Muiterij op Lake Conroe

We kennen onze wereld. Aldus organizeren we graag regelmatig eens een verrassing. Dat zijn dan city trips met Siri of Galveston met Grandma of een sportwedstrijd met Papsy. Maar we organizeren natuurlijk ook graag dingen voor en met de kindjes. 

Deze keer gingen we bootje varen. Op Lake Conroe. Dit is Lake Conroe.

Over Lake Conroe valt overigens niet zo heel veel te zeggen. Het is 85 km2 groot. Het is in 1973 gebouwd (toen hebben ze het ook laten vollopen) als extra water-reservoir voor Houston. Er wonen hele rijke mensen langs de kant. Het is 20 minuten rijden van ons huis. En het belangrijkste: je kan er alle watersporten doen.  

Bootje varen dus. Veiligheid is het belangrijkste dus we hadden al maanden geleden vier US Costal Guard Approved Type III zwemvesten, een touw en een emmer gekocht. De zwemvesten zijn natuurlijk voor de veiligheid. Het touw en de emmer zijn omdat je nooit op een boot moet gaan zonder een touw en een emmer. Die zaken komen altijd van pas.  Hoe we dat weten ? Omdat we een redelijk ervaren bootbestuurder zijn. We keken vroeger als kleine pagadder altijd naar De Bereboot en we hadden ook al 1 keer in de Oosterschelde met een boot gevaren op een grote-vrienden-visdag.  Ervaring genoeg dus. 

Dankzij onze ervaring was er dus geen probleem om de boot te huren. De mensen van het bootverhuurbedrijf in de Waterpoint Marina (het lokale haventje aan Lake Conroe) waren er gerust in. 

Hier zien we de Marina. 

En hier is de familie Zwemvest.  Voor de veiligheid is dat. 

En we waren ook klaar om onze zoon te leren vissen. Hij is ondertussen al anderhalf dus hoog tijd om te leren hoe hij voor zijn eigen eten kan zorgen. 

Allemaal de boot in. De mensen van het verhuurbedrijf zeiden gewoon: "hier nog even tekenen, uitleg hebt u zeker niet nodig met al uw ervaring, daag". Toegeven gingen we natuurlijk nooit doen. Dus het was, ondanks al onze ervaring, toch even zoeken om de startknop van de boot te vinden, en nog iets langer zoeken om zijnen achteruit te vinden, … 

Na een beetje si en la met de mannen op de kant, waren we uiteindelijk toch weg. 

Van de gezonde buitenlucht krijgt iedereen wel honger, dus na vijf minuten waren de kindjes al de mondvoorraad aan het opeten. 

Verder alles onder controle.

We hadden zeebonk Jack van voor op de uitkijk gezet.

Scheepsmaatje Caitlin stond van achter op de uitkijk.

Vroeger gingen we met de grote vrienden altijd op reis naar Zuid-Frankrijk of Spanje. Met enkele auto's. En je had in die tijd altijd een aantal grote vrienden die nooit hun stuur wilden afgeven.

Onder geen enkel beding. 

Niet dus. 

En toen begon de muiterij.  Caitlin en Jack wilden ook bootje varen. Het zou natuurlijk onverantwoordelijk zijn om dat zo maar toe te laten. Het zou ook niet goed zijn voor de veiligheid.  Ze kregen dus eerst lessen van een ervaren leraar.  

Scheepsmaatje Caitlin eerst: 

En die kon het daarna perfect alleen.

Dan zeebonk Jack.

En die kon het daarna ook perfect alleen

Met de muiterij compleet was het voor ons dan tijd om te vissen.  We zijn namelijk ook een ervaren visser.  Zowel al gevist op de Oosterschelde, op de grote-vrienden-visdag, als op de Ierse zee met grote vrienden Jochen en Greg.

We hebben het vissen wel vrij snel opgegeven. Ondanks alle ervaring, waren toch een kleinigheid vergeten.   Aas.

Dan maar mooie foto's van iedereen maken.

Hier is zeebonk Jack.

 Scheepsmaatje Caitlin

En toen was het hoog tijd om terug te keren naar Waterpoint Marina. De macht terug in handen genomen en de muiters op de uitkijk gezet.

Maar waar was die Marina nu weer ?  De kant lijkt redelijk hetzelfde vanop het midden van meer. En van die kaart worden we ook niet veel wijzer.

Naar welke kant moeten we nu eigenlijk ?

Misschien weet Caitlin het wel ? 

En ja hoor, we hebben de Marina teruggevonden.

Het was een prachtige dag.  De muiters en Siri vonden het fantastisch. Misschien straks eens zoeken of we geen afleveringen van De Bereboot online kunnen vinden. Voor de kindjes natuurlijk …