Een blog over sport deze keer. Het werd tijd ook. De guerilla (zie ook Sports-Illustrated-met-99c-hamburger-van-Obama) heeft tegenwoordig weer het overwicht. Dus … als u alleen maar de blog leest om schattige foto's van onze bloeikes te zien, kan u eigenlijk beter stoppen met lezen en terug naar uwe facebook gaan. Deze blog heeft alleen maar een paar (vrij slechte) foto's van een baseball wedstrijd.
We hebben het al (te) veel gezegd: onze favoriete 'Amerikaanse' sport is baseball. En het baseball seizoen is in volle gang. Toen we van Europa naar de US kwamen in 2007 kenden we helemaal niks van baseball. Echter, dankzij hard werk en veel inzet, zoals elke zaterdag- en zondagnamiddag in de zetel liggen (met een goeie fles cola) en naar baseball kijken maar ook naar het baseball stadion gaan op vrijdag- en zaterdagavond (en dan zo veel mogelijk bier drinken als we kunnen), dankzij al dat hard werk en veel inzet dus, weten we nu wel een en ander van baseball.
Zoals bijvoorbeeld de volgende regel: de dag dat de familie Klepkens naar een Amerikaanse stad verhuist, wordt op slag de lokale baseball ploeg de slechtste ploeg van Amerika. Toen we in 2007 naar DC verhuisden, waren de Washington Nationals (de Nats) de slechtste ploeg van Amerika, en ze zijn dat ook gebleven tot we weggingen in 2010. Toen we in 2011 naar Houston verhuisden, werden de Houston Astros de slechtste ploeg van Amerika, en ze zijn dat nog steeds.
We hebben wel altijd een boontje gehad voor de Nats natuurlijk. Al die zaterdag-en zondagnamiddagen in de zetel, om baseball te leren, waren met de Nats natuurlijk. We waren er ook bij voor de allereerste wedstrijd van de Nats in hun nieuw stadion in 2008. Maar in die tijd waren de Nats heel slecht. Al hun spelers waren ook slecht, behalve de Ryan Zimmerman.
De Ryan is third base man voor de Washington Nationals. En de face-of-the-franchise voor de Nats. In het Vlaams: hij is het gezicht van de ploeg. Beetje zoals Eddy Voordeckers vroeger voor Waterschei of Luc Millecamps in den tijd voor Waregem.
De visie van het management was toen: we gaan een volledig nieuwe ploeg bouwen rond de Ryan, en binnen 5 jaar gaan we een hele goeie ploeg zijn. We herinneren ons nog zeer goed onze reactie in die tijd toen we dat vijf-jaar-master-plan-verhaal elke dag hoorden: pfffff …
Baseball spelers eten over het algemeen redelijk veel. Zowel voor, tijdens als na de match. Nootjes en zonnebloempitten zijn bij baseball spelers altijd heel populair terwijl ze in de dug-out zitten te wachten op hun beurt. Maar de Nats waren toen heel slecht en hadden dus ook niet zo goeie spelers. Ze hadden zelfs ene speler, de Ronnie Belliard, en wanneer die een keer de bases geraakte (dat was niet zo vaak), had die altijd wel een pakje nootjes in zijne achterzak om de honger te stillen tussen de tweede en derde base. Dit is de Ronnie Belliard.
Anyway, de Ronnie is weg bij de Nats. De Ryan is er nog. En ondertussen zijn er ook alleen maar geweldig goeie jonge spelers bijgekomen. De Nats zijn daardoor, op dit ogenblik, geloof het of niet, de beste ploeg van Amerika. Van 2007 tot 2012, dat is inderdaad vijf jaar … pfffff ...
Afgelopen week waren de Nats in Houston. Dat moesten we natuurlijk zien. Dus wij (ik alleen zonder Siri) gaan kijken naar de Astros (de slechtste ploeg van Amerika) tegen de Nats (vroeger de slechtste ploeg van Amerika). De match was afgelopen woensdag. We waren al een paar dagen een beetje zenuwachtig voor de match. Daarmee waren we de enigen want er was bijna geen volk: wie wil er nu (behalve wij dan) dit allemaal zien.
We hadden goeie plaatsen. Dat was niet zo moeilijk.
De Spencer. Een student van Texas AM University. Die mocht daar natuurlijk niet zitten. Gingen we hem vragen om weg te gaan ? Gingen we de stewards verwittigen ? Neen natuurlijk, we zijn zelf nog student geweest. En we waren blij dat we iemand hadden om mee te babbelen. De student was een fan van de Astros en zei ons dat hij volledig geloofde in de visie van het team management: een nieuwe ploeg bouwen rond een face-of the-franchise en binnen 5 jaar een heel goeie ploeg zijn. We antwoorden: pfffff...
Als we met Siri naar de baseball gaan, is dat altijd heel leuk. Wij kunnen de match volgen en Siri gaat de hele tijd bier en hot dogs gaan halen. We hebben de Spencer dat ook gevraagd maar geen success. Hot dogs wou hem niet gaan halen en bier mocht hij nog niet kopen … pfffff...
Er was dus niet zo veel volk, maar het entertainment is altijd hetzelfde. Gratis t-shirts, petjes en burritos werden met dezelfde aantallen en enthousiasme in het publiek geschoten. Het was redelijk moeilijk om al dat gratis spul te ontwijken. We hebben het dan allemaal maar aan de Spencer gegeven. Hij was heel content.
Soit, de Nats hebben natuurlijk de match gewonnen. Zelfs de pitcher van de Nats kon een home run kloppen. De pitcher is normaal diegene die het slechtste kan kloppen. Hier trouwens de Ryan (nummer 11), voor onze neus, aan het wachten op zijn beurt.
En hier den Bryce Harper (nummer 34), 19 jaar en beste jonge talent ooit in baseball, aan het wachten op zijn beurt.
Er was na een paar innings ook al een beetje meer volk.
Het was een leuke avond. De Nats terug gezien ! De Nats gewonnnen ! Alleen was het natuurlijk spijtig dat Siri er niet bij was …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten