Dat gaan we ook toepassen bij Jack, dachten we. Verkeerd gedacht, want meneer sprong met slaapzak en al uit zijn babybedje. 3 keer na elkaar. 3 keer boenk op zijn hoofd.
De tijd was dus gekomen om het babybedje in te wisselen voor het grote-jongen bed…
Caitlin was bijna 3jaar toen ze naar een groter bed ging, ze snapt het concept van hoofdeind en voeteneind, en is s nachts nog nooit uit haar bed gekomen. Ze is ook nooit uit haar babybed gesprongen, en was waarschijnlijk met veel plezier tot haar 5 in de wieg blijven liggen.
Jack niet. Jack is een rondloper. Die gaat later gegarandeerd spoken 's nachts. Die zit meer uit dan in zijn bed...
s Nachts is het dan mijn beurt: ik lig nu al 3 nachten op het matje voor zijn bed (want ik vertik het om hem in ons bed te laten slapen want dan krijgen we hem daar gegarandeerd nooit meer uit). Elk kwartier wordt hij wakker -omdat hij uit zijn bed kruipt/valt/springt- begint hysterisch te huilen -waarvan Caitlin wakker wordt- en dan in paniek om hem heen voelt of ik nog in de buurt ben. Soms valt hij dan terug in slaap. Meestal niet. Een heel vermoeiend fazeke!
Hij heeft precies een aversie van zijn bed. Tenzij wanneer zijn zusje in de buurt is, dan gaat hij lachend neerliggen. De kapoen.
En dan vraag ik mij af: is het een fazeke, of is dit gewoon typisch jongetjesgedrag?
PS: om te vermijden dat hij uit zijn bed zou vallen ben ik aan het knutselen geslagen en heb ik een bedrail getimmerd:
Maar voorlopig heeft dat nog geen verschil gemaakt.
Tips welkom...
4 opmerkingen:
Oh, je doet mij een flashback krijgen naar de keren dat ik aan Flore's deur de wacht deed om haar in haar eigen groot bed te houden. Ook, nadat ze met slaapzak en al knal op haar hoofd uit haar bed was gesprongen :)
Maar dat is goedgekomen, al ben ik alweer vergeten hoe.
Helena heeft daar dan weer nooit problemen van gemaakt.
Misschien iets spaarkaart-achtig? Of stickertjes plakken bij flink gedrag? Of is Jack daar nog wat te jong voor?
Een heel zwak lichtje op de kamer laten branden, is misschien een oplossing.
In Zoersel voelt Amélie zich hiermee perfect op haar gemak.
blijven volhouden! als hij er uit komt, terugleggen zonder teveel te zeggen; uiteindelijk geeft hij op. In't slechtste geval duurt het ca. 4h, dus best wat afwisselen. Een lichtje geeft idd goei orientatie en een vast ritueel hielp voor ons ook. Je moet wel consistent (en geduldig) blijven, dan herkennen ze het patroon. Een bedrail helpt tegen uit het bed vallen, maar geeft da manneke nog wat plek om er ook zelf in te kruipen he, bv langs de kopzijde ofzo. Werkte bij ons voor alledrie. Langste tijd: 4h, kortste tijd: 0min (Stafke maakte er geen enkel probleem van). Dat doet efkes pijn en test uw geduld :-) Maar het resultaat mag er zijn.
aiaiai ik vrees er ook al voor. Sebastien huitlt iedere avond rechtstaand in zijn bed. Gelukkig kan hij er nog niet uit, oef !
Ik denk dat consequent zijn inderdaad heel belangrijk is. Ik heb in afleveringen van de Nanny gezien dat je ze om de 5 min of zo consequent terug in bed moet steken zonder iets te zeggen. Uiteindelijk begrijpen ze het.
Ik vrees dat als je bij hem blijft liggen hij dat gewoon zal worden en niet meer alleen zal kunnen gaan slapen. Mijn stiefmoeder moet zo iedere avond samen met mijn zusje gaan slapen omdat ze zelf niet alleen kan inslapen...Bon, veel succes ! dikke kus
Een reactie posten