Boots, Chaps and Cowboy Hats

Als je denkt aan Texas, denk je automatisch ook aan cowboys en het wilde westen. Het heeft nochtans lang geduurd alvorens ik er eentje had gespot. Tja, een residentiele woonwijk is nu eenmaal niet de typische habitat van die stoere jongens.

Maar vorige zondag heb ik dan eindelijk het echte Texas gezien, omringd door duizenden cowboys and -girls. We waren uit genodigd op de Rodeo!

Op het middaguur trokken we de voordeur achter ons dicht, de kids toevertrouwend aan het buurmeisje. En dan begon de tocht van 1 uur naar Houston centrum. Ja, hier in Texas is alles echt groot. Texas-sized, zeggen ze soms wel. Dus ook de afstanden zijn enorm.

Afin, het was volledig de moeite waard! Aangekomen in het Reliant stadium, moesten we ons een weg banen tussen de cowboyhoeden. Het viel ons op heel veel bezoekers met een soort kleine ham in de hand rondliepen. En maar eten... Bleek dat het kalkoenpoten waren. Texas-sized. Smakelijk.

De sfeer was top, de rodeo echt impressionant. Er zijn 4 disciplines:

- bareback riding: gedurende 8 seconden op een steigerend paard blijven zitten, zonder zadel. 1 hand moet in de lucht blijven, met de andere hand mogen ze zich aan een soort touw vasthouden, maar ze mogen zich dus niet vastklampen aan de manen van het paard; De bedoeling is om een bepaalde vorm aan te houden, de punten worden gegeven op basis van houding en stoerheid (dat laatste verzin ik maar, maar de koelbloedigste wint over het algemeen wel)

- saddle bronck riding: hetzelfde maar dan op een zadel.

- barrel racing: discipline voor cowgirls. Zo snel mogelijk het paard langs 3 tonnen leiden, zonder dat die mogen omvallen, natuurlijk. Ongeloofelijk wat iemand op 12 seconden kan doen.

- bull-riding: de discipline voor de stoerste onder de cowboys. bareback op een stier... geen commentaar.

Een populair gezegde onder cowboys is

"There never was a horse that couldn't be rode;

Never was a cowboy who couldn't be throwed"

Wijze woorden, want we hebben nogal wat kerels letterlijk in het zand zien bijten.


Hier een fiere stier die koppig blijft staan en niet terug het hok in wil...

Na de rodeo zelf was er nog een chuck wagon race (denk aan de geldtransport karretjes van Lucky Luke)
en een calves scramble. In die laatste discipline worden er 30 kalfjes losgelaten tussen 30 jongeren (studenten van 12-15jaar). Die studenten (in witte t-shirt) moeten proberen de kalfjes (zwart) te vangen, met hun blote handen en die naar de jury (alle andere figuren op het terrein) te brengen. De eerste student die een kalf vangt, krijgt blijkbaar een studiebeurs van de sponsor. Ik heb hier veel van geleerd: 1) kalfjes zijn ongelooflijk snel, 2) een kalf vang je het best door aan zijn staart te trekken en 3) kalfjes zijn koppige beesten. De meeste studenten hadden deze ronde thuis geoefend op geiten (!?).

Hoed af voor alle cowboys en cowgirls! Het was een onvergetelijke middag, we kijken al uit naar de rodeo van volgend jaar. Giddy Up!