Hello DC!

Ik zit aan gate C21, te wachten op mijn vlucht naar DC! Joepie, ik ben helemaal klaar voor mijn Girls-Weekendje. Straks zie ik Isabel, eigenlijk Wel grappig want we hebben elkaar 4 maand geleden nog gezien in Houston. Ik bedacht gisteren nog dat we elkaar bijna vaker zien in Amerika dan vorig jaar in Belgie.

De kids zijn op school, Marc neemt de komende dagen de mama-taken op zich, inclusief Caitlin troosten na de zwemles (daarover later meer) en ik ga zodadelijk 3u non-stop een boek lezen. Verdere nieuwtjes van de afgelopen maand:
- mijn sollicitatie brieven zijn eindelijk de deur uit. Nu nagelbijtend wachten op (positieve) respons van de houstoniaanse werkgevers die zo'n fantastische werknemer als mij niet willen mislopen ;)
- in afwachting van het vinden van de ideale job, hebben Jack en ik al een paar playgroups gevonden waar het sociale beestje in Jack zich helemaal in kan uitleven
- Caitlin is helemaal potty-trained op minder dan een week! Good job, baby!
- Caitlin volgt zwemlessen op school... T is te zeggen: haar 3 klasgenootjes plensen vrolijk rond in het water en het spookje staat krijsend aan de kant. Thuis is ze nochtans fearless en springt zonder waarschuwing in het diepe gedeelte. Heel vreemd. Nu moet ik er wel er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat ze de eerste dag wel zorgeloos in het water aan het spelen was tot ze mij in het publiek van trotse ouders zag zitten en dan heel hard begon te huilen. En dat huilen is nu, 4 dagen later nog niet gestopt. Ze kondigt het s morgens wel aan:
Ik: "gaat riri (vriendinnetje) zwemmen vandaag op school?"
Caitlin: "ja!
ik: "Caitlin ook?
Caitlin: "NO"


Update: ik ben ondertussen aangekomen in DC. Het is zo fijn om hier trrug te zijn. Normaal gezien reis ik altijd met Marc, die ook voor de practische dingen zorgt zoals huurwagens enz. Maar vandaag ben ik dus op mezelf aangewezen en met mijn warhoofd stond ik bij de verkeerde car rental, bij national ipv bij enterprise, waar mijn reservatie was. Toen ik terug instapte in het luchthavenbusje om terug naar het hoofdgebouw te worden gebracht en daat de bus naar enterptise te nemen, stapte de national manager op me af met de melding dat hij me wel snel even met de auto naar enterprise zou brengen. Klasse! Nu zit ik in mijn huurwagen, ga deze blog posten en dan naar Vienna. Tot binnenkort!

The Return of The Visitors - Part 1

We zijn nu alweer een tijdje terug in de US.  Ongeveer 4 maanden.  Dat is gewoonlijk ook de tijd dat The Visitors (de bezoekers) weer beginnen te komen. 

Interessant fenomeen die bezoekers.  Helemaal in het begin, toen we in Vienna, VA woonden, dachten we nog dat de bezoekers kwamen omdat ze graag eens Washington DC wilden bezoeken, of omdat ze niets beter te doen hadden, of omdat hun relatie wel een opkikker kon gebruiken, of misschien wel omdat ze ons tof vonden, of tenminste toch een van ons twee ... Echter, zoveel vrienden en familie hadden we toen in korte tijd nog nooit gezien. Zelfs niet in Belgie. Nader onderzoek drong zich toen op. En al snel werd duidelijk dat de hoeveelheid bezoekers evenredig correleerde met de EUR / USD koers. Hoe sterker de EURO, hoe meer bezoek. 

Om toen alles in goede banen te leiden, hadden we al snel enkele initiatieven genomen: de “ Full Circle Tour van Washington DC”,  de bed-and-breakfast “Rockfort “ en dit alles aangevuld met het echte doel van de bezoekers: volledig verzorgde dagtrips naar de Leesburg Outlet Center met randanimatie.   

Dat ging daar toen in Vienna allemaal redelijk goed. Maar Houston is Vienna niet. En de eerste bezoeker (Papsy) is twee weken geleden al geweest. En er komen er in de komende maanden nog veel meer bezoekers.  Daar zijn we natuurlijk heel blij mee.  Hoog tijd dus voor een korte handleiding voor de toekomstige bezoeker.  Dit is deel 1. Over de Full Circle Tour. 

Goed nieuws. Er is opnieuw een Full Circle Tour ... de Houston Edition ! Terwijl de Full Circle Tour in DC nog attracties had zoals Lincoln Memorial en Jefferson Memorial, de National Mall, de Smithsonian, Capitol Hill en het Witte Huis, is de Full Circle Tour Houston ook heel mooi. 

Houston heeft namelijk heel wat te bieden:  

- elke straat in Houston is een autosnelweg met 8 rijvakken in elke richting en bijhorende viaducten. Leuke wetenswaardigheid: er wordt ook al 35 jaar aan al die snelwegen gewerkt om ze nog mooier te maken. 

- Houston heeft meer vervallen strip malls met annex pandjeshuis en stoute winkel dan eender welke stad in de US. 

- er is in Houston een tweede-hands autoverkoper elke twee kilometer. Superhandig voor de auto-liefhebber.  

- Houston heeft een gevarieerd landschap van open vlaktes met twee or drie gigantische reclame-borden met daarop het hoofd van een obscure spaans-sprekende laywer, leuk afgewisseld met wolkenkrabbers van failliete energie-bedrijven (Enron). 

- Downtown Houston heeft ook een heel netwerk van wandeltunnels (10 km) met winkels, cafes en restaurants.  Beetje zoals Montreal of zoals de Antwerpse pre-metro maar dan zonder tram. In Montreal hebben ze dit voor de winter. Het wordt daar nogal koud. In Houston hebben ze dit voor de zomer.  Het wordt hier nogal warm. En vochtig. “It’s like living in someone’s mouth “ zei er iemand onlangs nog. 

U leest het al.  Er is voor elk wat wils op de Full Circle Tour, Houston Edition. 

De Full Circle Tour in DC kon men te voet of met de fiets doen.  De Full Circle Tour in Houston kan enkel met de auto worden gedaan. Een extra luxe. In Houston rijdt namelijk iedereen met de auto.  Overal en altijd.  In Houston kan je gemakkelijk 200 km rijden en je bent nog steeds in Houston. En terwijl de rest van de US redelijk beschaafd met de auto rijdt, doen de Houstonians dat een beetje anders:  

- druk verkeer of niet, op de snelweg moet je minstens 150 km per uur rijden, minder is voor sissies

- als je van de snelweg wil, gewoon de sporen door het gras van de berm volgen, zo doet iedereen dat hier

- als uwe richtingaanwijzer aanstaat is er waarschijnlijk een vals contact in uwen auto

- een high-speed police chase is hier nog nooit voorgekomen, iedereen rijdt hier constant zo 

De Full Circle Tour Houston Edition brengt de bezoeker ook langs het Lyndon B. Johnson Space Center.  Een belangrijke bezienswaardigheid in Houston. En maar anderhalf uur rijden (zonder verkeer en aan 150 km per uur). 

Het bezoekerscentrum van Johnson Space Center is gefocused op het familie-gebeuren. Een space-speeltuin met klimrek, space-speelgoed, space-verkleedspullen, drie space-theaters en twee space-tentoonstellingen.  

De meeste Amerikanen vinden dit natuurlijk fantastisch en vermits er ook een ruime cantine (eten !) aanwezig is, blijven ze gewoonlijk hangen in het bezoekerscentrum.  

Voor de meerwaarde-zoekende bezoeker is er ook de tour. Die gaat naar het eigenlijke Johnson Space Center. 

Het Johnson Space Center is natuurlijk wereldberoemd.  Het center, geopend in 1963, bestaat uit een complex van meer dan 100 gebouwen,  verspreid over 656 hectare en er werken 18,000 mensen.  Het is NASA’s centrum voor ruimtevaart training, onderzoek en Mission Control.  US astronauten werken en leven hier, en astronauten van andere landen komen hier voor training.  Maar het center is natuurlijk vooral bekend van Mission Control.  

De space-shuttles stijgen dan weliswaar op van Cape Canaveral, Florida, vanuit Houston wordt alles geregeld door Mission Control. “Houston, we have a problem” is trouwens een misquote.  “ Houston we’ve had a problem” is gezegd geweest door de Apollo 13 astronaut, John Swigart, toen hun ruimteschip serieus was beschadigd. 

Hier een paar foto’s van de tour. 

1) Het oude Mission Control Center. In gebruik tot 1992 volgens de gids. Met die computers ?!  Het leek ons eerder een decor uit een James Bond movie uit de jaren zestig met een slechterik op zoek naar werelddominantie. 

2) Het astronauten-trainings-center. Of ze burggraaf Dirk Frimout nog kenden ? Daar was de gids niet zeker van. 

3) Allerlei raketten. 

Inderdaad de Full Circle Tour is terug. Binnenkort meer over de nieuwe B&B Rockfort en de Outlet Centers. 

Tenslotte nog een opmerking, natuurlijk kwam Papsy vooral om zijn kleinkinderen te zien, maar dat had iedereen al door.