Maar om 6u begon het mannetje weer te jammeren"I want to go to the tandarts". Uhhhhh….OK, dan…Om 7u50 heb ik de kindertandarts gebeld en om 8u00 - 10 minuten later dus- mochten we komen. Super service! Caitlin was blij dat ze mee mocht naar de tandarts (???), want we hadden geen tijd om nog langs school te rijden om haar af te zetten. Maar dan begon ze te wenen omdat ze door had dat de tandarts niet naar haar tanden zou kijken. … Slaaptekort en 2 huilende kinderen. Das niet goed voor mijn humeur.
Na een eerste inspectie vond de tandarts niks. Ze keek een beetje verdacht naar Jack die op dat ogenblik - high op nurofen - vrolijk met zijn zus aan het spelen was. Ze keek nog veel verdachter naar mij, maar stemde dan toch toe om fotos van de tandjes te laten nemen. Jack was super flink, zo helemaal alleen bij de X-ray madam.
Om 8u30 kregen we het verdict: Jack heeft een heel groot gat in zijn tand. En blijkbaar zit het al op de zenuw, dus het zal wel veel pijn doen. Ocharme. Ik voelde me onmiddellijk wel een beetje schuldig, want tenslotte zijn wij verantwoordelijk voor de mondhygiene van de kids. Maar ze poetsen+flossen hun tanden2 keer per dag (of toch minstens 1 keer, soms slaan we s morgens over), dus zoveel meer kan ik toch niet doen? Toch?
Ik zei het ook aan de tandarts: "I feel like I failed as his mom, knowing that my 2 year old has a cavity".
"Don't worry", zei ze, "It happens all the time. Especially if they drink chocolate milk or juice (fruitsap)".
En toen kwam Caitlin zich moeien: "My brother drinkes juice ALL. THE. TIME". "I don't, I drink water and milk".
En zei ze streng tegen Jack "See Jack, no more juice for you. Now you have to drink milk".
Waarop Jack begon te huilen. Hij drinkt zo graag zijn appelsiensapje.
'k Heb ze dan maar meegenomen naar de speelgoedwinkel om de pijn en smart af te kopen. En ook mijn schuldgevoel. Om ze daarna te droppen op school, gewapend met antibiotica en nurofen. Het zullen laaaaaange nachten zijn deze week, want pas maandag kan hij binnen voor een "mini-ontzenuwing" onder locale verdoving. En aangezien het op zijn laatste kies zit, zetten ze er blijkbaar een zilveren kroon op, want die zijn sterker dan de witte.
Serieus, hoeveel mensen hebben hun eerste gaatje voor hun 3de verjaardag + een zilveren kies? En dat allemaal door appelsiensap?
*** UPDATE ***
We hebben de volgende week niet gehaald. Twee dagen later was Jack's kaak, ondanks zware antibiotica, helemaal opgezwollen en besloot de tandarts dat de kies onmiddellijk moest worden getrokken. Onder lokale verdoving. En ik kan u verzekeren dat dat geen lachertje was. We moesten hem met 4 vasthouden en er waren 3 pogingen nodig om de kies er effectief uit te krijgen. Als je je kindje zo hoort krijsen, dat gaat door merg en been.
 |
| Ellendig ventje met gezwollen kaak |
Na een week was het nog steeds een beetje opgezwollen en Jack vroeg alweer om naar de tandarts te mogen. Op de parking begon hij stilletjes te huilen.Toen ik vroeg wat er scheelde, fluisterde hij: "I'm scared, mama, because it is going to hurt…". Klein mannetje toch!
Nu, 3 weken later, is alles gelukkig helemaal genezen. Oef!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten