zaterdag 7 oktober 2017

Game, set and match for Caitlin


Mensen weten dat misschien niet, maar we hebben vroeger nog veel tennis gespeeld. Heel veel. En soms zelfs redelijk goed. We hebben zelfs nog tegen deze meneer gespeeld.


Dat gaan de mensen niet raden. Brad Gilbert dus. Hoogste ranking ooit: 4e. Denk niet dat dat lang heeft geduurd. Ons tennis tegen deze meneer ook niet. 5 ballen. Duurde ongeveer 3 minuten. Was op Forest Hills in Wommelgem. Daar trainden de spelers die deelnamen aan het toenmalige ECC. Het European Champion's Championship in het sportpalies in Antwerpen. Dat was toen een hele gebeurtenis hoor. We zijn daar toen zelfs een paar keren naar gaan kijken. Altijd met gratis ticketten die de Bonnie op een of andere van de Gazet Van Antwerpen had gekregen. Uiteindelijk hebben we tennis gespeeld vanaf ons 7 jaar of zo tot ons 35. Jawadde. En toen waren we het beu. Het tennistoernooi van Vienna in Virginia in 2008 was het einde van de rit.

Maar tennis blijft op zich natuurlijk wel een hele mooie sport. Om te spelen en om te kijken. We zijn dan ook superblij dat Caitlin graag tennist. Ze is begonnen op haar zes jaar en is ondertussen al tweeeneenhalf jaar bezig. Vooral lessen volgen op dit ogenblik. Tennis is niet zo gemakkelijk om te leren en vergt heel oefening. En ze doet dat heel goed. Ondertussen is het zelfs al leuk om met Caitlin een uurtje te gaan tennissen. Weliswaar met 12 ballen, maar dat begint te gaan.




Caitlin heeft haar vaste tennisles op zaterdagmorgen om 9 uur. Altijd een supertof moment van de week. Werk is gedaan voor de week. We zijn 's morgens al gaan lopen. En kunnen nu met alle plezier met onze dochter naar tennis. Leuk !




Ook leuk zijn de personaliteiten bij de tennisles.

Te beginnen met de vaste coach van Caitlin. Coach Tammy.


Een hele goeie coach. Afkomstig uit Louisiana en dat kan je horen.  Typische vrouw uit de deep south van de US. Sterk zuiders accent. Altijd aan het praten. Luid. Maar heel vriendelijk altijd. En zoals al gezegd, hele goeie coach. En mogelijk nog betere weervrouw. Als wij tijdens de week nog helemaal geen problemen zien met het weer op zaterdag, weet Tammy al van dinsdag of het gaat regenen. Ze heeft altijd gelijk. Die weer-app van Tammy moeten we ook hebben. Of kijkt die mischien gewoon naar de lucht ?

En dan zijn er de andere kinderen. Ooit waren ze met vijf. Nu zijn ze nog met twee. Twee cliches. De meeste mensen zeggen altijd, je mag niet in cliches spreken. Maar cliches zijn cliches omdat ze zo vaak voorkomen he. Of niet soms. Twee cliches dus.

Cliche nummer 1. Den Grant. Het cliche van de slome Amerikaanse jongen. Sympathiek. Beetje aan de zware kant. Altijd te laat. Gedrevenheid, nul. Als Tammy even wat meer inspanning vraagt, legt die zijn racket op de grond, zegt dat hij dorst heeft en gaat even zitten. We kennen ondertussen ook de vader een beetje en yep, de Grant is helemaal zijn vader.

Cliche nummer 2. Ashyria of zoiets. Het cliche van het overachieving Indisch meisje. Heel aandachtig. Probeert alles tot in de puntjes goed te doen. Gedreven. Een wiskunde-wonder, zit al twee jaren voor op haar klas in wiskunde. Speelt al perfect piano. Kent elk toneel stuk van Shakespeare van buiten. Kan al computers programmeren. Die laatste dingen weten van de moeder. Die daar heel lang kan over uitwijden in een Engels dat niemand begrijpt.

Maar goed. Ze kunnen allemaal goed tennissen en coach Tammy is een goeie coach. Dat zit dus allemaal wel goed.

Naast deze zaterdagles, heeft Caitlin ondertussen ook donderdag een les. En wij gaan elke zondag ook een uurtje tennissen. Geen gebrek aan tennis dus. En we proberen met Caitlin ook wat naar tennis op tv te kijken. We kijken namelijk ook al meer dan genoeg Engelse voetbal met Jack.

Tennis kijken dus. We deden dat vroeger ook al. Toen waren we grote fan van Ivan Lendl.


De grootste zuurpruim die er ooit rondliep op een tennisveld, maar wij speelden dezelfde stijl van tennis. Dus naar hem keken we vaak op tv. Naar meerdere heroische duels in die tijd tegen John McEnroe. Ons moeder vond trouwens dat we op het terrein eigenlijk meer op McEnroe leken dan op Lendl.

En het is natuurlijk altijd leuker om tennismatchen te volgen als je een paar favoriete spelers hebt.  Wij hadden vroeger dus altijd Lendl bij de mannen. En Steffi Graf bij de vrouwen. De beste ooit.

Dus we zouden het wel leuk vinden als Caitlin ook een paar favoriete spelers zou hebben. Dus we hebben eens nauwkeurig naar alle vrouwen gekeken. De Williams-zussen ? Nee, die vinden we niet sympathiek.  Sharapova, misschien, maar die heeft geknoeid met doping.  Svitolina ? Plíšková ? Ostapenko ? Kuznetsova ? Cibulková ? Radwańska ? Kan je toch allemaal niet onthouden of uit mekaar houden he ... Wozniacki dan ? Lijkt op haar terugweg. Kerber dan ? Idem. We zijn wel grote fan van Eugenie Bouchard.


Maar die staat ondertussen nummer 73 op wereldranglijst. Dat is achter Kristen Flipkens he. De vrouw met de meest Vlaamse achternaam ooit. En een Belgische tennisster a la Henin of Clijsters is er op dit ogenblik ook niet he ...

Nog geen uitgemaakte zaak dus.

Maar wat vind Caitlin zelf ? Die heeft al lang haar favoriete speler gevonden. Ze vindt de Roger Federer geweldig.


Roger Federer ?  Perfect voor ons. Beste tennispeler ooit. Daar kunnen we mee leven. Voorlopig toch, tot hij definitief stopt. Hopelijk hebben we tegen dan andere favoriete speler of speelster gevonden ...   Garbine Muguruza misschien ? Djokovic ?

Geen opmerkingen: