Lucky Seven

Op 9 februari werd ons spookje 7 jaar en dat werd gepast gevierd. Op de ochtend van haar verjaardag thuis met een paar geschenkjes (wereldbol, atlas, nieuw spelletje voor de iPad ("stack the countries"), 2 lightsabers en een wekker) en een feestje met vriendjes het weekend erna.

Ze kreeg dit jaar de keuze om een feestje te doen met al haar vriendjes van de klas in het park of iets in meer beperkte groep. De keuze was snel gemaakt: ze wou een sleepover.
Prima, ik blij, want 4 meisjes is een pak makkelijker te organiseren...dacht ik.

We gingen in de namiddag iedereen thuis ophalen om naar het nagelsalon te gaan. De koffer van onze (toch redelijk grote) auto, zat toen al vol met valiesjes en slaapzakken en andere prullaria. Aan de valiezen te zien leek het alsof iedereen 2 weken zou blijven.
Aangekomen in het nagelsalon, namen de 5 meisjes als pros plaats in de pedicure stoelen. Ze hadden dit allemaal blijkbaar al eens eerder gedaan. Te bededenken dat ik voor het eerst op mijn 30ste een mani-pedi heb laten doen.

Nadat alle nageltjes gepast roze/paars/met glitters waren geverfd (Caitlin koos voor oranje met zwart!), was het pizzatijd. Terwijl Marc de pizzas ging ophalen, maakten de meisjes de straat onveilig.

En na pizzas, was het uiteraard tijd om geschenkjes open te doen

En om taart te eten (waarschuwing: luid en schel gezang van de meisjes, maar Caitlin's gelukkig gezichtje is priceless).

Ik was toen al moe van al het gekwetter, en de sleepover moest nog beginnen...

Tanden poetsen bleek geen probleem, zeker niet nadat ik hen allemaal een "matching penguin PJ" had beloofd. In plaats van goodie-bags uit te delen, mocht ieder meisje haar pijama meenemen naar huis. Grote hit (vooral bij de andere mamas, want niemand heeft nog meer snoepgoed en brol - wat traditioneel in een goodie bag zit - nodig).

Ik wist eerlijk gezegd niet zo goed wat een sleepover precies inhield qua activiteiten, dus na de pizza heb ik de meisjes voor een film gezet met popcorn, om het toch een beetje feestelijk te maken. Het was ondertussen al 7u, en ik zag wel dat Caitlin al moe aan het worden was. Ik hoopte stiekem dat iedereen gewoon in de zetel in slaap zou vallen, maar dat was buiten de meisjes gerekend. 2 meisjes wilden naar de film kijken, 2 andere wilden liever spelen en dus werd het een chaos tot en met. Jack wou er niks meer mee te maken hebben en verstopte zich in zijn kamer.
Uiteindelijk heb ik ze om 9 uur toch allemaal in hun bed gekregen, maar toen kwamen de zaklampen uit de valiezen tevoorschijn...! Enfin, om 10 u lagen ze uiteindelijk allemaal te slapen met een gigantische glimlach op hun gezicht. Het was duidelijk een succesfeestje, maar Marc heeft mij wel doen beloven dat we dit nooit meer bij ons thuis zouden doen.

De volgende ochtend werden belgische pannekoeken gebakken en liedjes gezongen. Gelukkig had niemand last van een ochtendhumeur. Om 9u werd iedereen opgehaald, de rust was weergekeerd en kon Jack terug uit zijn kamer komen.

Gelukkige 7de verjaardag, liefje!

Voor de annalen: op 10 februari  (= 7jaar en 1 dag) is Caitlin haar eerste melktand -onderaan vooraan-verloren. Dat was ook de tand die ze als eerste kreeg, op 26 november 2009 (weet je nog, papsy, in Clearwater?). Als dit patroon zich voortzet, is de bovenvoortand als volgende aan de beurt. De tandarts zei gisteren nog dat er 7 losse tanden zijn, en dat het nu dus de goeie moment is als er nog familiefotos/portretten moeten getrokken worden.  Altijd practisch advies, die tandartsen hier.

I voted - een heel avontuur in TX

Marc vertrok vrijdag op zakenreis naar Bangkok en als de kat van huis is, dan dansen de muizen. Vrij vertaald betekent dat in ons geval dat de kindjes dan in mama's bed mogen slapen. Een feest! Vrijdagavond zag er dan dus zo uit (en ja, die beestenboel ligt er altijd, en er liggen er zeker nog een stuk of 10 onder de dekens....).

 Marc was ondertussen ook al goed aan het feesten met zijn nieuwe Thaise vrienden....

Maar zaterdag was het feestliedje uit, en lag het spookje met een serieuse buikgriep in (haar eigen) bed. Ze was er erg aan toe, heeft 3 dagen continue geslapen en was een hoopje ellende. Ze was zelfs te zwak voor de iPad, om te kleuren of boekjes te lezen. Ik had er echt mee te doen.

Vandaag, dinsdag 1 maart, ging het eindelijk wat beter met haar en kon ze zelfs mee met mij naar de polling station (kiesbureau), om te gaan stemmen. Want vandaag is super Tuesday en wordt er in 12 staten, inclusief Texas, gestemd. 

Het was voor mij de eerste keer dat ik ging stemmen in Texas... en ik heb serieus mijn ogen opengetrokken.

In deze verkiezingsronde worden heel wat posten verkozen, niet enkel die van (potentieel) president, maar ook rechters/sheriffs/county commissioners etc...  Ik moest mijn huiswerk nog doen, want eerlijk gezegd wist ik niet veel af van alle kandidaten, en aangezien een geinformeerd kiezer er 2 waard is, was het nodig om de zaak goed te onderzoeken. Wellicht zijn er meer mensen zoals ik, want ik vond gisteren een flyer onder de voordeur. Het was een flyer van de Montgomery County Tea (Taxed Enough Already) Party waarop alle republikeinse kandidaten stonden. Een flyer van de democraten heb ik nooit gekregen. Ik heb zowiso nergens in de wijde omgeving borden of reclame voor de democraten gezien. Soit, het internet biedt gelukkig altijd een antwoord.

Flyer van de republikeinen. Van de Democraten heb ik nooit iets gezien.

Bij nader onderzoek bleek dus dat er in onze omgeving 3 TeaParties zijn (1 originele en 2 afsplitsingen, waarvan er 1 vals wordt genoemd (the fake Tea Party). Probeer dan nog maar eens de bomen door het bos te zien. Er was gelukkig ook een website waarop alle pro's en con's van iedere kandidaat werden uiteengezet. Als een republikeinse kandidaat iets te veel samenwerkt met "the other side", dan wordt dat duidelijk als een serieus vergrijp gezien en is dat vet gedrukt in de cons. Constructief samenwerken is hier duidelijk een vies woord. Ik ben me daar toch een hoop gekke (wapensgekke/godsprijzende) kandidaten tegen gekomen in dat onderzoek. Dat Cruz en Trump gek waren, wist ik al, maar zij zijn echt niet alleen!
Onze buurman, James Noack, komt op voor Commissioner, Pct 3, en is blijkbaar "goedgekeurd" door 2 van de 3 tea parties. Ik hield mijn hart al vast, want die man doet echt veel voor de Woodlands en voor onze community en we hebben zelfs een bord voor hem in onze voortuin staan...Het deed me dan ook plezier om te zien dat hij toch een zeer normaal profiel heeft in dit vreemd politiek landschap.

Bij de democraten speelden er veel minder kandidaten mee, dus dat onderzoek ging iets sneller, en was iets minder verrassend.

Maar toen kwamen de (voor mij) grote verrassingen:
1: Je moet alle verkiesbare posten uit 1 partij kiezen. Je mag dus niet voor president een democraat kiezen, en voor rechter bv een republikein. Met andere woorden: je moet je aansluiten bij 1 partij.

2: als je in de primaries (voorverkiezingen = nu) kiest in een bepaalde partij, dan MOET je in de echte verkiezingen (in November) ook binnen die partij kiezen. Je kan niet vandaag democratisch stemmen, en bij de "echte" verkiezingen republikeins. Vraag me niet hoe ze dat kunnen onderzoeken of iemand dat doet of niet, maar bij navraag bij al mijn vrienden en buren bleek wel dat iedereen dat heel serieus neemt en op zijn communiezieltje zweert dat ze nooit zouden durven overwegen om te switchen.

Helemaal voorbereid kwam ik dus in het stemhokje aan. Ik had mijn keuzes gemaakt, niets kon me nog van de wijs brengen. Dacht ik. Tot ik de voorzitter aan de man voor mij in de rij hoor vragen voor welke partij hij zou stemmen. En dat bleek geen vrijblijvende vraag te zijn, want op basis van het antwoord werd je naar een bepaalde computer gestuurd waar enkel de kandidaten van die partij op vermeld stonden. Tot daar het stemgeheim.... De Belg in mij werd een beetje opstandig... Toen het mijn beurt was kreeg ik dezelfde vraag. Ik fluisterde mijn antwoord, kwestie om toch een beetje privacy te hebben. De voorzitter bleek hardhorig en ik moest het een tweede keer herhalen (ik fluisterde een tweede keer) waarop hij mijn antwoord super luid herhaalde, hoorbaar voor de hele verkiezingszaal. Afschuwelijk! De volgende keer schrijf ik "mijn partij" op een briefje.

Ik verklap dus niet voor wie ik heb gestemd, maar ik vind wel dat ik mijn "I voted" sticker wel heb verdiend.