The Return of de familie Zwemvest

Inderdaad. Na ons avontuur op Lake Conroe (zie blog Mei 2012 "Muiterij op Lake Conroe"), was dit labor day weekend een ideale gelegenheid om de zwemvesten nog eens boven te halen. We gingen gaan kajakken op Lake Woodlands. Dat leek ons wel leuk, en toch een stapje omhoog van het bowlen van vorige week.  

De kindjes waren er klaar voor. 

En wij ook. Klaar om te vertrekken.  We vertrokken aan het Riva Boat House aan de Woodlands Waterway, moesten dan de Waterway afvaren tot aan Lake Woodlands. En dan maar peddelen op het meer. 

Hier varen Siri en Caitlin vlotjes op de Waterway.

En hier zijn ze al midden op het meer.

Cailtin was er zowaar een beetje moe van geworden.

En hier gingen wij met Jack vlotjes op de Waterway.

En hier waren wij ook al midden op het meer. 

Jack was er ook moe van geworden. En die had zelfs gene peddel gekregen. 

Twee slapende kindjes midden op Lake Woodlands. Allee vooruit. Wij hebben dan wat naar de plaatselijke fauna gekeken.

En de huisjes van de sjieke mensen.

En na hier waren terug op het vaste land.

Inderdaad met matching (roze) polos. Caitlin vindt dat geweldig. 

Het was super leuk dat kajakken. We zijn echter niet zeker dat onze kinderen er blijvende herinneringen gaan aan over houden, maar in ieder geval wel een hele grote honger. 

De gezonde lucht zeker ?

Terug naar school - de car line editie

Ojee! Het is nog maar de 7de schooldag, en ik heb al te maken gekregen met de gevreesde car line.

Bureaucratie en overdreven voorzorgsmaatregelen: daar is Amerika heel goed in en heb ik nu aan de lijve ondervonden.

Ik had al verteld dat het spookje met de fiets naar school gaat en met de fiets wordt opgehaald. Dat laatste is erg belangrijk want er zijn in principe 3 manieren om de school te verlaten: 1. te voet/per fiets, 2. met de auto of 3. met de schoolbus. Bij het begin van het schooljaar moet elk kind opgeven op welke manier het naar huis zal gaan en dan krijg je een etiket op je boekentas dat correspondeert met dat vervoermiddel (rood etiket is bv. walker/biker). Wij hebben geen bus, dus kunnen enkel voor te voet of auto kiezen. Aangezien het maar anderhalve km is, fietsen we dus.

Het interessante is dat je niet in de loop van de dag kan beslissen om een ander vervoermiddel te gebruiken. Als je normaal gezien met de fiets naar huis gaat, mag je als ouder niet zomaar beslissen om je kindje toch maar met de auto op te halen. Om dat te mogen veranderen, moet het kind 's morgens al een briefje meehebben en aan de juf geven, zodat je kind in de car line terecht komt, en niet in de fietsrij.

De car line is een instituut op zichzelf. Het is niet zoals in belgie waar ouders in de buurt van de school parkeren en dan hun kind tussen het verkeer door in de auto zetten en wegrijden. O nee. Hier mag je niet parkeren om het hoekje. Iedereen die met de auto oppikt moet tot voor de schoolingang rijden en wachten tot zijn kindje naar buiten komt. Reken ongeveer 1/4de van de kindjes die met de auto worden opgehaald en dat geeft: 300 auto's die aanschuiven voor de schoolpoort. In een mooie, nette rij (lees: file!). Je  moet een kaart op het dashbord hebben liggen met daarop de naam van het kind. Als je die kaart niet bijhebt, krijg je je kind niet mee. De buurvrouw, die ook kindjes op dezelfde school heeft, mag niet zomaar jouw kindje meenemen in haar auto. Om dat te mogen doen moet de buurvrouw het naambord van jouw kind meehebben + schriftelijke toestemming hebben van de ouder om op te pikken.  De hulpdirectrice staat op de hoek van de straat (zo'n 50 meter voor de schoolingang) en roept in een walkie talkie alle namen af van bordjes die de school binnen rijden. Binnen in de school staat dan iemand die de kindjes die zijn afgeroepen, naar buiten stuurt. OK, een hele boterham om maar te zeggen dat als je niet met je auto om 14:30 voor de poort staat (school is uit om 15:05), je gemakkelijk tot 30 minuten kan staan aanschuiven in de carline alvorens jouw kindje wordt afgeroepen.

Zoiets dus - dit is van een andere school in The Woodlands - onze lagere school is niet zo groot, maar het geeft een idee... bij de entrance staat er dus iemand om namen af te roepen en in het midden kan je dan je kind ophalen. De file loopt meestal tot heel ver buiten de school

Met de fiets dus... een pak gemakkelijker.

TENZIJ het zoals gisteren een beetje miezert en er in de verte een donderslag te horen is. ... want in zo'n geval geldt "severe weather"en mag NIEMAND te voet of met de fiets naar huis.

Dat is mij dus gisteren overkomen. Ik spring om 14:55 op de fiets en kom om 15:00 aan de school aan. Ik sta gezellig te kletsen met andere mama's op de fiets tot we een donderslag horen (de zon schijnt nog). Ik ben een nieuwtje, dus weet niet wat dit betekent...maar de andere mama's wel. Iedereen grijpt zijn fiets en rijdt snel weg... ??? Wat nu? Blijkt dat de kindjes niet naar buiten mogen komen en iedereen dus naar huis spurt om de auto te nemen om ... in de car line te gaan staan. Gelukkig was er een andere mama lief genoeg om mij nog toe te roepen dat ik zeker niet mocht vergeten om mijn rood bord op het dashbord te leggen... Zo gezegd, zo gedaan. Ik was om 15:07 terug thuis (had het bord gevonden en nog snel Caitlin's naam erop gekriebeld) en stond om 15:10 in de car line die ondertussen al bijna 1 km lang was, bijna tot aan onze straat...

Helemaal achteraan de car line. Er is geen donder meer te bekennen en zo erg regent het nu ook weer niet (heb de ruitenwissers niet moeten gebruiken)...SEVERE WEATHER??!!

Om 16:10 zat Caitlin in de auto. Met rode oogjes want zij had uiteraard geen idee wat er aan de hand was en ze zei dat er toch wel "een paar druppeltjes uit haar ogen waren gekomen". 

Het trieste lot van de fietsenvan alle walker/bikers die vandaag met de auto naar huis moesten...

De volgende keer ga ik bij severe weather toch gewoon naar de directrice, en zeg ik dat de auto voor onderhoud in de garage is. Benieuwd of ze ons dan toch met de fiets gaan laten vertrekken.

Terug naar school - de Kindergarten editie

25 augustus was het dan zover: terug naar school, en deze keer een belangrijke mijlpaal voor het spookje, want zij start dit jaar in Kindergarten (K). K staat gelijk met de 3de kleuterklas in Belgie, maar is toch een zware overstap, want veel spelen komt er in K niet meer aan te pas. De kindjes krijgen per dag 1 uur taal (abc's), 1 uur wiskunde (cijfers), 1 uur sport of muziek, 1 uur wetenschap en 1.5 uur roterende leesklasjes. Daartussen in is er nog wat speeltijd en lunchbreak (30 minuten). Een grote overstap toch wel.

Caitlin was al heel de zomer bezig met haar overgang naar de grote school. Er werd een nieuwe boekentas gekocht, en Jack was jaloers, dus hij kreeg er ook een. Maar ze verstopt elke dag ook nog steeds een knuffeldiertje in haar boekentas, ook al mag dat eigenlijk niet van de juf.

De eerste schooldag begint traditioneel met een fotosessie voor de voordeur met de boekentas op de rug:

Ze hadden allebei veel lol. Er waren nog geen zenuwen of tranen te bespeuren.
Na de fotosessie moesten we echt wel vertrekken. We fietsen anderhalve kilometer naar school, want er is geen gele schoolbus voor onze straat. We vertrekken om 7u20 om de drukte op de fietspaden te vermijden. Om 7u45 moet Caitlin in haar klasje zitten.

De eerste schooldag mochten de ouders hun kindje mee naar de klas begeleiden, maar alle ouders die de school binnen gaan moesten aan de schoolpoort worden geregistreerd, en er werd wel een grote file verwacht. De kindjes moesten om 7u45 in de klas zijn, dus het was opschieten geblazen. Alleen namen we een valse start en moest Marc nog snel de banden oppompen...

de file voor de eerste schooldag, op andere dagen wandelen de kindjes gewoon binnen.

Wij waren de enige ouders die geen geschenkje voor de juf meehadden (oeps!). Caitlin toonde Jack heel stoer de weg naar haar klas en ging zitten aan haar lessenaar. Ze zag er plots toch een beetje klein uit in die grote school, maar was flink en begon meteen te tekenen. Jack werd plots wel heel stil, en besefte dat het spookje nu niet mee zou gaan naar zijn school. Op het moment dat ik hem afzette, begonnen de tranen te vloeien omdat hij zijn zusje miste...

Om 15u stond ik terug aan de schoolpoort en werden de Kindergartners als eerste buitengelaten. Caitlin had niet zoveel te vertellen die eerste dag... ze kende nog geen namen van de andere kindjes, had alleen op de speelplaats gespeeld en alleen haar boterhammen opgegeten. De volgende dag had ze dan toch al 1 vriendinnetje Emily. De dag daarop had ze met 4 andere kindjes in de refter gegeten en na vijf dagen kwam ze buiten gelopen met 3 andere meisjes, begon ze heel fier haar fiets te tonen (en het feit dat zij geen steunwieltjes meer heeft), en kwetterde ze honderuit. De eerste week is voorbij gevlogen en ik denk wel dat ze nu helemaal aangepast is. Ze had zelfs een blauwe sticker gekregen van de juf, wat blijkbaar enkel in uitzonderlijk (goede) gevallen wordt gegeven, als een student extra goed zijn best heeft gedaan.

En Jack? Die heeft zich er ook mee verzoend dat hij nu bij de oudsten van de school behoort, hij heeft zijn groepje vriendjes uit de vorige klas (GEEN vriendinnetjes), en weigert resoluut om met de auto naar school te gaan. We fietsen dus iedere dag die 4km naar zijn schooltje, maar om het iets sneller vooruit te doen gaan, heb ik een trailer bike gekocht. Jack noemt dit ding de "alligator bike" en vindt het heerlijk om andere fietsers ermee voorbij te steken. Op dagen dat het allemaal iets trager mag, mag hij natuurlijk wel met zijn eigen fietsje rijden.

Al bij al, een heel geslaagde eerste week dus.