Merry Christmas!

We zijn sinds gisteren terug van 5 daagjes Snowshoe, West Virginia. Omdat we hier geen familie hebben waar we kerst mee vieren en ik dit jaar niet terug naar Belgie kon vliegen, hadden we besloten om met Caroline en Sander, onze belgisch/nederlandse vrienden hier, een paar daagjes op skivakantie te gaan en dus kerst in de sneeuw te vieren. We moesten daarvoor zelfs niet eens heel erg ver gaan: Snowshoe ligt in de Allegheny Mountains, op een kleine 4 uurtjes ten westen DC.

Ik was nog nooit op skivakantie geweest, had nog nooit een skipiste van dichtbij gezien en heb eerlijk gezegd nooit echt interesse gehad in skien – zon en zee is meer mijn ding. Maar Snowshoe heeft daar verandering in gebracht. Toegegeven, de omstandigheden waren ideaal: het was er niet echt koud (ik betwijfel of het ooit echt gevroren heeft), weinig of geen regen of sneeuw (de sneeuw was inderdaad fake (sneeuwkanon)) en het dorpje was super gezellig. Meer heeft een mens niet nodig. Caro en ik bleven met Brent, hun 18 maand oude zoontje, langs de kant kijken naar onze sportieve mannen…




Het contrast met kerst vorig jaar was trouwens heel groot... toen lagen we nog onder de palmbomen in 't zwembad bij mijn (wijlen) oma in Florida en ook mijn papa was toen van de partij. Dit jaar hadden we iets meer kleren aan...


Over de kwaliteit van de sneeuw, de moeilijkheidsgraad van de pistes en de après-ski, kan ik natuurlijk niets vertellen. Maar volgens Marc waren er op dat vlak zeer weinig overeenkomsten met de europese skidorpen. Wat ik wel kan vertellen is dat West Virginia in geen enkel opzicht is te vergelijken met haar buur (Northern) Virginia, waar wij wonen. We leken helemaal terug in de middeleeuwen: geen GSM ontvangst, geen internet, beperkte kabeltv, de mannen op de piste en de vrouwen aan het fornuis. Op weg naar het skigebied trok ik grote ogen: piepkleine dorpjes, verlaten landweggetjes, mini (vervallen) huisjes, verbouwde trailers (woonwagens) en heel veel typische boerderijen (met die rode schuur die leek geplukt uit “Old McDonald had a farm, hiahiaho”). En ook qua eten en drinken was de keuze in WV redelijk beperkt: bier en wijn in overvloed, maar groenten en vers vlees…nergens te vinden. Gelukkig hadden we een ruime proviandvoorraad mee voor de kerstmenus: heerlijke kaasfondue op kerstavond en kip/peertjes met cranberry/pureepatatjes op kerstmis.

Wij hebben in ieder geval genoten van een gezellig en relax kerstfeest/skivakantie in super leuk gezelschap en met enige vertraging wensen we iedereen hetzelfde toe: een mooie (witte) kerst, omringd door familie en vrienden. En omdat we tegenwoordig toch altijd te laat bloggen, wensen we iedereen alvast ook al een fantastisch 2009 toe, vol liefde, vriendschap, een goeie gezondheid, leuke uitdagingen en vooral heel veel geluk!

Christmas aan de Potomac: Elle Woods meets Rudolph

Twee keer dit weekend mijn kostuum moeten aantrekken. Dat doen we in principe niet graag. Anyway, het was voor een keertje ok dit weekend. Vrijdagavond op restaurant. Zaterdagavond naar het Kennedy Center.

Via onze memberships bij het Kennedy Center en de Smithsonian Institution volgen we het culturele leven hier op de voet. De memberships geven ons trouwens ticketprioriteit voor lokale evenementen van de negen Muzen. Kwestie van niet altijd op den uil te moeten zitten he. Beide instellingen hebben een gelijkaardige missie : ‘het verhogen en verspreiden van kennis en cultuur onder het Amerikaanse volk’. Dat vinden we een uitstekende doelstelling en we leveren dan ook met de glimlach onze bijdrage. De tax benefits zijn trouwens ook niet te versmaden - doch dit geheel terzijde.

Dit keer gingen we naar de musical ‘Legally Blonde’. Het was een kleurrijke bedoening. En dan bedoelen we het publiek zowel als de musical. De gemiddelde Amerikaan houdt van Kerstmis en laat dat graag blijken door in deze tijd van het jaar het kerstthema te verwerken in zijn kleren. We hebben genoteerd dat de kerststropdassen-met-Rudolph-The-Red-Nosed-Reindeer-afbeelding business geen last heeft van de recessie. Verder zagen we een vrouw die leek op een doos Godiva-pralines. Een andere mevrouw was verkleed als een soort van time-travelling turkey. De avond kon wat mij betreft al niet meer stuk. We hadden in ieder geval niet meer zoveel rood/groene kleren gezien sinds de Muppet Show Christmas Special van 1989. Over de Muppet Show gesproken, die twee oude mannen op het balkon die nooit tevreden waren over de show heten Waldorf en Statler.

Terug naar ‘Legally Blonde’. De musical is gebaseerd op de film. Het gaat over de avonturen van een blonde rechtstudente (Elle Woods) en haar Californische vriendinnen. We zijn persoonlijk grote fan van blonde rechtstudentes en Californische vriendinnen dus we hadden goeie plaatsen gereserveerd. We zaten in box 8. By the way, de presidential box is box 1 maar die bleef weer leeg. Dit was onze laatste kans. We hebben President Bush dus nooit in het Kennedy Center gezien. Spijtig.

Zo een box heeft vier plaatsen en we kregen deze keer het gezelschap van twee kirrende dames. Dat gaat dan als volgt. Tegen Siri. Oooh! Wow! You are pregnant! Hiiiii! How are you? When are you due? Hiiii! De laatste keer dat er trouwens nog iemand heeft gevraagd hoe het met mij gaat is ongeveer zeven maanden geleden. Of nee, eigenlijk is dat niet waar, de laatste keer was drie weken geleden in de bar van Fedex Field op een match van de Redskins. Toen vroeg de barman hoe het met mij ging. Waarschijnlijk vooral om te checken of hij mij de zoveelste Bud Light nog zou geven of niet ...

‘Legally Blonde’ is trouwens een zeer entertaining musical. Staat in onze top 3 van 2008. Andere twee top 3 musicals waren Mama Mia in Las Vegas (de liedjes van Abba) en Hairspay in New York (met de fantastische George Wendt, aka Norm Peterson van Cheers, als Edna Turnblad – hilarisch!). In Legally Blonde zat er trouwens een niet onaardig nummer, genaamd ‘Gay or European’. Dat liedje gaat over het feit dat het voor Amerikanen blijkbaar moeilijk is om het verschil te zien tussen een man die gay is of European(lees: man zonder kerstversiering verwerkt in zijn kleren). De zaal vond het fantastisch. Wij trouwens ook: dat verhogen en verspreiden van kennis en cultuur onder het Amerikaanse volk gaat goed. Het was weer een fijne avond in DC.

shop 'til you drop

Wij hebben afgelopen weekend alvast onze bijdrage geleverd om de US economy uit de recessie te halen:




De auto zat propvol...en dat is een SUV!

'Tis the season - part II

Zo, het november eetfestijn is ook weer achter de rug...en het moet gezegd: de kalkoen was perfect gelukt. Met dank aan Ellen en Caro, want zij waren de enige die het aandierven om het beest onder handen te nemen (ter info: je moet alle ingewanden eruit trekken (gekrijs in de keuken) en daarna met de hand het vel losmaken van het vlees en tussen vel en vlees boter smeren...(yuk)! Ik heb mij beperkt tot het decoreren van rozemarijn en thijm tussen de poten.


Daarnaast hadden we ook nog pompoensoep, pureepatatjes, groene boontjes in spek, geroosterde butternut squash, witloof, rode kool, cranberry saus, gravey EN 2 appeltaarten. Eten genoeg dus. Ik hoop alvast dat alles verteerd is tegen de kerstdagen ;o)



en we hebben nu ook al een beetje een idee hoe onze living eruit zal zien eens Charlie er is...


De volgende dag (vrijdag) was het dan Black Friday, oftewel: de dag van de koopjes. De bedoeling is dat de winkeliers op black friday hun jaarcijfers goedmaken (en dus van rood naar zwart gaan in boekhoudtermen - vandaar black Friday). Ze doen er echt alles aan om consumenten naar de winkels te lokken: sommige winkels openden de deuren om middernacht of 4u 's morgens (en geloof het of niet, maar toen stonden er al files drummende mensen vol ongeduld te wachten) of geven tot wel 50% korting als je voor 10u 's morgens langs de kassa passeert... Mensen staan uren in de file om het shoppingcenter binnen te kunnen, en bij Walmart is er zelfs een dode gevallen (onder een tv terechtgekomen).

Op black Friday wordt de brug gemaakt, de enige brugdag die ze hier kennen, en wij hebben dan ook van de vrije dag geprofiteerd om uit te slapen. Dus geen bijdrage van ons aan de amerikaanse economie.

Zaterdag hebben we nog een sportwedstrijdje meegepikt: NBA basket. Vorig jaar hebben de Wizards de playoffs gehaald, maar van dat talent bleef zaterdag niets meer over. We hebben ons dan ook maar beperkt tot een foto van de cheerleaders - die ook al niet heel syncroon dansten.



En tot slot; we hebben onze kerstversiering ook weer bovengehaald...


...net als 95% van de amerikanen. Zondag zaten alle buren op hun dak om de lichtjes en versiering op te hangen, maar de klimmende kerstmannen die je in Belgie overal ziet, zijn hier nog niet opgedoken. En ja, ik geef toe, het ziet er bij ons niet even professioneel uit als bij de meeste anderen:


Tja, de Europeanen zal je er altijd wel kunnen uithalen.