Riverdance

Het is hier volop aan het zomeren. Overdag wordt het gemakkelijk 30graden, maar de luchtvochtigheid zorgt ervoor dat het net iets warmer (en plakkender) aanvoelt. Heerlijk weer dus voor BBQ's en zomerfestivals. Dat eerste doen we dit jaar iets minder, ik word namelijk iedere keer verslonden door de muggen. Ik begin te begrijpen waarom de gemiddelde Amerikaan zo weinig buiten zit. Op hun terras, bedoel ik dan. Want zaterdag hebben wij voor de eerste keer gezien waar Amerikanen wel graag buiten zitten: in Wolftrap (oftewel: de festivalweide van Vienna, echt letterlijk achter onze hoek).




In die 2 jaar dat we nu al hier wonen, waren we nog nooit in Wolftrap geweest, dus daar moesten we dringend iets aan doen. Wolftrap is echt magnifiek. Het is gelegen in glooiend bosgebied en om het natuurlijk karakter te behouden is het theater opgetrokken in hout.



Het is een erg bijzondere constructie: het podium en de orchestra plaatsen zijn overdekt, maar de zijkanten van het gebouw zijn open, waardoor je zicht hebt op het idyllische landschap. Bovendien kunnen diegenen die niet een hele avond stijf op een stoel willen zitten, vanop de grashellingen rond het gebouw de show ook volgen: op een deken of een stoeltje en met een gevulde koelbox, want je mag een volledige picknick meebrengen, inclusief bier en wijn.

Wolftrap is een nationaal park, dus geen weide die voor de gelegenheid wordt omgetoverd tot festivalpark. Geen koeien dus, en dat is een goeie zaak, want ik had naaldhakken aan. Ter verduidelijking: aangezien het een verrassing was wist ik niet waar we naartoe gingen en ik had geen specifieke dresscode gekregen. Onder het motto: beter overdressed dan underdressed, zat ik voor de aperitief als enige tot in de puntjes opgemaakt in mijn zijden kleedje op een plastic zakje tussen de koelboxen en picknickdekens...


De show, Riverdance, was adembenemend. Zelfs Marc was helemaal onder de indruk van het tapdansen. Tijdens de show is het publiek wel 4 keer rechtgekomen om spontaan een staande ovatie te geven. Dat had ik nog nooit gezien.



Wolftrap was echt de moeite waard, we hebben er al een beetje spijt van dat we dat 2 jaar geleden nog niet hadden ontdekt. We gaan alvast de zomerplanning na en als er nog ticketten zijn gaan we in juli mogelijks naar the B52's. Maar dan wel in jeansbroek en dan gaan we ook gewoon op het gazon zitten. Ik ben er helemaal klaar voor. Mijn laatste concerten dateren van 1993 (Patrick Bruel) en 2004 (Robbie Williams). Ik voel me plots weer een beetje twintiger...

Snel even de beschikbaarheid van onze babysit checken!