Christmas 2015 Moab, UT - Part 1

In dit verhaal: 

1) Vijf redenen waarom papa niet zo een grote onnozelaar is als iedereen wel denkt.
2) Op de autostrade rijden met lekkende zakjes overgeefsel aan de ramen is geen probleem voor ons.
3) Grand Junction, CO heeft slecht aangelegde kruispunten.
4) Volgens Jack en Caitlin: "Daddy, you are a terrible driver"
5) Siri haar favoriete restaurants zijn micro breweries.
6) Een T-Rex heeft driehoekige tanden.
7) Het Amerikaans weerbericht overdrijft.
8) Mais is een groente.
9) Het is gezellig in het ballenbad bij groooooote vrienden Nic, Stacy, Ella en Noah.
10) De "Komen Eten" - competitie tussen Colorado en Texas is ongemeen spannend.

Inderdaad, het was weer tijd voor de jaarlijkse "Marc verrast de familie met een tripje voor Kerstmis".

Leuk, maar de trip komt wel met voorwaarden: iedereen moet goed zijn best gedaan hebben op school en op het werk en de bestemming is US - only. We zijn zoal naar San Antonio, Austin, Dallas en Grand Canyon geweest. Wat zou het dit jaar worden ?

Siri en kindjes wisten niets tot de United hostess vroeg bij het inchecken: "What is your destination ? " Mijn antwoord: "Denver". Daar vlogen we inderdaad naartoe, maar het was niet onze eindbestemming. Eindbestemming was wel: Moab, UT.

Wij dus weg zaterdagmorgen heel vroeg naar George Bush International. Vlucht naar Denver was geen probleem. Auto gehuurd. Een grote 4x4 SUV wel te verstaan.  Die stond niet klaar en of we dan misschien geen Dodge minivan wilden hebben. Tweewielaandrijving maar wel plaats voor zeven mensen. Zo een lompe Dodge minivan, dat wilden we niet hebben.We wilden een grote 4x4 SUV. Eh voila. Reden #1 dat papa niet zo een grote onnozelaar is. Zo zal later nog wel blijken. En toen waren we weg.  Vijf uur rijden van Denver, CO naar Moab, UT. Na vijf minuten rijden, Siri last van reisziekte. Na vijftig minuten, Siri overgeven. En daar reden we dan op de autosnelweg, met een lekkend zakje overgeefsel langs de buitenkant van de raam. En dienen achter mij maar zijn ruitenwissers opzetten. Toch maar even gestopt dan, omdat dat zakje weg te doen en pilletjes te kopen.

Na een uur of vier was het dan wel tijd voor lunch.  We waren toen in Grand Junction, CO.

Grand Junction ligt helemaal in het Westen van Colorado, vlakbij de grens met Utah. En daarmee is werkelijk alles gezegd over Grand Junction. Maar we zijn wel in het centrum gaan eten, in de Rockslide Micro Brewery and Restaurant.

Helemaal niet slecht, en sindsdien gaat Siri het liefst eten in een micro brewery. Je zal ons niet horen klagen.

Na de lunch, op weg naar Moab, UT. Trouwens, om van het centrum van Grand Junction terug op de autostrade geraken, moesten we nog voorbij een bijzonder verwarrend kruispunt .. Grand Junction ... mijn voeten ...

En toen kwamen we aan bij de Red Cliffs Lodge. Ons hotel voor de komende drie nachten. Zicht vanuit de kamer.

De Red Cliffs Lodge is fantastisch gelegen aan de oever van de Colorado River in een indrukwekkende canyon.

De lodge ligt redelijk afgelegen dus electriciteit komt van een eigen centrale en water komt uit de grond.  De Red Cliffs Lodge is niet alleen een hotel, maar ook een manege en een wijngaard. Jawadde, we zaten daar goed. Einde van dag 1. Tijd om te gaan slapen.

En toen begon dag 2. Voor vandaag, een bezoek aan Canyonlands National Park. We hebben daar twee fantastische trektochten met de kindjes gedaan. Eerste wandeling ging naar de Mesa Arch.

Tweede trektocht langs de canyon van Island-in-the-sky. De kindjes deden het supergoed en vonden het fantastich.

Na zo twee trektochten, tijd voor lunch. Waar gaan we naartoe Siri ?  Naar de Moab Micro Brewery and Restaurant.

Zoals al gezegd, je hoort ons niet klagen.

Na de lunch tijd voor een trektocht lands de de Mills Canyon Dinosaur Trail. Een pad dat je alleen kan bereiken via een grindweg, weg van alle beschaving of National Park Services,  maar wel een pad met een schat aan dinosaurus- en andere fossielen.

Terwijl we daar door zand, modder en rivieren aan het rijden waren met de 4x4, vonden de kindjes dat het allemaal wel heel hard schokte daar vanachter. De kindjes: "Daddy, you are a terrible driver".

Terug naar de trektocht. Het was echt wel avontuur.

Van fossielen kennen we nu eens helemaal niks, dus we hebben de kindjes dan maar verteld dat dit een tand van een dinosaurus was.

Meer bepaald van een Tyrannosaurus Rex (de enige dino die we kennen). Dat was buiten Jack gerekend ... Jack zei onmiddellijk dat deze tand niet van een T-Rex kon zijn. Die hebben namelijk driehoekige tanden).  Maar het kan wel van een Stegosaurus of zoiets zijn ... allee dan.

Tegen dat we moesten teruggaan, begon het al een beetje donker te worden en gingen we weg nog wel terugvinden ... we waren echt wel ver weg ?  Geen probleem echter, reden #2 waarom papa niet zo een grote onozelaar is. We hadden namelijk allemaal tekens achtergelaten om onze weg terug te vinden. Eh voila. Einde van dag 2. Tijd om te gaan slapen.