Arriving in Houston, TX

Na een jaar in Belgie zijn we nu terug in de US. Houston, TX deze keer. Volgens Marc op geen enkele manier te vergelijken met Northern Virginia of Washington DC. En hij zou wel eens gelijk kunnen krijgen daarin ;o)

Na een korte vlucht van 45min naar London, 3uur overstap en dan de lange vlucht van 11u, zijn we eindelijk aangekomen in Houston. Wat is het heerlijk om terug in de US te zijn. Zelfs al was ik nog niet in Houston geweest, het voelt allemaal zo vertrouwd. En alles is piekfijn verlopen, we hadden niet durven dromen dat het zo'n goede vlucht zou worden. We zijn supertrots op het spookje en Jack, ze hebben zich echt voorbeeldig gedragen. Op een kwartiertje crisis bij het landen na (omdat C. haar gordel niet wou omdoen) zijn er geen tranen of gezeur aan te pas gekomen. Gelukkig maar, want we vlogen in business en ik had geen zin om bekeken te worden als de slechtste mama aller tijden door mijn medepassagiers. Business helpt natuurlijk wel voor zo'n lange vlucht: wachten in de lounge is veel leuker dan op die paar vierkante meter voor de gate en languit kunnen liggen tijdens zo'n lange vlucht is echt pure luxe. Op de fotos komt de opstelling van de zetels (overigens fantastisch bij Britisch Airways) niet echt tot z'n recht, maar wij hadden onze plaatsen omgetoverd tot mini-creche.

We kwamen om 14u45 locale tijd aan in Houston (voor de trage rekenaars, dat is 21u45 in Belgie). Dan nog een uurtje in de rij voor Homeland Security en dan konden we onze huurwagen ophalen. Om 17u waren we in het apartement. En toen viel het op hoe koud het was! We hebben ontzettend veel geluk gehad want een kwartier nadat wij waren geland -om 15u- werd de luchthaven afgesloten (tot vrijdagmiddag 12u)wegens "winter storm" (lees "de koude": het vroor -1 en er was overal ijs... dat zijn ze in het warme Houston niet gewoon). Bewijs hiervan is dat vrijdag alle autostrades, kantoren en scholen in Houston gesloten waren. Marc moest normaal gezien vrijdag beginnen werken, maar stond om 8u onverichter zake terug thuis... hij geraakte er niet.


Dit weekend was het gelukkig al een pak warmer (ong 16 C) dus konden we al even The Woodlands gaan verkennen. The Woodlands is de regio waar wij hebben besloten dat we willen gaan wonen.
Het is hier echt prachtig! Bijna iedereen heeft het idee dat Houston een stoffige en dorre omgeving is (denk aan Lucky Luke setting), maar het tegendeel is waar. Het is hier super groen (wellicht dank zij de vochtigheidsgraad in de zomer).

We hebben al een leuk park ontdekt (Terramont Park) waar Caitlin helemaal verliefd is geworden op de speeltuin. Ik vermoed dat ik de komende dagen heel vaak daar zal doorbrengen. En ja, je ziet het goed, Jack is ook al op de schommel geweest!

Maandag en dinsdag ga ik met onze real estate agente op zoek naar een huis en woensdag ga ik creches bezoeken. En dan nog autos vinden, een GSM en een huisarts/pediater. En hopen dat het spookje snel van haar jetlag afgeraakt. De eerste nacht is ze 8 keer wakker geworden, daarna 4 keer en gisteren 3 keer. En ze heeft ook iets nieuw: elke keer als ze wakker wordt eist ze melk (nee, ze vraagt het niet, ze schreewt erom). Op 3 dagen tijd heeft ze al 4 liter soldaat gemaakt... Benieuwd waar dat gaat eindigen... We vinden ook dat ze op een aantal dagen tijd weer heel veel "groter" is geworden: plots zegt ze een heel pak nieuwe woorden (de meest populaire nu zijn "Jack kwying" en "Taitin kwying" (= Jack en Caitlin are crying")) Ze is ook super lief de laatste dagen, ongeloofelijk hoe goed ze zich houdt ondanks alle veranderingen.

En het toeval wil dat we net verhuisd zijn op het weekend van de Superbowl. En daar wordt heeeeeel veel aandacht aan besteed, menig voortuin is hier versierd! Het voelt een beetje aan als Kerstmis, maar dan zonder die akelige koude...alhoewel ...