zaterdag 10 december 2011

Thanksgiving 2011


Voor Thanksgiving gingen we dit jaar met de hele familie en papsy en mamyo opnieuw naar het prachtige Clearwater in Florida.



2011 was een Thanksgiving Holiday of Firsts:

- de eerste keer in het aquarium. Caitlin was meer onder de indruk van de kleine slang in een zielig kooitje in een zijgang, dan van de gigantische haaien die boven haar hoofd zwommen. Jack daarentegen...




- de eerste keer dat we schildpaddeneitjes zagen - nummer 2 op de lijst van favorieten in het aquarium. Alles in babyvorm is deze dagen een hit bij het Spookje.


- de eerste keer in een schommelstoel - 3de leukste attractie van het aquarium. Het is ons ook opgevallen, Caitlin lijkt vooral geinteresseerd in de randanimatie van het evenement.


- de eerste keer in een people carrier (minivan). Ondanks het feit dat de Chrysler Town and Country (Stow&Go) mogelijks de lelijkste auto is na de Fiat Multipla, ben ik serieus aan het overwegen om er ook zo eentje aan te schaffen. Deze 2 horen we alvast niet klagen:

- de eerste keer dat Jack zijn teen in de Golf van Mexico stak (net zoals voor Caitlin dat 2 jaar geleden het geval was op de 4th of July). Hoe cool is het dat je op 24 november nog in badkostuum kan rondlopen?!










- de eerste keer samen bij zonsondergang op het (prachtig wit) strand spelen (terwijl de volwassenen een aperitiefke drinken)... inderdaad, life is good!


- de eerste keer dat Papsy hardop heeft toegegeven dat we nog ons peren gaan zien met het Spookje: Aangezien we de luxe hadden van permanente babysit, waren Marc en ik blij even te kunnen ontsnappen aan het kindergeweld. Binnen de 10 minuten op de hotelkamer bij Papsy en Mamyo is het spookje erin geslaagd om 1) de kamer overhoop te halen, 2) te ontsnappen op de gang en de deur terug in het slot te laten vallen en 3) zich in de badkamer op te sluiten... en 4) de receptie te bellen.  Zijn er nog geinteresseerden om te komen babysitten?


Het enige wat geen first was, was de ongeloofelijke gastvrijheid van Aunt Susan en Uncle Don. Leuk gezelschap, lekker eten, de traditionele kalkoen, goeie ambiance.








Thanksgiving is een heel mooie familiefeestdag, een dag om stil te staan bij alle dingen waar je dankbaar voor bent. En ik besef dat ik zoveel heb om dankbaar te zijn:

Ik ben dankbaar voor onze goede gezondheid. Het wordt veel te vaak ondergewaardeerd en vanzelfsprekend gevonden. Soms klaag ik als ik voor de zoveelste keer naar de (kinder)arts moet, al is dat meestal voor een kleinigheid. Ik ben dankbaar dat we terecht kunnen bij goede artsen en ik wens iedereen een goede gezondheid toe.
Onze ijskast is altijd gevuld, we hebben een mooi huis waar we veilig zijn, beschermd van de warmte (zomer) en de koude (december, januari), een stevige auto en financiele stabiliteit. Ik ben dankbaar voor onze levenstandaard en voor jou, schatteke, om zo goed voor mij en ons gezin te zorgen. Ik besef maar al te goed dat niet iedereen het zo goed heeft.
Wanneer de kindjes om 5u00 s ochtends beslissen dat het tijd is om op te staan, of weigeren te eten, of mijn aandacht opeisen als ik net met iets bezig ben... zo vervelend en vermoeiend. Maar ik ben ontzettend dankbaar dat we uberhaupt zo'n prachtige en lieve kindjes hebben kunnen krijgen, dankbaar voor ieder moment dat we met hen mogen doorbrengen en voor de onvoorwaardelijke liefde die we van hen terugkrijgen. Zelfs om 5u s ochtends.
Soms ben ik triest omdat ik mijn familie en vrienden mis... dank dus aan iedereen om een computer of telefoon te hebben, waardoor niemand nog echt ver weg lijkt. Speciale dank aan Grandma Bauwens, omdat je nog steeds probleemloos met ons skypt.
Ik ben dankbaar voor het feit dat ik makkelijk contacten leg en veel vrienden heb. Dat ik nooit alleen ben of hoef te zijn. Mijn gedachten gaan uit naar alle mensen die eenzaam zijn.
Ik denk vaak aan de mensen die we moeten missen, familie van Marc die ik nooit heb gekend, en mijn Grandpa Bauwens, Grandma Beno, Tante Ann, aan wie ik nog zoveel te vertellen heb en die Caitlin en Jack nooit zullen ontmoeten. Maar ben dankbaar voor alle mensen die er wel nog zijn en die ons omringen met liefde. Dank je schatteke, om mij zo graag te zien!

1 opmerking:

Julie zei

waw Siri, zo een emotionele dankbetuiging. Ik word er zelf stilletjes van...Ik ben ook heel dankbaar jou te hebben als trouwe vriendin. Zelfs al ben je nu ver weg en mis ik je, blijf je in gedachten bij mij. Tot skypes (zal pas terug op 20 dec zijn want voordien iets te druk) dikke kus !