Voor wie zich afvraagt wat er de afgelopen anderhalve maand in ons leven is gebeurd (met excuses voor de weinige posts), kan ik wel het antwoord geven:
Marc heeft kennisgemaakt met een nieuwe buurtbewoner, die om 10u s avonds op onze achterdeur kwam kloppen. Toen Marc ging kijken wie er was, stond hij plots oog in oog met een raccoon. Voor wie niet bekend is met dat soort, hier alvast een voorproefje.
En ook onze overburen zijn in aanraking gekomen met twijfelachtige figuren. Op een ochtend merkte ik op dat hun huis zeer opvallend versierd was. Leuk! Een feestje, of net getrouwd, dacht ik eerst. Tot ik van dichterbij ging kijken... Het huis bleek geTP'ed te zijn. Toilet Papered. Rollen WC tot in de bomen, in de dakgoot, over de auto, ketchup tegen de garage poort en de zeer onsmakelijke boodschap "Poop U!". We waren nog nooit met vandalen in aanraking gekomen hier in de buurt - iedereen sprak erover. Het fijne weet ik er nog niet van, en ik vrees het ook nooit te zullen weten, want 2 weken later waren de buren al verhuisd. We wonen nochtans in een nette buurt.
Er is iets meer activiteit in onze eetkamer tegenwoordig. Wat heeft dat te betekenen?
Kwaliteit printer, 3 telefoons, 1 laptop, 25 cola lights en veel te veel papier... dat kan maar 1 ding betekenen: ik ben terug aan het werk! Deze keer (voorlopig) vanuit onze living dus. Ik ben terug in dienst genomen door mijn vorig bedrijf, maar aangezien pendelen van Texas naar Virginia teveel tijd in beslag zou nemen, werk ik van thuis uit. Het lokale saleskantoor in Houston is een plaatsje voor mij aan het zoeken, en voorlopig kan ik dus de hele dag in mijn pijama deelnemen aan belangrijke conference calls en zo. Het nadeel is een beetje dat ik nu nog geen rechtstreekse collegas heb, maar ik begin de voordelen van geen file, geen constante controle, en geen stress om de kids van de creche op te halen, enorm te apprecieren. Begin augustus heb ik mijn eerste zakenreis naar VA gemaakt, contract getekend, en voila, Jack gaat nu ook voltijds naar de creche, en ik heb terug een beetje mijn oude zelf teruggevonden. Na 10 maanden professionele inactiviteit, kan ik iedereen verzekeren dat dat een serieuze aanpassing was.
En dat nu ik net een beetje was ingeburgerd in het leven van de SAHM's (Stay At Home Moms). Ik heb ondertussen een leuke groep meisjes ontmoet, allemaal met kindjes tussen 0 en 4 jaar. Elke vrijdag was er een playdate en een aantal keren per week spraken we af in de plaatselijke waterparkjes. Ze vonden het wel een beeje raar dat ik altijd alleen maar Jack meebracht, konden echt niet begrijpen waarom Caitlin naar school gaat. En die mamas begrijpen al helemaal niet waarom ik terug ben gaan werken. "You already have a job, you're a mom now", lijkt hier het motto te zijn. (ik heb ergens gelezen dat 90% van de vrouwen in The Woodlands SAHM zijn....dat verklaart natuurlijk veel). In ieder geval zijn de playdates voor Jack en mij voorlopig even verleden tijd.
Maar we hebben nu een nieuw initiatief opgestart: "girls night out" en om de 2 weken spreken we af in een leuk restaurant, leuk gezelschap, met een goed glas wijn. Beter kan het eigenlijk niet.
Verder hebben we klachten van de buren gehad over het feit dat ons gazon er een beetje dor uitziet. Serieus? Het is hier de droogste en warmste zomer ooit. Elke dag lees je in de lokale, en zelfs de nationale pers, over "the drought" in Texas. Dan verwacht je toch dat alles er dor en zielig uitziet, niet? Toch lijkt onze tuin niet aan de verwachtingen van het buurtcomite te voldoen...
En zoals altijd, nog een paar fotos voor de liefhebbers (van de kids, dus):
Het belangrijkste feit van de afgelopen maand: Jack kan lopen. Op 12 augustus heeft hij 2 meter afgelegd! Net geen 10 maand oud, we zijn heel erg trots op jou, baby Jack!
Caitlin en Jack zijn dol op pluche beesten. Ze hebben allemaal een naam en onze kinderen vinden het blijkbaar belangrijk dat ze allemaal op de juiste plaats in het rijtje liggen.
Caitlin's eerste pizza! Caitlin was uitgenodigd voor haar allereerste verjaardagsfeestje... Caiden, een vriendje van Jack van de playdate, die Caitlin dus eigenlijk nog nooit ontmoet had, werd 3 en gaf een enorm feest. Eerst wou ze liever naar school gaan, maar nadat de pizza en de cupcakes tevoorschijn werden getoverd, was ze helemaal enthousiast. Wel een vreemd fenomeen dat de cadeautjes hier niet worden opengedaan op het feest zelf.
Nog een voordeel van in de US te wonen: winkelkarretjes waar 2 kids in passen:
We zijn deze zomer vaak naar waterparks geweest: voor Caitlin steeds een ongeloofelijk feest, vooral als ze nadien ook nog een ijsje krijgt.
Jack uitgeteld na een middag in het water...
En tot slot, een super schattige foto van Caitlin en Jack met hun nonkel Robin die hier vorige week op bezoek was. Hij heeft Caitlin cereals met melk leren eten (elke ochtend zegt ze " I want milk, just like Robin") en heeft veel met Jack op het lopen geoefend. Happy Birthday, Robin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten