Blizzard '09

Het is in Virginia dan weer winter. Het is altijd een heel gedoe met de winter in de US. Deze keer was het een sneeuwstorm. Het sneeuwt hier wel vaker. Zie eerdere blogs: Winter Wonderland (Jan 2009),Snow Day (Jan 2009) en Let It Snow (Dec 2009). Iedereen is dan ook altijd goed voorbereid. Zelfs als er een halve meter valt op 24 uur. Alhoewel. Dat was toch een beetje bijzonder.



Dat ziet er op uw terras dan ongeveer zo uit.



En hier zit de barbecue onder.



Het was de meeste sneeuw in Virginia sinds lange tijd. Zo een belangrijke gebeurtenis moet natuurlijk ook een naam hebben. Daarvoor kan je altijd rekenen op de 24-uur nieuwschannels. Het werd "Blizzard '09". Dat vonden we wel ok. Vlotte naam. En klinkt beter dan ‘Het is slecht weer. Voor bruggen en wegen geldt vanavond wintertype C2’.

Zoals gezegd, het sneeuwt hier wel vaker in Virginia. En daarvan hebben we wel teen en tander geleerd. Tijdig sneeuw ruimen op uwen driveway bijvoorbeeld. Dat is belangrijk. Voor twee redenen. Ten eerste voor de veiligheid. Ten tweede voor het buurtcommittee. Vorige keer waren we er wat laatekes bij en was er toch enig gemor in de buurt "die luie Europeanen lagen naar het schijnt nog te slapen".

Dus we waren er deze keer goed en snel bij.





Het beloofde ook een zware dag te worden voor de dieren. Hier is ons hert.



We kregen ook gelijk hulptroepen van het Amerikaans leger erbij. Den Barry.



Den Barry is de overbuurman. Annex baasje van grote vriend de Stormy. Annex vader van Liz (19-jarige babysit van Caitlin en cheerleader) en belangrijke mens op het Pentagon.

We zijn dan ook bij den Barry gaan helpen.



En daarna ook bij de Gary. Jarenlang bewonderaar van Siri. Eigenlijk heet de Gary, Richard. Dat zijn we gisteren na 2.5 jaar te weten gekomen. Of hoe Blizzard 09 de mensen dichter bij elkaar heeft gebracht.



En hier kwam Caitlin helpen.



Na de shift van 11 uur 's morgens, moesten we om 4 uur in de namiddag weer aan de slag.



Ons hert hield de moed erin.



En om 7 uur ‘s avonds nog eens vantzelfde.



En zo bleven de driveways van den Barry, de Gary/Richard en ondertekende redelijk goed. Nu de straat nog. Anders geraken we nog steeds niet weg.

Daarvoor heeft het buurtcommittee een bedrijfje dat zou langskomen. Hetzelfde bedrijfje dat in de zomer de gemeenschappelijke grasperkjes onderhoudt. Die kennen we. Drie Mexicaanse kozijns. Als dat maar goed komt, dachten we nog.

Maar om 10 uur ’s avonds waren onze Mexicaanse amigos er dan.



En om 2 na 10 hadden ze zich volledig vastgereden in de sneeuw.




De ramptoerist die in ons allen schuilt, was niet te houden. Hier zitten die drie tacos volledig vast. Toch niet zo veel sneeuw gewoon in Mexico precies.



Het Amerikaanse leger (den Barry), de bewonderaar van Siri (de Gary/Richard) en ondertekende hebben de drie sombreros dan maar geholpen. En we hebben daarna dan nog maar eens sneeuw geruimd.



Ons hert heeft het hoofd niet boven de sneeuw kunnen houden.



De volgenden dag heeft Siri het resultaat van onze arbeid gecheckt.





En Caitlin zag dat het goed was.





En de foto hieronder had een mooie foto voor onze kerstkaarten kunnen zijn geweest. Dat is, indien we onszelf graag op onze eigen kerstkaarten zouden zien.