Life in the Drive Thru Lane

Als je dat zou willen, dan kan je hier perfect overleven zonder ooit je auto uit te komen. Allemaal dankzij die heerlijke uitvinding: the drive thru. Dinsdag heb ik het zelf geprobeerd, met succes. En eerlijk gezegd, het maakt het wel een pak makkelijker, vooral als de baby in de auto in slaap is gevallen net op het ogenblik dat je weer moet uitstappen.

Relaas van mijn "morning run" op dinsdag.

Eerste stop: Caitlin's school. Normaal gezien parkeer ik de auto, haal Jack eruit. Dan met mijn andere vrije arm Caitlin uit haar autostoel wurmen (erop letten dat ze niet met haar hoofd tegen het dak botst). De 2 kinderen dragend - Caitlin wil alles doen zoals Jack - proberen om de cijfercode in te tikken om de schooldeur open te krijgen. Dan naar de klas, afscheid nemen, een ruzie tussen broer en zus afwendend omdat hij haar teddybeer of haar oor niet wil loslaten. Terug naar de auto. Pfff, tegen dan ben ik al een beetje moe.
Maar niet afgelopen dinsdag. Want op school hebben ze "Valet": een juf staat vanaf 6u30 aan de inrit van de school klaar - rain or shine - om de kinderen vanuit de auto naar de klas te begeleiden. Je hoeft niet meer te parkeren. Je hoeft zelfs de auto niet uit. Snel een afscheidskus tussen de zetels door, de juf doet de rest. En idem om s avonds af te halen. Dat scheelt al snel 15 minuten iedere dag.
(nota: ik vind het nog steeds leuk om spookje zelf naar de klas te brengen, dus na dinsdag denk ik niet dat ik nog snel van Valet gebruik zal maken).

2de stop: de droogkuis. Je weet wel: met een wasmand vol vuile hemden jongeleren over de parking om dan terug te lopen met een hoop kapstokken met hemden en vers geperste kostuums. O ja, en een baby op de arm. Nu niet meer. Onze droogkuis heeft drive thru. Raampje naar beneden en hup, daar staat al een dame op de stoep te wachten om de vuile was aan te nemen (indien nodig haalt ze die zelfs uit de koffer!) en de gestreken hemden ergens in de auto op te hangen. Jack slaapt heerlijk door op de achterbank, ik kan gewoon verder naar mijn favoriet programma op de radio luisteren. Betalen kan met bankkaart, vanuit de auto. Heel klantvriendelijk allemaal.

Volgende stop: de bank. Meestal staat er een rij om u tegen te zeggen. Zuchtend wacht je dan tot die mevrouw in het begin van de rij eindelijk! haar bankkaart heeft gevonden en net als het jouw beurt is, moet de loketbediende meestal even iets checken met haar manager, maar als ze terugkomt is het net lunchtijd en of je na de lunch kan terugkomen? Arghhh. Ook dat is verleden tijd. Alles kan via de drive thru worden geregeld. Geld storten, check innen, een nieuwe kaart aanvragen, rekening openen. Ze hebben een postbuis systeem, je hoeft de auto zelfs niet uit om die 15 formulieren te ondertekenen. Alles komt recht naar je auto. En er is meestal geen wachtrij, want om 1 of andere reden worden de drive thru klanten sneller geholpen dan de mensen die in het kantoor staan aan te schuiven. Waarom er uberhaupt binnen nog mensen staan aan te schuiven is mij een raadsel...

Nog geen 15 minuten later ben ik al op stop nummer 4: de apotheek. Hier in Amerika is de apotheek een vreemd fenomeen. Je kan niet gewoon met je voorschrift binnenstappen om dan onmiddellijk met je pillen terug te gaan. Hier moet je je voorschrift afgeven en dan een half uur wachten. Zelfs al gaat het om voorverpakte aspirines. Alles duurt een half uur. Dat komt vooral omdat de apotheker alles met de verzekering moet checken (zelfs als je geen verzekering hebt... inderdaad, vreemd) alvorens hij het kan verkopen. En een half uur wachten om een perdolan te kopen, nee, dat doe ik niet meer.  Dus nu rij ik naar de Drive Thru, geef mijn voorschrift af, rij naar de volgende stop, en kom later terug om het medicijn op te halen, ook via Drive Thru. Lekker makkelijk. 

  

 Next stop: een koffie en donut bij Starbucks (of in mijn geval, een milkshake van de McDonalds). Goed geraden, via de Drive Thru.

En een half uur later ben ik terug thuis. Alle taken afgewerkt voor vandaag. Behalve boodschappen - die worden later deze ochtend door de winkel aan huis geleverd. ,Dit is wat ze noemen Customer Service. Neem het van mij aan, hier wen je heel snel aan.

Ter info: ik ben die dag wel nog uit de auto gestapt: met Jack een taartje gaan eten bij Pie Town, een authentiek amerikaanse dessert shop and diner. Heel erg retro jaren '60, versierd met alle soorten Stars and Stripes (de nationale kleuren). Hier hebben ze - gelukkig maar - geen Drive Thru.

Het was een geslaagd experiment, maar het was van korte duur. Want mijn auto is sinds gisteren in de garage en de afgelopen 2 dagen heb ik nu alles te voet gedaan. Met mijn dubbele buggy om 22 kg aan kinderen in voor te duwen. Die milkshake en 2 taartjes heb ik er al helemaal afgewerkt.