Molly

Wat is Molly ? Molly is een hondje.

Molly was tijdens de Thanksgiviong week bij ons op bezoek. Net zoals Papsy. Het voordeel van Molly en Papsy op bezoek ? Het voordeel is dat ze alletwee na een tijdje weer terug naar huis gaan. Grapje ! Het nadeel van Molly en Papsy op bezoek ? Het nadeel is een treurige Caitlin voor twee weken.

Wie is Molly ? Molly is het hondje van groote vrienden Svea en Christophe. Die waren een weekje op vakantie, dus Molly was een weekje bij ons. Caitlin en Jack zijn namelijk ondertussen in de buurt goed bekend als professionele hondje-sitters.  Per hondje, per dag vragen Caitlin en Jack 10 dollar. En dan blijft het hondje bij ons of in zijn eigen huis. En voor die 10 dollar doen Caitlin en Jack dan alle noodzakelijk werk: buitenlaten, gaan wandelen, eten, drinken geven, mee spelen, wassen, tandenpoetsen, etc, ... Tijdens de Thanksgiving week hadden Caitlin en Jack twee hondjes: Molly bij ons, Scottie van de overburen in zijn eigen huis. 10 dollar x 2 hondjes x 7 dagen = 140 dollar. 70 dollar per kindje dan. Goed verdiend Caitlin en Jack !

Een geweldige business trouwens. Die huisdieren(pet)-business. Als je geld overhebt, investeer het in de pet-business in de US. Heel Amerika heeft namelijk een of meer honden en / of katten. Behalve ons (en grooote vrienden Caroline en Sander) werkelijk iedereen. En maar geld uitgeven aan die honden en poezen. Hondje-sitters (zoals onze kindjes), organisch diereneten van bij de Whole Foods (duurste supermarkt in de US), tandpasta voor hondjes (kost maar drie keer zo veel als die voor mensen), shampoo met extra glans voor poezen (kost ook maar vier keer zo veel als die voor mensen), speelgoedjes, snoepjes, kapsalons, kleertjes, fotografen gespecialiseerd in dieren, .... je kan het allemaal zo gek niet bedenken, ... en kost allemaal te veel geld.

En dan hebben we het nog niet gehad voor de grootste afzetterij. De pet-psycholoog. Bestaat dus ook. Als uw hondje een dag wat minder enthousiast met zijn staart kwispelt, hupakee, naar de dieren-psycholoog. Of als uw kat op een morgen eens kwaad naar u kijkt, hupakee, naar de dieren-psycholoog. Zo een bezoek kost dan minimum 100 dollar voor een eerste consult. En dat gaat dan altijd als volgt. Dienen kwak kijkt dan eens in de ogen van dat hondje of die kat. Zegt onmiddellijk, ah ja, ik zie het al, het beestje is depressief. Oei ! zegt die overbezorgde oudere mevrouw dan. Want nu gedaan ? Wel het beste is om het beestje op therapie te sturen bij mij, zegt dan de kwak. En ik heb juist korting op een 10-sessies therapie. 950 ipv 1000 dollar, voegt die er dan steevast aan toe. Doen mij dan maar ineens twee sessies zegt die oudere mevrouw dan. Hondje of kat wordt dan gedurende tien weken afgezet bij de kwak. Die zet dat beestje een uur in zijn garage. Uurtje later wordt beestje opgehaald, en alweer 100 dollar verdiend. Nog een goed idee voor onze kindjes denk ik. En wij hebben een grote garage.

Soit, terug naar Molly. Molly is niet depressief. Denken we ... En hopelijk niet geworden na een weekje op vakantie bij ons.

Onze kindjes, vooral Caitlin, maar ook Papsy en Siri, hebben heel goed voor Molly gezorgd. Wij trouwens ook, tis te zeggen, toch voor een namiddag.

Hier zien we Caitlin, Papsy en Molly. De dikste vrienden.

En hier zien we Siri aan het werk. Molly in bad.

Molly na het bad.

Wat een werk.

En wat hebben wij dan gedaan ? Ook ons deel hoor. Dat zat namelijk zo. Op zondagnamiddag hadden we het idee opgevat om nog een keertje naar Kemah Boardwalk te gaan. Met de hele familie dus. Inclusief Papsy en Molly. Kemah Boardwalk is een pretpark in Houston.  Waar geen pets zijn toegelaten. Dat waren we even vergeten te checken. Oeps. Allee dan: Papsy, Siri, Caitlin en Jack naar het pretpark. Wij met Molly buitengebeleven. Wat gingen wij drie of vier uur lang met Molly doen ? Het lokale dorpje Kemah dan maar verkennen he. Redelijk marginaal dorp trouwens. We dachten, misschien vinden we wel een terras of cafe in de buurt waar we wat naar sport op tv kunnen kijken en iets kunnen eten of drinken.  Dit vonden we.

Tja. Rij 6: "Humans Only" Misschien beter niet dan. Wel een interessant cafe precies.

Dan maar een nieuw plan. Een volledige fotoreportage maken van Molly. Gratis ! Hier een paar foto's. Volledige reportage teruggestuurd naar Svea.

Perfect. Nog maar drie uur ons bezighouden. Nog maar wat wandelen dan ... Aha ! Dit is beter.

"Dog-friendly Patio".

Hier hebben we ons dan maar gezet.

Eindelijk rust !  Laat het bier maar komen. Niet dus. Er zijn twee problemen met een dog-friendly patio. Eerste probleem. Er zijn daar dus veel honden. Die constant elkaar zitten te bekijken, naar elkaar blaffen, enzovoort .... Vervelend. Tweede probleem is nog vervelender. De eigenaars van de andere honden. Bijna allemaal oudere dames en oma's die niks liever doen dan naar u komen voor een babbeltje over uw hondje. Dat was vermoeiend. What's her name ? Molly. Oh, such a cutie ! How old is she ? Oh such a cutie. What breed is she ? Oh such a cutie. De ondervragingen bleven maar duren. Maar na een tijdje hadden we door dat het eigenlijk niets uitmaakte of we antwoordden of niet. Die oude dames leven een beetje in hun eigen (dieren)wereld, lijkt ons.

En conclusie van het hele verhaal. Siri en wij willen nooit een huisdier. Nooit ! Als er nog de minste twijfel was, is die nu ook verdwenen. Ligt trouwens niet aan Molly. Molly is heel braaf geweest tijdens haar verblijf ons. Ligt aan ons. Maar Molly mag zeker nog wel op bezoek komen hoor. We denken dat de kindjes (vooral Caitlin) er al stiekem een beetje naar uitkijken.