, want zoals gezegd, Caitlin was heel enthousiast en vond het niet meer dan normaal dat ook zij een aantal cadeautjes mocht opendoen…

's Middags hadden we een dubbel verjaardagsfeestje in het park gepland. Met vriendje Kyle, die ook 2 werd.

Niet dat Jack dat zo plezant vond, want hij liep de hele tijd met een boos gezicht rond en als we vroegen of hij taart wou eten dan riep hij boos "NO". Een trekje dat hij van zijn papa heeft, want Marc vertelde mij op dat ogenblik dat hij als kind ook altijd boos in een hoekje zat te mokken op zijn eigen verjaardagsfeestje.  Dat van die appel en de boom klopt dus wel. Al een geluk dat ik altijd een zonnetje was op mijn verjaardagsfeestjes en het spookje dat heeft geerfd.

Na voldoende happen suiker te hebben binnengewerkt, vonden de kinderen er niet beter op dan de heuvel hard op en af te rennen. Caitlin op kop. Jack in de staart. Maar hij was natuurlijk wel de jongste van de bende.

Na dat 5 keer te hebben gedaan zei het spookje wel dat ze nu "very tired of running" was. Het licht ging bij alletwee uit: tijd om terug naar huis te gaan en daar verder met de nieuwe treintjes te spelen. 

Het is trouwens opmerkelijk hoe Jack sinds hij 2 is, plots een taalsprong heeft gemaakt. Waar het tot vorige week beperkt bleef tot ma-ma en pa-pa en heel wat gebrabbel, zijn er plots echte woorden te horen (hij zei deze morgen zelfs naaimachine!) en 2-woord zinnetjes ("icht aan", "Caitin komen", "poepoe e-daan")…

't Is een cliche, maar het gaat plots toch wel allemaal heel snel…. Gelukkige tweede verjaardag, klein mannetje.

Mommy & Me Time

Ik ben principieel tegen make-up en nagellak bij kindjes. Maar we moeten daar eerlijk in zijn…het spookje vindt het GEWELDIG om net als mama te mogen doen. Soms betrap ik haar erop dat ze in de badkamer met mijn nagellak flesjes speelt - al een geluk dat ze die niet open krijgt. Dus ik ben gezwicht en als ze heel flink is geweest durf ik haar al eens belonen met "purple nails". Het probleem is een beetje dat Jack dat hele kleurtjesgedoe ook wel interessant vindt, maar Marc heeft hierover een heel duidelijk veto gesteld.

Toen ik afgelopen weekend zelf naar het nagelsalon ging, heb ik het spookje voor de eerste keer meegenomen. Ze was een beetje onder de indruk van al die Vietnamese dametjes die ijverig voeten aan het schrobben waren. Maar ze ontdooide al snel: 

Trots op haar roze glitternagels.

Het blijkt ook niet zo abnormaal te zijn om met een 3jarige naar het nagelsalon te gaan voor een mani/pedi, want bij het binnenkomen kreeg ik prompt het "kindermenu" overhandigd.

Soms bedenk ik hoe groot Caitlin & Jack al worden, maar gelukkig zijn ze in veel opzichten nog echt kleine kindjes die het liefst van al samen met knuffelbeesten spelen...

…onnozel doen:

…en er een rommeltje van maken als ze zelf proberen een boterham te smeren. Chocoladekorrels overal...

En om af te sluiten nog een van mijn favoriete Jack fotos: Jack die boos kijkt. Hij is soms echt een koppig ventje.

Maar zelfs als hij boos ik, vind ik het nog altijd het schattigste mannetje ooit.  

Valt het op dat groen zijn lievelingskleur is?