Ik moest dringend een inhaalbeweging maken. Het weekend van 8 en 9 februari 2020 werd immers nog niet vermeld op de blog... Hetgeen hierna volgt, dateert van precies 6 maanden geleden,...toen Covid-19 nog een semi-onbekend gegeven was en alles nog kon en mocht.
Het was de week voorafgaand aan haar verjaardag een emotionele week geweest, met veel verdrietjes over vriendinnetjes, het zoeken naar haar plaats in de vriendengroepen en over het algemeen tienermeisjes-onzekerheden. Ze had vijf meisjes uitgenodigd om zaterdag samen door te brengen in een klein pretpark in Houston en dan 's avonds thuis een film en logeerpartijtje. Vijf, want meer krijg ik er niet in mijn auto en ik (lees Jack) wil al helemaal niet een hele nacht een huis vol giechelende meiden hebben. Maar de week voor het feestje was er dus een groot drama want ruzie met 2 van de 5 meisjes. Na veel gepieker en een aantal ingetrokken uitnodigingen was het vrijdagavond dan toch allemaal opgelost. Oef. Veel tranen bij haar, maar vooral veel stress bij mij: zich niet moeien als mama is soms niet makkelijk.
Op zaterdag vertrokken we met een auto vol zingende, giechelende meisjes op zaterdag dan richting Kemah Boardwalk. Het is anderhalf uur rijden, 3uur in totaal - maar dat wordt hier in Houston als een normale namiddagverplaatsing beschouwd. Kemah is een mini pretpark, maar stelt echt niet veel voor. Het is hoogstens een uit de kluiten gewassen dorpskermis, zonder schietkraam (dat vind ik vind dat raar voor Texas). Er is een treintje en een paar molentjes voor de allerkleinsten, een paar kermiskramen met grijpmachines, 3 attracties voor tieners en volwassenen, waarvan 1 overkop, en dan een hele mooie roetsjbaan (de bullet). Maar het ziet er allemaal wel leuk uit en de kinderen gaan er graag naartoe. Alleen hoorden we dat de Bullet - de favoriete attractie - die dag niet zou rijden.... Dus de hele middag zijn ze tussen de 3 attracties geroteerd, en hadden de tijd van hun leven. Mijn rol was herleid tot braafjes op een afstand staan en alle truien en brillen vasthouden. En ijsjes kopen... Er is niks heerlijker dan het horen van het enthousiast gekwetter van deze meisjes. Ze wanen zich al zo groot, maar eigenlijk zijn het best nog kleine meisjes.
Terug thuis had Marc er vakkundig voor gezorgd dat de pizza werd geleverd toen we net de garage kwamen binnengereden... Daarna was er nog een film en dan het hoogtepunt: de sleepover. Caitlin valt altijd relatief vroeg in slaap, en zij was vlak na de film al ingeslapen, maar de 4 andere meisjes hebben nog super laat liggen giechelen.
Op zaterdag vertrokken we met een auto vol zingende, giechelende meisjes op zaterdag dan richting Kemah Boardwalk. Het is anderhalf uur rijden, 3uur in totaal - maar dat wordt hier in Houston als een normale namiddagverplaatsing beschouwd. Kemah is een mini pretpark, maar stelt echt niet veel voor. Het is hoogstens een uit de kluiten gewassen dorpskermis, zonder schietkraam (dat vind ik vind dat raar voor Texas). Er is een treintje en een paar molentjes voor de allerkleinsten, een paar kermiskramen met grijpmachines, 3 attracties voor tieners en volwassenen, waarvan 1 overkop, en dan een hele mooie roetsjbaan (de bullet). Maar het ziet er allemaal wel leuk uit en de kinderen gaan er graag naartoe. Alleen hoorden we dat de Bullet - de favoriete attractie - die dag niet zou rijden.... Dus de hele middag zijn ze tussen de 3 attracties geroteerd, en hadden de tijd van hun leven. Mijn rol was herleid tot braafjes op een afstand staan en alle truien en brillen vasthouden. En ijsjes kopen... Er is niks heerlijker dan het horen van het enthousiast gekwetter van deze meisjes. Ze wanen zich al zo groot, maar eigenlijk zijn het best nog kleine meisjes.
Terug thuis had Marc er vakkundig voor gezorgd dat de pizza werd geleverd toen we net de garage kwamen binnengereden... Daarna was er nog een film en dan het hoogtepunt: de sleepover. Caitlin valt altijd relatief vroeg in slaap, en zij was vlak na de film al ingeslapen, maar de 4 andere meisjes hebben nog super laat liggen giechelen.
De volgende ochtend bakten we naar naar jaarlijkse traditie "belgische" pannekoeken en werden de geschenkjes opengedaan. Het was een heerlijk verjaardagsfeestweekend, en het zou afgesloten worden met een heus bal, maar dat is stof voor een volgende post ;o)
Gelukkige verjaardag aan ons allerliefste zonnetje in huis. Die 11 jaar zijn echt voorbij gevlogen, en we zijn heel benieuwd wat de volgende jaren voor jou in petto hebben!
 |
| Caitlin en Avery, een nieuw meisje op school en meteen ook een nieuwe bestie since dit schooljaar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten