Allee, hier dan nog eens blog die eigenlijk nergens over gaat. Een
paar laatste nieuwtjes over ons allemaal.
We
gaan nog altijd graag naar de baseball. Desondanks de lokale
ploeg. De Houston Astros. Toen we in Fairfax waren, was de lokale
ploeg, de Washington Nationals, gedurende drie jaar, de slechtste
ploeg van Amerika. Ondertussen ziijn de Nats best wel goed. Een
van de top tien ploegen in Amerika. Sinds wij hier in Houston
wonen, is de slechtste ploeg van ploeg van Amerika, al drie jaar lang, de Houston Astros.
Siri
vindt het allemaal nog bijzonder leuk.
De
Astros zijn zo slecht, dat ik zelfs geen idee heb wie die speler
naast Siri dan wel zou kunnen zijn. Ik denk wel dat dat het beest de mascotte is van de Astros.
Hier
waren we trouwens op de baseball met grandma en vriendin van grandma,
Laurette. Laurette is voor de eerste keer in Amerika en kende de
regels van baseball niet. We hebben dat met plezier uitgelegd. Als ge de regels al tientallen keren (tevergeefs) aan Papsy hebt uitgelegd, is dat
een kleine moeite.
Een
groot voordeel van de hele Astros zaak: nooit geen probleem om last
minute nog goeie plaatsen te vinden. En gene last van mensen voor of achter u.
Wijzelf
zijn ondertussen al weer een paar maanden vlijtig aan het barbequen.
Elk weekend tegenwoordig.
Hier
kwam Papsy eens controleren.
En hij zag al gauw dat het goed was.
Een
groot voordeel van de hele BBQ zaak: het begint stillekens aan zelfs
af en toe eens te lukken. Kijk maar.
Caitlin
is nog altijd de zwemkampioen van de familie. Ze doet dat zwemmen
echt heel goed en graag.
En na een tijdje gaat Jack dan ook wel
meedoen. Daarna
mogen ze altijd een paar chipjes in de schommelzetel eten.
Een
groot voordeel van al dat zwemmen: kindjes zijn uitgeput ’s avonds;
geen probleem om die dan in hun bed te krijgen.
En Jack ? Die is helemaal verzot op voetballen. Hij doet dat supergraag
en kan de hele dag rondlopen achter zijn voetbal. Sommige mensen
vinden zelfs dat hij dat redelijk goed doet voor zijn leeftijd. Kijk
maar eens.
We
zullen wel zien maar ik zie toch redelijk veel gelijkenissen met Cristiano Ronaldo Clint Dempsey.
Soms
ook wel een beetje met Fred Flintstone.
Een
groot voordeel van al dat voetballen: we doen dat zelf ook nog altijd graag …
Toen mijn mama vorig jaar op bezoek kwam (april 2013), stonden haar 2 weken hier vooral in het teken van…verf. Niks geen bbq's, rondritjes, zonnebaden… er werd voornamelijk gewerkt. En hard ook. We hadden toen net ons nieuw huis gekocht, en aangezien "builders beige" (de standaard kleur in ieder amerikaans interieur) niet echt mijn ding is, moest en zou ik alles in het wit en grijs verven. Ik heb mijn liefde voor verf van mama geerfd, en dus dacht ik - terecht - dat ze dit feestje niet zou willen missen. Dit fantastische schildersduo werkte op 2 weken 80% van de beverfbare oppervlakte af. Iets wat zonder mama nooit mogelijk was geweest.
Na 2 weken kon mama geen plinten meer zien...
Dit jaar, mei 2014, was mama's jaarlijks Houston bezoekje opnieuw aangebroken, en deze keer stond het helemaal in het teken van vakantie. Beter nog, ze bracht vriendin Laurette mee, en het was de bedoeling om vooral veel te zonnen, zwemmen, rusten, naar de golfmannetjes te kijken, met de kindjes te spelen, Texas te verkennen (ze gingen ook naar San Antonio, Fredericksburg, Austin, New Orleans en de katoenplantages)….en we moeten zeggen - ze zijn op elk front geslaagd. Het was een super ontspannende vakantie, ook voor mij, want het is altijd wel leuk om helpende-grandma-handen in huis te hebben.
Er zou deze keer niet gewerkt worden - maar mama en Laurette kennende was dat een onmogelijke opdracht - dus we waren aangenaam verrast om plots een nieuwe lading osso bucco in de diepvries te vinden, nieuw aangeplante bloemen en kruiden in de tuin (de oleander gaat volgende week bloeien denken we) en Caitlin vond het helemaal prachtig om met grandma te mogen…schilderen. Op de een of andere manier komt er altijd verf aan te pas bij ons.
Ziehier een aandenken van 3 super leuk gevulde weken met mama en Laurette. We tellen al af naar volgend jaar …
Baseball baby!
De spelregels worden in detail uitgelegd (en goed onthouden)
Zwemmen met Caitlin
Veel plezier met de waterkanonnen
Memorial Day werd gevierd in Blauw-Rood-Wit…, met een glaasje bubbels...
…en de obligatoire bbq
Samen pannekoeken bakken
Volgens Caitlin bestaat er niks lekkerder dan pannekoeken als middageten...
Een bezoekje aan Old Town Spring
Old Town Spring: een winkeltje waar ze alleen maar (Texas) hot sauce verkopen
En natuurlijk gingen we ook een dagje naar Galveston, alwaar het strand vol lag met zeewier. Blijkbaar is dat typisch voor de tijd van het jaar. Goed om te weten, dan ga ik nog wel eens terug als al het zeewier weg is.
Bezoek aan een boorplatform (dat nu dienst doet als museum)
It's Island Time
Helemaal ontspannen en blij om eindelijk een "echte" margarita te hebben gevonden (blijkbaar is Cointreau het geheime (en vaak ontbrekende) ingredient)
Na 2 maanden vol vrolijk bezoek, is het is weer even wennen aan de stilte in huis. Boek maar al snel jullie tickets voor volgend jaar (tegen dan is de Osso Bucco ook weer op …). Love you, mama & Laurette!
Afgelopen
week was de hele familie in Washington DC / Fairfax. Siri was daar de
hele week voor haar werk. Wij waren daar vanaf woensdag ook voor het
werk. We hebben de kindjes dan ook ineens meegenomen en we zijn het
hele weekend gebleven. We konden logeren bij groooote vrienden
Isabelle en Gerald en hun drie kindjes. Hun huis is meer dan groot
genoeg; we hadden een volledige verdieping voor ons alleen.
Vroeger,
toen we zelf nog in Virginia woonden, namen we onze bezoekers
altijd mee op de “Full Circle Tour” door DC. Een prachtige tour
met een onbetrouwbare gids waarbij we de belangrijkste monumenten van
DC bezochten met een heel verhaal over de geschiedenis van Amerika
erbij. De tour begint en eindigt met hetzelfde belangrijk event
(vandaar de Full Circle) en ongeveer 80 % van het verhaal van de gids is correct. De rest is erbij verzonnen om het allemaal een beetje te
doen te kloppen.
We
hebben deze keer de kindjes meegenomen op de Full Circle Tour. En dat is fantastisch goed gegaan. Ze kennen nu zelfs ineens vijf
Amerikaanse presidenten redelijk goed:
-
Thomas Jefferson (we hebben Jefferson Memorial bezocht)
-
George Washington (we hebben Washington Monument gezien natuurlijk)
-
Abraham Lincoln (Lincoln Memorial)
-
Barack Obama (die woont in dat witte huis daar)
-
George H. Bush (ze hadden die zijn standbeeld gezien toen we
vertrokken vanuit Terminal C van George H. Bush International Airport
in Houston)
Zoals
gezegd, de kindjes hebben het fantastisch goed gedaan. Een constante
supply van gummi worms en gummi bears hielp ook een beetje.
Hieronder een paar foto’s van onze kindjes links en rechts in
Washington DC.
We zijn zelfs in hetzelfde restaurant als altijd gaan lunchen.
En we hebben ook het witte huis gezien.
Het
was ook superdruk die dag in DC. Kijk maar.
De
band die voor Lincoln Memorial aan het spelen was, vonden onze
kindjes maar niks.
Hier is die band.
Maar
toen ze het liedje “Happy” begonnen te spelen, vonden onze kindjes het wel
leuk.
Zo
leuk, dat ze toen op hun eigen manier begonnen te dansen. Luister
goed naar Jack, hij was de aanstoker. "Do the chicken dance", “Shake your
tails”, “Flap your wings”, ...
Allee
vooruit ... uw kindjes al dansend op video op Lincoln Memorial. Met
heel DC op de achtergrond. Wie kan dat zeggen ?
Behalve
de “Full Circle Tour” met de kindjes, was er ook nog tijd voor
BBQ bij Isabelle en Gerald thuis, het verjaardagsfeestje van de
meisjes Louise en Eline en een uitstapje naar Georgetown.
En
zaterdagmiddag waren we uitgenodigd voor een brunch in de Cosmos Club
in Washington DC door een collega van Siri.
Wie of wat is de
Cosmos Club ? We hebben het eens opgezocht. De Cosmos
Club in Washington DC blijkt een hele exclusieve deftige priveclub te
zijn, opgericht door ene John Wesley Powell in 1878. Die meneer Powell is trouwens een interessante figuur. JW Powell leefde van 1834 tot 1902 en hij was soldaat, geoloog, ontdekkingsreiziger van het Amerikaanse Wilde Westen en professor. JW Powell is vooral bekend van de Powell Geographic Expedition in 1867, een trip van drie maanden langs de Green en Colorado rivieren met de eerste bekende passage ooit van de Grand Canyon. Lake Powell is later naar hem genoemd. En in 1878 richtte meneer Powell dan de Cosmos Club op. Het doel van de
club: "The advancement of its members in science, literature,
and art". Onder Cosmos Club leden zijn / zijn geweest:
drie US presidenten, twee US vice-presidenten, twaalf Supreme Court
justices, 32 Nobelprijs winnaars en 56 Pulitzer Prize winnaars. De club bleef tot 1988, een men-only club. Vrouwen konden tot dan geen lid worden en ze mochten als bezoeker ook niet langs de voordeur binnen. Die twee regels hebben ze dan toch moeten veranderen. Maar, na ons bezoekje aan de Cosmos club, kunnen we iedereen verzekeren dat er voor de rest niets is veranderd sinds 1878. Dezelfde meubels, hetzelfde behangpapier, dezelfde tapijten, hetzelfde servies. Het zag er allemaal een beetje stoffig uit. De huidige leden trouwens ook: nog nooit zoveel mensen met een pruik of haarstukje gezien en de helft liep rond met ofwel een baxter ofwel een verpleegster voor dringende zorgen. Interessant clubje dus. We
moesten er zelfs ons kostuum voor aandoen, en den Jack een hemd en
Caitlin een kleedje. Siri ziet er altijd piccobello uit.
Jawadde.
Als het eten maar goed zou zijn ... en zouden er kroketten zijn ?
Niks van dat. Eten was niet lekker. En geen kroketten.
Maar
we zijn er toch eens geweest. Na onze dansende kinderen op Lincoln
memorial, hadden we nu deftige stille kindjes in de Cosmos Club. Met een heel interieur van de jaren stillekes op de achtergrond. Wie
kan dat zeggen ?
Ja,
ja, het was een super leuk bezoek aan Washington DC. Altijd
heel plezant om daar terug eens naar toe te gaan. Met speciale dank
ook aan het weer en vooral de fantastische ontvangst en gastvrijheid
van Isabelle en Gerald. Ongeloof merci daarvoor !
