En zo hadden we een tijdje geleden een redelijke drukte. Na date night vrijdagavond, alle tennis en voetbal zaterdagmorgen, onze middagdut zaterdagmiddag, ... alsof dat al niet genoeg was, hadden we ook nog zaterdagavond verjaardagsfeestje van Jennifer en zondagmiddag bezoekje aan het Jesse H. Jones park.
Het verjaardagsfeestje van Jennifer was in elkaar gestoken door Jennifer's man, de Mark. Die had er wel zijn best voor gedaan. En een interessant concept uitgedacht. Feestje was voor vier families inclusief kindjes. Alle families werden netjes voor hun deur opgepikt door een grote limo.
Eh voila.
Eerste ding dat je dan doet is de bar aan boord te checken. Dat leek ons in orde.
De kindjes hadden dit precies al eens gedaan ?!?
En nadat iedereen erin zit krijg dit soort van toestanden natuurlijk.
Na de rondrit door The Woodlands was onze eerste stop, een restaurant op Hughes Landing.
Den Jack en de Sawyer zijn nogal altijd de beste maten.
En dan ging het naar The Woodlands Resort. Een hotel. De Mark had daar drie kamers geregeld. Niet echt om te blijven, maar wel om van de infrastructuur te kunnen gebruik maken. Er is daar namelijk een heel waterpark, Lazy River, drie (!) pool bars en zaterdagavond ook nog "movienight in the pool". Wat inderdaad betekent, film kijken al liggend in het zwembad met drinken en eten.
Wij vonden persoonlijk de combinatie lazy river en Bud Light wel een success.
Anyway, dat was dus zaterdagavond.
Zondagmiddag gingen we het over een andere boeg gooien. Bezoekje aan Jesse H. Jones park, hier niet zo ver vandaan. Ze hadden daar namelijk een tentoonstelling over reptielen. Iets vooral voor de Caitlin.
En zo een nieuwsgierige hagedis of een kwade schildpad in een doos vinden we nog wel ok.
Maar toen ging de opzichter van het hele spel even achter de hoek en kwam dan terug met een ...
Huu ?
Huu ? Huu ?
Een gigantische slang. Een reuzepython met de naam Lucky.
Wij dan eerst buiten even gaan overgeven van de schrik en hebben ons dan helemaal in de andere hoek van de zaal opgesteld, vlakbij het toilet.
Mensen weten al dat we schrik hebben van verklede mannen en stoeten. Maar ook slangen zijn niet onze favoriete diertjes. Ooit moesten we eens met de lagere school van Schilde, Sint-Wijbrecht, naar de Zoo van Antwerpen, en moest iedereen een paar seconden een piepklein ongevaarlijk slangetje vasthouden. Weigeren mocht toen niet. Die Sint-Wijbrechtschool dulde in die tijd geen tegenspraak in niks. Doodsangsten hebben we toen die twee seconden doorstaan. Tot groot plezier van mijn vriendjes toen. Nog maar een jeugdtrauma erbij.
Soit. Daar gaan onze kindjes dan duidelijk geen probleem mee hebben. Kijk maar eens.
En Caitlin deed er nog een schepje bovenop.
En Jack kon dan niet achterblijven natuurlijk.
Wij zaten toen al veilig in de auto met de deur op slot. Spijtig dat onze auto geen bar heeft om even te bekomen van de schrik. Wat een druk weekend was me dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten