De Mislukte Verrassing - Vervolg

We zaten dus officieel opgesloten in het tunnelsysteem van Houston.  Zie vorige post.

We probeerden alle uitgangen (Wells Fargo, Shell, etc) opnieuw maar .... allemaal op slot.  Dan nog eens de branddeur proberen.  Met veel wrikken, duwen en trekken, lukte het na 10 minuten om die open te krijgen.  We namen nu (redelijk snel) dezelfde weg via de tunnels terug naar de Chase building (langs waar we waren binnen gekomen).  Lift in.  Knopje naar + 1.  Security genegeerd.  En naar buiten gelopen weer alsof we wisten wat we deden.  Oef. 

We wisten toen nog niet dat dat niet het einde van de malheuren ging zijn.

De aandachtige lezer had waarschijnlijk al opgemerkt dat we er op de foto’s redelijk deftig bijliepen. Tenminste voor ons doen dan toch.  We hadden onze lange broek en hemd namelijk niet echt voor de tunnels aangedaan, maar wel voor de rest van de verrassing.  We gingen namelijk naar het Wortham Center. Dat ligt in het Houston Theater District. Houston Theater District ? Ja ja, Houston heeft een echt Theater District.  Althans dat is toch wat de mensen hier maar bleven zeggen. We geloofden dat eerst niet echt en antwoordden altijd terug dat je een lelijk cinema-complex langs de autosnelweg met nen Taco Bell ernaast, geen Theater District mag noemen.

Maar we waren verkeerd.  Houston heeft inderdaad een heus Theater District. Houston heeft trouwens ook een Museum District maar dat is een ander verhaal. Het Houston Theater District is gelegen over 17 city blocks in Downtown Houston. Er komen jaarlijks 2 miljoen bezoekers. En de vijf belangrijkste trekpleisters zijn:

1) Jesse H. Jones Hall – home of the Houston Symphony Orchestra

2) Verizon Wireless Theatre in het Bayou Place complex – voor popconcerten

3) Hobby Center for the Performing Arts – voor theater

4) Alley Theatre – ook voor theater

5) Wortham Center – home of the Houston Ballet, Houston Grand Opera

Allemaal samen bijna 13,000 plaatsen en daarmee de tweede grootste Downtown concentratie van theater seats in de US, na New York natuurlijk.  Jawadde.  In Houston verdorie.

Na een werkelijk uitstekend diner - Blue Fish restaurant was fantastisch ! - gingen wij dus naar het Wortham Center. Voor de musical “ Jesus Christ Superstar “. Alleen vrouwen en homo’s zien natuurlijk graag musicals, maar het was dan ook een verrassing voor Siri. En eerlijk gezegd, we moeten dat toegeven, zien we eigenlijk stiekem af en toe ook wel graag eens een musical.

We hadden hoge verwachtingen. Het Wortham Center is naar het schijnt de mooiste en beste locatie voor theater in Houston (het ballet en de opera zitten hier), en de musical werd uitgevoerd door het “ Musical Theater of Houston “.

En toen begon de voorstelling ...

Het ging niet helemaal goed vanaf het begin.  Er was blijkbaar een beetje een probleem met het geluid. Als de acteurs te dicht bij elkaar kwamen begon alles te fluiten. Zoals dat vroeger wel eens gebeurde bij rock-groepjes zonder fatsoenlijk materiaal op de middelbare school. Soms stonden de microfoons nog niet aan wanneer de acteurs begonnen te zingen en kon je de eerste vijf lijnen niet horen. Tenzij je kon liplezen. Soms vergaten ze microfoons weer af te zetten wanneer de acteurs al van het podium waren. Dan kon je ze nog horen in de coulissen.  

De choreografie was ook een beetje raar. Gedurende een liedje viel er een acteur over zijn eigen voeten. Dat was triest. Er was ook geen geld uitgegeven voor kostuums. Sommige acteurs hadden precies hun gewone kleren nog aan. Jeansbroek en sportsloefen. In de tijd van Jezus ? Er was ook niet echt een decor.  En elk liedje was precies verkeerd gezongen. We staan zelf niet bekend voor het hebben van enig muzikaal talent, dus als wij de valse noten al kunnen horen...

Toen wij als tien-jarige in de lagere school moesten repeteren voor een smurfen-verhaal waren onze repetities eigenlijk beter dan deze voorstelling. Het leek er ook een beetje op dat deze mensen eigenlijk nooit hadden gerepeteerd.  We staan positief in het leven maar dit was gewoon slecht. Echt slecht. Eigenlijk de slechtste show die we ooit op een podium hebben gezien. En wij hebben ooit Dana Winner live gezien.

Maar we hebben ons wel goed geamuseerd. Het was leuk om de volgende flater te proberen te spotten.  In het Houston Theater District ... 

Het Musical Theater of Houston heeft op hun website trouwens een link waarmee je hen een e-mail kan sturen.  We zijn geen klagers en doen dat normaal nooit maar maandag hebben we toch maar even een kort mailtje gestuurd.  Gewoon om hen te bedanken voor een amusante avond.  Dinsdag kregen we al reactie. Ze vonden het zo erg dat ze ons gratis hebben uitgenodigd voor hun volgende voorstelling in Houston. De musical “ A Chorus Line “ . Aaaaaah ... we willen terug de tunnels in ....