zondag 29 mei 2011

Night Owls

Niet te geloven dat we al sinds 5 mei niks meer gepost hebben... mea culpa.

Het is nu zondagochtend 4u28 en dus het ideale moment om tussen 2 huilbuien van beide kids door (Caitlin heeft koorts en Jack heeft tanden), even familie en vrienden, ex-collegas en toevallige passanten op deze blog te informeren over de afgelopen maand.

- Papsy is op bezoek geweest! Ons eerste echt bezoek sinds we hier wonen. Het was een super leuke week (full version verslag volgt later) en Papsy heeft z'n handen vol gehad met z'n 2 kleinkinderen.
Qua culturele bezienswaardigheden is Houston minder aantrekkelijk dan DC, maar we hebben toch NASA bezocht en verder veel gezwommen -het spookje heeft duidelijk geen zwembadangst meer. We konden er wel aan gewoon worden, een permanente babysit in huis ;o). We hebben echt genoten van zijn bezoek.


- Jack kan kruipen! Hij kon al een maand op knieen en handen zitten, maar de voorwaartse beweging leek een onmogelijke opdracht: ofwel smakte hij met z'n hoofdje tegen de grond, ofwel gleden z'n benen weg waardoor hij steeds op de buik terecht kwam. Maar op 24 mei legde hij plots een traject van 4 meter af, dus hij is nu voldoende mobiel om z'n zus overal naartoe te volgen. Hij kan Caitlin's tempo nog niet aan, dus het gaat nog steeds gepaard met de nodige frustratie...

We hebben onszelf er ook op betrapt dat de 2de geborene steeds wordt vergeleken met de oudste. (het bewijs: het feit dat we weten dat Caitlin het kruipen 20 dagen vroeger onder de knie had...). Het is niet helemaal eerlijk, maar ik vrees dat we bewust of onbewust toch steeds dergelijke mijlpalen gaan blijven vergelijken.  Het is ook grappig om te zien hoe verschillend 2 kinderen toch kunnen zijn. Caitlin vond het super leuk om zittend te spelen (dat viel ons op terwijl we naar oude filmpjes aan het kijken waren, want serieus, wie onthoudt dat soort dingen?), terwijl Jack niks liever doet dan rond de salontafel stappen. Iets wat het spookje op die leeftijd trouwens nog niet kon. En Jack heeft op 7 maanden al 5 tanden en 3 bijna-tanden, terwijl die eerste tand van Caitlin er pas heel moeizaam is doorgekomen als ze al bijna 10 maanden was. Het vergelijken gaat dus eigenlijk wel in 2 richtingen. In ieder geval, ik ben heel erg trots op alletwee, het zijn echt super kindjes en ik zie ze zoooooo ontzettend graag. Al zou ik het wel apprecieren als die 2 engeltjes, en Jack in het bijzonder, zouden beginnen beseffen dat ik graag slaap tussen 3 en 6 's ochtends.

- Potty Training! Spookje was helemaal klaar om pamperloos te gaan: iedere keer was het een gevecht om die pamper aan te doen, maar op het potje gebeurde er niet zoveel... Dus we hebben gedaan wat we het best kunnen: we hebben een boek gekocht over dit thema, ik heb het helemaal gelezen en we passen het rigoureus toe. Het boek heet "3day potty training", dus als alles goed gaat zijn we er maandag vanaf. Zaterdag (dag 1) was alvast een succes. 2 accidenten in het begin van de voormiddag (op tapijt geplast), 2 halve accidenten, waar ze na een paar seconden plots besefte dat ze naar het potje moest lopen, en de rest van de dag ging ze gewoon spontaan op tijd op de potty zitten. Of het nog steeds zo vlot zal gaan als we stoppen met haar M&M's te geven weet ik niet. Gelukkig duurt het maar 3 dagen, want ik weet niet hoe lang ik het kan volhouden om iedere 10 minuten te zeggen "Tell mommy when you have to go potty, ok?" en "keep Minnie Mouse (figuur op haar onderbroek) dry, Minnie Mouse does not like pipi". Een mens wordt hier simpel van.

- Ik ben mijn reis naar DC aan het plannen! Als alles goed gaat, ga ik eind juni 2 dagen naar DC met Isabel, die daar moet zijn voor het werk. Sans kids. Heerlijk! Ik kijk er zo naar uit. 2 dagen kletsen, brunchen, lunchen, shoppen en afspreken met vriendinnen daar. 2 dagen niet moeten opstaan 's nachts (tenzij we dan nog gewoon coctails aan het drinken zijn). Gewoon al Isa terugzien, fantastisch!

- We zijn helemaal apple gegaan. Ik had echt nooit gedacht dat ik ooit Macintosh zou worden, maar na de iPhone, de iPad en nu onze gloednieuwe iMac, ben ik helemaal verkocht. Nu moet ik wel nog op computerles, want zou er toch graag meer mee willen kunnen doen. Het voelt wel raar om als 30er op computerles te moeten gaan, ik had gedacht hiermee te kunnen wachten tot mijn pensioenleeftijd.

- Over pensioenleeftijd gesproken, ik heb eindelijk de eerste stappen gezet om terug een job te zoeken. Het luilekkerleventje kan niet blijven duren. Benieuwd hoe het zal gaan. Als iemand contacten heeft in de juridische wereld van Houston -of in gelijk welke andere business wereld, ik ben helemaal klaar voor een carriere change- dan zijn die meer dan welkom!

donderdag 5 mei 2011

Teacher Appreciation Week

Amerikanen zijn oprecht dankbare mensen en tonen hun dankbaarheid ook graag en vaak. Het summum van dankbetuiging is het Thanksgiving feest in november. Maar ook tijdens het jaar wordt iedere aangelegenheid aangegrepen voor een heuse Thank You. Het gaat dan om kleine gestes, een kaartje, een bloemetje, maar het is wel erg fijn. Wij kregen onlangs in de brievenbus een "dank u om ons te hebben gekozen" kaartje van de spoeddienst waar ik met Jack was langsgegaan. Een kaartje gericht aan Jack, ondertekend door alle medewerkers op de dienst. Met de melding: "bedankt om bij ons te zijn langsgekomen en hopelijk voel je je beter". Handgeschreven. Dat laatste is uiterst belangrijk. PS - met Jack gaat alles prima nu.

We kregen ook een handgeschreven kaart van onze makelaar, om ons te bedanken dat we naar een receptie voor haar nieuw kantoor waren gekomen. Het was een beetje een vreemd gevoel, we waren hier nog maar een maand en kenden nog niemand, behalve dan die realtor. Zij stond bij mij op speeddial, en was zo ongeveer mijn beste vriendin toen. Op de receptie zouden we zeker niemand kennen, een beetje een saaie zaak dus. Maar nee, hoor, we waren nog maar goed en wel het restaurant binnengelopen of een jonge man zwaaide enthousiast naar ons (naar mij). Het bleek onze pediater te zijn, ook een klant van de makelaar. En dan nog een collega van Marc. En dan ook nog Todd, de tuinman, die eigenlijk piloot is maar in zijn vrije tijd een tuinbedrijf runt. Plots hadden we daar een gezellig groepje. Maar ik dwaal af. Punt is, de makelaar zal heel lang aan het schrijven zijn geweest, want ze heeft een indrukwekkend klantenbestand, zo bleek toch op de receptie.

We kregen van de buren een taart als dank omdat we hun dochter laten babysitten bij ons. En op school kregen de ouders 2 weken geleden een donut, omdat het Parent Appreciation Day was.
Ik nam watertandend de donut aan, niet wetende dat er ook van de ouders een gelijkaardig geste zou worden terug verwacht. Maar vorige week kwam de aap dan tenslotte uit de mouw.
Iedere dag krijgen alle ouders (mama EN papa) een email van school met weetjes over die dag, zoals: wat de kindjes die dag te eten krijgen, dat de klasfotos moeten besteld worden, dat er nog zonnecreme moet meegebracht worden, etc.

In de email van vorige week stond echter ook te lezen dat het deze week Teacher Appreciation Week is. Een beetje zoals secretaressendag, maar dan voor leerkrachten. En dat een week lang.

Het volgende wordt van de kindjes (lees ouders) verwacht:

Teacher Appreciation: Next Week - May 2nd - May 6th

We love our teachers! Please help us fill their beach bags to show them how much we appreciate them. Thank you.

Monday: Bring your teacher a flower
Tuesday: Bring your teacher her favorite drink
Wednesday: Bring your teacher her favorite snack
Thursday: Make your teacher a card or picture
Friday: Bring your teacher a gift card to one of her favorite places

Het is ondertussen donderdag. De bloemen, drank en snacks waren niet zo'n probleem. De gift card ook niet, al vind ik dat er persoonlijk een beetje over. Die zelfgemaakte kaart, dat was andere koek.... voor 6 juffen (2 klasjuffen, avondklasjuf (dat wil zeggen, na 3u in de namiddag), de kok en de receptiejuffen). Het spookje had alleen maar interesse in het plakken van stikkers op haar handen, dus het gevolg was dat ik een avond lang met lijm, stikkers, papier en lintjes in de weer is geweest. Ik heb mij helemaal laten gaan, want laten we eerlijk zijn, ik knutsel eigenlijk wel graag... maar toch zal ik blij zijn als Caitlin binnenkort zelf haar opdrachten kan uitvoeren...

Ziehier de zelfgemaakte kaarten (met binnenin een foto en handgeschreven tekstje):


En voor de geinteresseerden, nog een paar fotos van de kids.



Papa nadoen

Jack op playdate met vriendje Nicolas, het zoontje van vriendin Jacky