We zijn terug in Virginia, onze vakantie in Belgie zit erop. Vanaf nu wordt er dus terug geblogd.
Marc is vorige week al teruggevlogen en gisteren zaten Caitlin en ik in de ijzeren vogel. Toch wel een avontuur, reizen met een babietje. Gelukkig hadden we voor de terugvlucht een super goede plaats met veel beenruimte, zodat Caitlin gewoon aan mijn voeten en dus niet onder de zetel van de passagier voor mij moest liggen (wat wel het geval was op de heenvlucht). Deze keer stond het slaapbakje gewoon tegen de muur.
Maar van slapen is niet veel in huis gekomen. Ik heb er zo ongeveer 5 van de 8u mee moeten rondwandelen in t vliegtuig...dan krijgt nen mens al eens een goeie plaats! De man naast mij, een zuurkijkende man van Noordafrikaanse origine, die heel veel zin had om tv te kijken, heeft de hele vlucht met kop en al onder zijn dekentje doorgebracht. Dat gebeurde nadat ik bij het opstijgen heel discreet m'n truitje omhoog trok om Caitlin's honger te stillen. De man keek me verschrikt aan en dook onder z'n deken. Hij heeft daarna wel nog geprobeerd om het tv-tje ook onder z'n deken te incorporeren, maar dat lukte blijkbaar niet goed. Telkens als ik opstond om te wandelen, ging het deken naar omlaag en probeerde hij alsnog de film te volgen.
Met een schattig kindje in t vliegtuig leer je, behalve dan mijn zuurkijkende buurman, anders wel veel mensen kennen. Iedereen komt een praatje met je maken, zo ook Speedy, een law professor hier in DC. Hij zoekt nog een pro deo advocaat om te helpen met een interessant project in Liberia. Toch nog eventjes over nadenken of dat wel lukt nu ik binnenkort terug ga werken.
Marc stond ons vol ongeduld op te wachten op de luchthaven, een heel leuke verrassing, want ik wist niet of hij vrij zou kunnen nemen om ons op te halen. En hoewel het fantastisch was om in Belgie te zijn en iedereen terug te zien, is het ook wel heel erg leuk om terug thuis te zijn...Het is een beetje een dubbel gevoel.
Ondertussen zijn we terug geinstalleerd en ik probeer Caitlin af te leren om steeds op de arm te zitten. Ze is dat in Belgie goed gewoon geworden, daar waren kandidaten genoeg om haar op te pakken.
Caitlin in haar favoriete houding "het aapje" bij trotse peter Eric
en vertederde meter Lisa
Ik ben nog door de honderden fotos aan het worstelen die we hebben genomen. Geen sinecure!
En hoewel we niet hebben geblogd, heb ik in Belgie geprobeerd om inspiratie op te doen voor berichten. Ik ben die natuurlijk vergeten opschrijven, maar wat me vooral is bijgebleven:
- de terrasjes : dat hebben we hier niet. We waren gezegend met mooi weer en ik vond het fantastisch om op een terrasje te genieten van het eerste zonnetje en mensen te bekijken.
- het verkeer in Brussel: is toch een pak hectischer dan hier. Ik zat nog maar 5 minuutjes achter het stuur en begon alweer "op z'n brussels" te rijden - of beter, me te ergeren aan die rijstijl. Ik had zelfs een beetje schrik! Ik heb er 30min. over gedaan om van het koninklijk paleis tot aan mijn appartement in Schaarbeek te geraken omdat alle chauffeurs de kruispunten blokkeren, ook al is het rood. Ze moeten er dringend ook eens die "do not block intersection" borden gaan invoeren.
En last but not least: een fotootje van het viergeslacht!
