Hello DC!

Ik zit aan gate C21, te wachten op mijn vlucht naar DC! Joepie, ik ben helemaal klaar voor mijn Girls-Weekendje. Straks zie ik Isabel, eigenlijk Wel grappig want we hebben elkaar 4 maand geleden nog gezien in Houston. Ik bedacht gisteren nog dat we elkaar bijna vaker zien in Amerika dan vorig jaar in Belgie.

De kids zijn op school, Marc neemt de komende dagen de mama-taken op zich, inclusief Caitlin troosten na de zwemles (daarover later meer) en ik ga zodadelijk 3u non-stop een boek lezen. Verdere nieuwtjes van de afgelopen maand:
- mijn sollicitatie brieven zijn eindelijk de deur uit. Nu nagelbijtend wachten op (positieve) respons van de houstoniaanse werkgevers die zo'n fantastische werknemer als mij niet willen mislopen ;)
- in afwachting van het vinden van de ideale job, hebben Jack en ik al een paar playgroups gevonden waar het sociale beestje in Jack zich helemaal in kan uitleven
- Caitlin is helemaal potty-trained op minder dan een week! Good job, baby!
- Caitlin volgt zwemlessen op school... T is te zeggen: haar 3 klasgenootjes plensen vrolijk rond in het water en het spookje staat krijsend aan de kant. Thuis is ze nochtans fearless en springt zonder waarschuwing in het diepe gedeelte. Heel vreemd. Nu moet ik er wel er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat ze de eerste dag wel zorgeloos in het water aan het spelen was tot ze mij in het publiek van trotse ouders zag zitten en dan heel hard begon te huilen. En dat huilen is nu, 4 dagen later nog niet gestopt. Ze kondigt het s morgens wel aan:
Ik: "gaat riri (vriendinnetje) zwemmen vandaag op school?"
Caitlin: "ja!
ik: "Caitlin ook?
Caitlin: "NO"


Update: ik ben ondertussen aangekomen in DC. Het is zo fijn om hier trrug te zijn. Normaal gezien reis ik altijd met Marc, die ook voor de practische dingen zorgt zoals huurwagens enz. Maar vandaag ben ik dus op mezelf aangewezen en met mijn warhoofd stond ik bij de verkeerde car rental, bij national ipv bij enterprise, waar mijn reservatie was. Toen ik terug instapte in het luchthavenbusje om terug naar het hoofdgebouw te worden gebracht en daat de bus naar enterptise te nemen, stapte de national manager op me af met de melding dat hij me wel snel even met de auto naar enterprise zou brengen. Klasse! Nu zit ik in mijn huurwagen, ga deze blog posten en dan naar Vienna. Tot binnenkort!