Home Alone (met de kiendjes)

Siri was voor een week op reis. We waren dus home alone met de kiendjes. Voor acht volledige dagen. Als dat maar goed ging gaan. 

Maar het ging allemaal goed. Hier waren ze de eerste ochtend helemaal klaar om naar school te gaan.

Voor de rest, een paar opmerkelijke gebeurtenissen van de afgelopen week.

Haleigh en de Poolse chocolade

De eerste avond zaten we samen te eten. De deurbel. Het was Haleigh. Het buurmeisje. Maar ook de babysit. De kindjes gelijk in paniek. Die dachten natuurlijk dat niet alleen mama weg was gegaan, maar papa nu ook ging weggaan. Dat was natuurlijk niet waar. Haleigh had van een vage nonkel die bij hun op bezoek was, twee grote pakken Poolse (?!) chocolade gekregen. Maar de hele familie vond de chocolade smerig, zo vertelde Haleigh. Dus of wij de chocolade niet wilden hebben, vroeg Haleigh. Tja, allee dan. We waren toch juist aan het eten dus de kindjes kregen op het einde van hun eten een Pools chocolaatje. Ze vonden het wel lekker.

Nadat de kindjes in bed waren, hadden we een beetje meer tijd om de pakken chocolade van wat dichter te bekijken. Het zag er allemaal toch nogal verdacht uit. We hebben alles maar gewoon weggegooid. Ja zeg.

De broer van Haleigh en de startkabels

De eerste morgen moesten de kindjes natuurlijk naar school. En wij naar het werk. Batterij van de auto plat. Verdorie toch. Dan maar met de andere auto. 's Avonds even langs Haleigh dan. De vader van Haleigh heeft namelijk een grote takelwagen dus we dachten waarschijnlijk ook wel startkabels. Maar we hadden pech. De broer van Haleigh deed de deur open. De broer van Haleigh is, heu…laten we zeggen … niet van de pientersten in de wereld, maar compenseert dat met een ongelooflijke sloomheid in al zijn dagelijkse activiteiten. Maar hij ging wel even gaan zoeken naar die startkabels. En was al na acht seconden terug aan de deur. Geen startkabels. Hij had overal in het huis, op zolder, in de kelder, in de garage en in de truck van zijn vader gezocht, maar kon helaas geen startkabels vinden. We hadden onze duidelijk vergist. De broer van Haleigh is helemaal niet sloom. Hij is een soort van superhero die in acht seconden op vijf plaatsen tegelijk iets kan gaan zoeken. Ja zeg.

Bezorgde mensen op school

Terug naar die eerste morgen. De kindjes moesten dus naar school. We proberen altijd zo onopvallend mogelijk de school binnen te gaan. En we moesten ook naar het werk daarna, dus we wilden het ook zo snel mogelijk doen. We waren echter al ontmaskerd bij het binnenwandelen van de school. De mevrouw aan de receptie: "Good morning sir" ; "Is everything ok ?" How are you holding up ?" "You must be looking forward for your wife to come back?"  - Hallo !  Siri was nog geen 24 uur weg.

Dat liedje bleef acht dagen duren. Elke dag vragen van de receptioniste, de leraressen, de chauffeur van de schoolbus, de jongen aan de valet, …   "Gaat het nog?", "Is het niet te zwaar?", "U heeft toch hulp ? " (neen waarom ?)  "Binnen een paar dagen is uw vrouw terug, nog even volhouden" "Het huis zal wel wel een rommeltje zijn zeker" (helemaal niet !).

Ja zeg. We weten niet precies welk imago onze kindjes bij het personeel op school hebben, maar als we dat allemaal horen ..

SOS Piet

We moesten natuurlijk ook lekker en gezond eten maken voor de kindjes en onszelf. Voor onszelf was dat niet moeilijk, wij hadden geen hoge verwachten. Voor de kindjes moesten we natuurlijk wel een beetje ons best doen.  Het stukje vlees met worteltjes, pasta en ketchup voor lunch, was een groot succes.  Ook de boterham met hesp en kaas, met groentjes en advocado's voor diner, was een groot succes. En we dachten ook dat de kindjes het wel niet zouden doorhebben als ze elke dag hetzelfde kregen. Caitlin zei echter al na twee dagen. "Daddy, you made the same lunch yesterday".  Ja zeg.

Vermits Siri terugkwam op Thanksgiving (afgelopen donderdag),  hadden we gelijk ook even een volledig traditioneel Amerikaanse Thanksgiving diner klaargemaakt voor de hele familie.

De hele bataklan: kalkoen, sweet potatoe-puree (met geheim ingredient), errellekens (met geheim ingredient), spruitjes en pumpkin pie voor dessert.  We hadden met dit exploot Siri (en onszelf) compleet verrast. Het was namelijk heel lekker.

Inderdaad, de Piet Huysentruyt was (even) in mij tevoorschijn gekomen. Hij is (gelukkig) alweer terug verdwenen.

Nog een paar opmerkingen van de kindjes. 

- Mama kan beter koken dan papa. Ja zeg.
- Een vriendje van Caitlin, de Carter, is op vakantie op de Bahamas. Caitlin wil nu ook heel graag op vakantie naar de Bahamas. Jack wil liever thuisblijven.
- Caitlin wil ook heel graag op vakantie naar de bergen en de sneeuw om te gaan skien. Jack wil liever thuisblijven.
- Dat belooft voor onze skivakantie met de hele familie met groote vriend Nic en zijn familie volgend jaar.

Slotopmerking

Nog een slotopmerking over de kindjes. De kindjes zijn de hele tijd ongelooflijk flink en lief geweest. Geen geween. Geen gezeur. Braaf gaan slapen. Hele nacht doorgeslapen. Vrolijk als ze opstonden.  Dankjewel kindjes. Om het zo gemakkelijk te maken voor papa.  Kijk eens hoe lief ze hier voor elkaar waren.

Natuurlijk hebben we Siri / mama wel ongelooflijk gemist.