Jongenskopje

Na alle bad hairday fotos moesten we de realiteit onder ogen zien... Een bezoekje aan de kapper kon echt niet meer worden uitgesteld. Vijf minuten en ongeloofelijk veel gekrijs later was het resultaat een echt jongenskopje. Nee, baby Jack is geen baby meer...

VOOR

TIJDENS (heel griezelig om te zien hoeveel er werd afgeknipt...er kwam zelfs een tondeuze aan te pas!)

NA

Dit was Caitlin op ongeveer dezelfde leeftijd (15 maanden)... Wie zei nu weer dat ze niet op elkaar lijken?

Remember The Alamo

We zeggen en schrijven het gezegende jaar 1836. Er was toen een landje en dat heette de United States of America. In het zuiden grensde dit landje toen aan New Spain oftewel Mexico. Mexico was trouwens iets groter in die tijd en bestond uit de toekomstige US staten Texas, New Mexico, Arizona, Utah, Nevada, California en het huidige Mexico.

Er waren daar in New Spain / Mexico in 1836 trouwens wat problemen. Den Texaan was namelijk al een tijdje niet meer zo blij met de Mexicaan. Dat zorgde voor het begin van de Texan Revolution op 2 oktober, 1835 met de Battle of Gonzales. De Battle of Gonzales was geen hele zware veldslag. Er werden twee Mexicaanse soldaten gedood en één Texaanse soldaat had een bloedneus opgelopen omdat hij van zijn paard was gevallen. Maar de Texanen hadden tegen het einde van het jaar wel alle Mexicanen weggedreven uit Texas. Dat vond de Mexicaanse president en generaal Antonio López de Santa Anna maar niks. Hij besloot om korte metten te maken met die Texaanse rebellie en vertrok met het Mexicaans leger naar San Antonio de Bexar. Een stadje gelegen aan de San Antonio rivier.

Waar is de San Antonio rivier ?

 

Daar is de San Antonio rivier.

Inderdaad we waren dit weekend op kerst city trip naar San Antonio, Texas.  Joepie.

Stad en rivier zijn beiden genoemd naar Sint-Antonius van Padua (in Italie) omdat ze beide in 1691 ontdekt waren door Spaanse ontdekkingsreizigers op 13 juni, de naamdag van Sint- Antonius. We hebben dat op onze Druivelaar kalender gecheckt en dat klopt. Naast San Antonio de Bexar lag de Mission San Antonio de Valero, een rooms-katholieke missiepost om dindianen te bekeren. Die missiepost was gesticht in 1718 en werd in de 19e eeuw bekend als kortweg “The Alamo”, genoemd naar de cottonwood (alamo in het spaans) bomen in de buurt.

Maar wat was er nu weer aan de hand met The Alamo ? Vanalles eigenlijk. En waarom werd de Battle of The Alamo het symbool van de Texan Revolution ? Een interessant verhaal.

Kolonel James C. Neill was in 1836 de bevelhebber van The Alamo en zat daar met ongeveer 150 Texaanse soldaten. Met Santa Anna (die Mexicaan) op komst, begon Neill zich toch wat zorgen te maken. Hij vroeg de Texaanse generaal Sam Houston voor meer troepen en begon zelf samen met ingenieur Green B. Jameson The Alamo te versterken. Houston stuurde kolonel James Bowie met 50 soldaten en luitenant-kolonel William B. Travis met 30 soldaten naar The Alamo. Op 8 februari arriveerde trouwens ook ene Davy Crockett, een van de bekende US folk helden, bijgenaamd de King of the Wild Frontier,  bekend van de Ballad of Davy Crockett en gespeeld door John Wayne in de film The Alamo.  Op 11 februari verliet Neill zelf The Alamo om meer hulp te gaan zoeken. The Alamo was nu onder het bevel van Bowie en Travis. Op 23 februari komt Santa Anna aan in San Antonio en begint het beleg van The Alamo. Op 24 februari schrijft Travis dan zijn open brief “ To the People of Texas and All Americans in the World” waarin hij hulp vraagt om het beleg te overleven. Een brief die nog steeds wordt geleerd als een meesterwerk van Amerikaanse patriotisme aan alle schoolkinderen in Texas.

Het beleg van The Alamo duurde 13 dagen en eindigde op 6 maart 1836 in een serieus gevecht. Alle 230 Texanen dood. Maar ook 500 Mexicanen dood, ongeveer een derde van het Mexicaanse leger. Dankzij het verzet van de Texanen bij The Alamo, werd het zwaar gehavende Mexicaanse leger dan definitief verslagen in de Battle of San Jacinto op 21 april 1836. Zie blog "Thankgiving - wat voorafging".   De strijdkreet tijdens de Battle of San Jacinto was trouwens “Remember The Alamo” om de heldendaden van de Texanen en de gruwelijkheden van de Mexicanen daar te gedenken. De Battle of San Jacinto was ook gelijk het einde van de Texan Revolution.  De Republic of Texas zou dan als onafhankelijk land bestaan van 2 maart 1836 tot 29 december 1845, wanneer het de 28e staat van de United States zou worden. En de Battle of the Alamo werd een symbool van de Texan Revolution.

En The Alamo werd ook een goeie foto-op. "Kijk naar de prinsesjes" - dixit Caitlin.

Wij zouden eerder spreken over PRINSESSEN ...

Nog een paar foto-ops 's morgens en 's avonds, binnen en buiten The Alamo, onder een grote boom en onder een kleine boom.

En is er dan nog iets te zien in San Antonio behalve die Alamo ? Ja hoor. Er is ook de beroemde River Walk. Ook bekend als de Paseo del Rio, spaans voor heu ... River Walk.  2.5 mijl wandelpaden langs de San Antonio River allemaal vol met winkels en restaurants. Heel mooi en gezellig.

En 's avonds in de kersttijd ziet dat er dan zo uit.

 

Er is er dan nog iets te zien in San Antonio, behalve die Alamo en die River Walk ? Ja hoor.   Er was ook een grote kerstboom.

Het was een hele mooie en geslaagde kerst city trip. Thank you and Merry Christmas San Antonio !

It's starting to look a lot like Christmas

Eigenlijk had ik deze blog al op 25 november kunnen schrijven, want op die dag werden hier alle registers opengetrokken qua kerstversiering. Als je de meeste Amerikanen hun zin zou geven, zouden de gigantische opblaasfiguren en de multicolore kerstlampjes al in augustus worden opgesteld, maar gelukkig is er een soort traditie dat men wacht tot op Thanksgiving om de kerstkriebels officieel vrij spel te geven.

We hebben er dit jaar ook aan meegedaan, al is onze inspanning (2 herten, grondlampjes en ijspegels) in vergelijking met sommigen heel minimalistisch. De meeste buren hebben hun volledige dak met lichtjes bezaaid, en geven fortuinen uit aan decoraties.

Er zijn zelfs buurtwedstrijden en daar gaat het er bikkelhard aan toe, sommigen hebben zelfs klank en lichtspel op kerstmuziek. Tof als je daarnaast woont...

Op zich vind ik het wel gezellig dat iedereen hier in overdrive gaat over kerst, al is een beetje een probleem als je net zoals ons iets te laat - op 4 december - aan het versieren slaat, want dan zijn de voorraden lichtjes in de winkels al helemaal uitverkocht. De kids vonden dat niet zo erg, die waren allang blij dat ze elk een tandenborstel en een kerstmuts kregen.

Caitlin wordt altijd blij als ze s morgens Tigger ziet en Jack is een grote fan van het huis met de airplane Santa.

Wij zijn in ieder geval helemaal klaar voor de feesten. Er is zelfs een kerst radiozender die al sinds mid november ononderbroken kerstmuziek speelt en waardoor we nu allemaal bijna helemaal het liedje van "Rudolph the red nosed reindeer" kunnen meezingen.
Caitlin roept om de haverklap TSINKEL BELLS! en dan schiet Jack altijd in de lach.

En omdat ik nu heb geleerd hoe makkelijk het is om een youtube filmpje op de blog te zetten: ziehier ons favoriete kerstliedje. Je krijgt er automatisch een warm fuzzy Christmas feeling van.

In de categorie foute kerstmuziek is er het liedje "grandma got run over by a reindeer" Iedere keer als ik dit op de radio hoor (hoewel het op veel radiostations werd geband), dan schiet ik nog steeds in de lach (sorry aan alle meelezende oma's - dit is uiteraard niet persoonlijk of slecht bedoeld!). Het valt gewoon ontzettend op tussen de grijsgedraaide non-stop klassiekers in het genre van O Denneboom....

En nu we toch in een rednecksfeertje zijn aanbeland:

Only in Texas...

Disclaimer: ik ben geen topfotograaf en heb een crappy camera. De nachtelijke fotos heb ik dan ook gewoon van het internet geplukt (ere wie ere toekomt).

Thanksgiving 2011

Voor Thanksgiving gingen we dit jaar met de hele familie en papsy en mamyo opnieuw naar het prachtige Clearwater in Florida.

2011 was een Thanksgiving Holiday of Firsts:

- de eerste keer in het aquarium. Caitlin was meer onder de indruk van de kleine slang in een zielig kooitje in een zijgang, dan van de gigantische haaien die boven haar hoofd zwommen. Jack daarentegen...

- de eerste keer dat we schildpaddeneitjes zagen - nummer 2 op de lijst van favorieten in het aquarium. Alles in babyvorm is deze dagen een hit bij het Spookje.

- de eerste keer in een schommelstoel - 3de leukste attractie van het aquarium. Het is ons ook opgevallen, Caitlin lijkt vooral geinteresseerd in de randanimatie van het evenement.

- de eerste keer in een people carrier (minivan). Ondanks het feit dat de Chrysler Town and Country (Stow&Go) mogelijks de lelijkste auto is na de Fiat Multipla, ben ik serieus aan het overwegen om er ook zo eentje aan te schaffen. Deze 2 horen we alvast niet klagen:

- de eerste keer dat Jack zijn teen in de Golf van Mexico stak (net zoals voor Caitlin dat 2 jaar geleden het geval was op de 4th of July). Hoe cool is het dat je op 24 november nog in badkostuum kan rondlopen?!

- de eerste keer samen bij zonsondergang op het (prachtig wit) strand spelen (terwijl de volwassenen een aperitiefke drinken)... inderdaad, life is good!

- de eerste keer dat Papsy hardop heeft toegegeven dat we nog ons peren gaan zien met het Spookje: Aangezien we de luxe hadden van permanente babysit, waren Marc en ik blij even te kunnen ontsnappen aan het kindergeweld. Binnen de 10 minuten op de hotelkamer bij Papsy en Mamyo is het spookje erin geslaagd om 1) de kamer overhoop te halen, 2) te ontsnappen op de gang en de deur terug in het slot te laten vallen en 3) zich in de badkamer op te sluiten... en 4) de receptie te bellen.  Zijn er nog geinteresseerden om te komen babysitten?

Het enige wat geen first was, was de ongeloofelijke gastvrijheid van Aunt Susan en Uncle Don. Leuk gezelschap, lekker eten, de traditionele kalkoen, goeie ambiance.

Thanksgiving is een heel mooie familiefeestdag, een dag om stil te staan bij alle dingen waar je dankbaar voor bent. En ik besef dat ik zoveel heb om dankbaar te zijn:

Ik ben dankbaar voor onze goede gezondheid. Het wordt veel te vaak ondergewaardeerd en vanzelfsprekend gevonden. Soms klaag ik als ik voor de zoveelste keer naar de (kinder)arts moet, al is dat meestal voor een kleinigheid. Ik ben dankbaar dat we terecht kunnen bij goede artsen en ik wens iedereen een goede gezondheid toe.

Onze ijskast is altijd gevuld, we hebben een mooi huis waar we veilig zijn, beschermd van de warmte (zomer) en de koude (december, januari), een stevige auto en financiele stabiliteit. Ik ben dankbaar voor onze levenstandaard en voor jou, schatteke, om zo goed voor mij en ons gezin te zorgen. Ik besef maar al te goed dat niet iedereen het zo goed heeft.

Wanneer de kindjes om 5u00 s ochtends beslissen dat het tijd is om op te staan, of weigeren te eten, of mijn aandacht opeisen als ik net met iets bezig ben... zo vervelend en vermoeiend. Maar ik ben ontzettend dankbaar dat we uberhaupt zo'n prachtige en lieve kindjes hebben kunnen krijgen, dankbaar voor ieder moment dat we met hen mogen doorbrengen en voor de onvoorwaardelijke liefde die we van hen terugkrijgen. Zelfs om 5u s ochtends.

Soms ben ik triest omdat ik mijn familie en vrienden mis... dank dus aan iedereen om een computer of telefoon te hebben, waardoor niemand nog echt ver weg lijkt. Speciale dank aan Grandma Bauwens, omdat je nog steeds probleemloos met ons skypt.

Ik ben dankbaar voor het feit dat ik makkelijk contacten leg en veel vrienden heb. Dat ik nooit alleen ben of hoef te zijn. Mijn gedachten gaan uit naar alle mensen die eenzaam zijn.

Ik denk vaak aan de mensen die we moeten missen, familie van Marc die ik nooit heb gekend, en mijn Grandpa Bauwens, Grandma Beno, Tante Ann, aan wie ik nog zoveel te vertellen heb en die Caitlin en Jack nooit zullen ontmoeten. Maar ben dankbaar voor alle mensen die er wel nog zijn en die ons omringen met liefde. Dank je schatteke, om mij zo graag te zien!