We hebben bijvoorbeeld een geperfectionerde checklist die per categorie alle zaken vermeld die we moeten doen. Dat gaat van “nieuw huis vinden” of “ Belgische auto teruggeven” , over “paspoort voor Jack aanvragen” of “de familial opzeggen” tot belangrijke zaken zoals “ onze adreswijziging doorgeven aan Miles-and-More, het loyalty programma van Lufthansa”. We hebben daar veel punten.
Je kan in de checklist categorieen (house, social security, …) selecteren, of personen (M of S of C of J), of timing (voor verhuis, na verhuis, juist na verhuis, niet zo dringend, …), of contacten (Fientje van de KBC, customer service van Manchester United). U ziet het al, de checklist is na meerdere praktische testen ondertussen redelijk geoptimaliseerd.
En als we alle 247 items rustig uitvoeren, gaat de verhuis vanzelf. Behalve een item. Een verschrikkelijk item. Niemand doet dit item graag. Sommige mensen kunnen het zelf niet aan en besteden het uit. Sommige mensen beginnen hun nieuwe job een paar weken later wegens depressie. Sommige mensen geven op en worden ongelukkig.
U raadt het al, we hebben het over het lijntje “een auto kopen in de US”.
We hebben er al eerder over geschreven in 2007. Toen dachten we nog dat het lag aan onze jeudige onervarenheid. Niks van aan. Het was in 2011 een even traumatische ervaring.
Het zou mogelijk wel iets eenvoudiger kunnen zijn, indien we een nieuwe auto zouden kopen. Maar zo zijn we niet. Met een goeie occassie zijn we al lang tevreden. Al mag die wel niet te veel kosten.
Voor je kan beginnen, is goed om te weten wat je zoekt natuurlijk. Nu we in Texas zijn, leek mij de RAM 1500 Truck met extra rek vanachter aan de laadbak om uwen BBQ op te installeren en standaard bijgeleverde opbergbak voor al uw kleine handwapens en geweren, de ideale keuze. Een handige auto die RAM 1500 Truck, echter buiten ons budget. De RAM 1500 Truck blijft voorlopig een droom.
Dan maar eens kijken naar een Lexus of Toyota. Betrouwbaar, veilig, niet-Amerikaans en beetje afgeprijsd tegenwoordig omdat bij twee oma’s in Florida een tijdje geleden hun vloermat was verschoven tegen de gaspedaal en ze dachten dat hun auto’s vanzelf sneller begonnen te rijden.
Wij dus in ons eerste weekend naar de lokale Beun De Haas voor Toyota / Lexus. Die heet hier trouwens Fred. Fred Haas. Dat belooft.
Daar aangekomen, werden we onmiddellijk gerustgesteld. De Texaanse Beun of Fred Haas sales organizatie is dezelfde als in Virginia. Lees, ze staan met daar met 37 onder een boom (het is hier al wat warm aan het worden) op u te wachten. Ze zijn allemaal afkomstig uit een klein dorpje in Bangladesh. Ze hebben allemaal een bordeaux kostuum aan met daaronder een (ooit) wit hemd en een paarse das met zwarte caro’s. Vloeiend in Bengali, en minstens een andere van de 38 talen in dat land, behoorlijke kennis van Spaans en noties van Engels (basiskennis van 200 woorden – enkel gesproken).
Een van die figuren komt u dan tegemoet, ziet twee kinderen, en zegt: “ Joer lookin for ca ?” – “Ai hav perfect ca for joe” – “Verri safe for los ninos” – “Ai am joer best friend del mundo”.
Het duurt dan gewoonlijk een 20-tal minuten om te leggen wat we wel nodig hebben. Dat soort van merk, dat soort van type, dat soort van jaar, dat soort van mileage en dat soort van budget.
Onze nieuwe beste vriend del mundo laat dan gedurende een paar uur auto’s zien van niet het juiste merk/type binnen het budget, of van het juiste merk/type maar buiten budget, maar hoofdzakelijk auto’s van niet juiste merk/type en buiten het budget.
Geen Lexus / Toyota dus deze keer. Spijtig. Volgende keuze dan maar. BMW. Betrouwbaar, veilig, niet-Amerikaans en houdt zijn waarde hier redelijk goed. Dus wij naar de lokale Beun De Haas voor BMW. Die heette hier BMW of The Woodlands.
Daar aangekomen, werden we een beetje ongerust. Maar 13 man onder de boom. En allemaal in korte broek. Met een golf-polo aan. Dat zag er op zich even raar uit dan 37 bordeaux kostuums onder een boom, maar we waren dit niet gewoon.
Een van de golf-polo’s kwam ons al tegemoet en zegt: “Howdy”, “ How you’re all doing ?”, “Let me know if I can be of any assistance ?”, “My name is Bill”.
Het duurde 10 seconden om uit te leggen wat we zochten. Dat soort van merk, dat soort van type, dat soort van jaar, dat soort van mileage en dat soort van budget. Dat hadden ze wel.
Oei. Dat gaat hier allemaal wat te gemakkelijk. Dit rook allemaal een beetje naar onraad. We waren niet meer op ons gemak. Waar is onze nieuwe beste vriend ? Waar is de noord-Bengali tongval ? Een nader onderzoek drong zich op. Wie was de mens onder de korte broek en golf-polo ?
Zijn naam was Bill. De sales zat Bill in het bloed. Al van jongsafaan. In de lagere school probeerde hij al zijn speelgoed te verkopen aan nietsvermoedende vriendjes. “ Ik heb deze Lego van mijn oma gekregen, die heeft er altijd heel goed voor gezorgd. Stond altijd in haar garage. ” vertelde hij dan. Of “ deze Playmobil is twee jaar oud, maar er is nooit mee gespeeld”, zei hij ook wel eens.
Bill was het type salesman dat ‘s morgens voor de spiegel staat, zijn wenkbrauwen mooilegt (dit soort van mensen heeft over algemeen grote wenkbrauwen) en tegen zichzelf zegt : “ Ik ben de beste salesman” / “ Ik ben de beste salesman” / “ Ik ben de salesman” en zichzelf ondertussen flink op de borst klopt.
Dit was ook duidelijk niet Bill’s eerste sales job. We hadden hem zeker al een paar keren aan onze deur gezien om een stofzuiger, encyclopedie of bijbel te verkopen en herkenden hem van een of twee shopping-kanalen voor juwelen op TV. Tenslotte bleek dat Bill bestond uit 95% slijm en 5% gel.
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben bij Bill twee auto’s gekocht. De eerste ging nog vlotjes, met de tweede zijn we blijven onderhandelen tot arme Bill echt kwaad is geworden. U kent dat wel, we hadden nog eens de goeie ouwe ‘good cop’ / ‘bad cop’ truck bovengehaald. We hebben dat blijkbaar niet slecht gedaan, want toen we tweede auto gingen afhalen, hebben we Bill moeten troosten. We hebben hem uitgelegd als je beide deals optelt, het toch een goeie deal was voor zowel hem als voor ons. En dat hij nog altijd de beste salesman is !
Conclusie van heel het verhaal. We hebben twee mooie (en veilige) auto’s. We zijn niet over ons budget gegaan. En wij zijn zeker nog altijd fors afgezet. Maar misschien iets minder dan normaal. We hebben toch maar ook alvast twee AAA (Amerikaanse Touring Wegenhulp) contracten genomen.
En we hebben een lijntje minder op onze checklist. Joepie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten