zaterdag 22 maart 2014

Het trieste verhaal van Layla (niet voor gevoelige lezers)

De verjaardag van Caitlin was heel leuk. Zie een van de vorige blogs. Maar er is daar op die verjaardag ook nog iets heel erg gebeurd.

Namelijk dit.
Inderdaad. Een vis. Meer bepaald een Siamese Fighting Fish. Oftewel een Betta Fish. Kostprijs: 3 usd bij de Petco - de huisdierensupermarkt hier in de US.

De vis was een cadeau van Kaison, een vriendje van Caitlin haar klas. We hebben de naam goed onthouden: "Kaison".  Want die Kaison, en vooral zijn ouders, die zullen we nog wel eens terug liggen hebben.

Toen we de cadeau van Kaison zagen, hebben we nog geprobeerd om het weg te moffelen. Te laat. Caitlin had de vis ontdekt. Ze was er heel blij mee. 
Het onheil was geschied …
Onze grootste schrik was werkelijkheid geworden …
Wat we nooit wilden laten gebeuren, is toch gebeurd …
Ons leven zou nooit meer hetzelfde zijn …

We hadden ons eerste huisdier. Oh gruwel …

En de kindjes hadden de Betta Fish ook gelijk een naam gegeven: "Layla".

Dat was het moment om een beetje research te gaan doen op het internet. Hoe lang leeft zo een Betta Fish eigenlijk ? Antwoord: dat hangt ervan af. Kan gaan van twee maanden tot tien jaar. Ja zeg. Dat internet is toch ook niet altijd nuttig hoor.

Soit, we dachten nog: als Layla in zo een klein bakje blijft zwemmen …
gaat het arme visje misschien niet heel lang meegaan. Dat was onze enigzins geruststellende gedachte nog die zondagavond.  

Maar toen kwamen we maandagavond terug van het werk en zagen we dit in onze living. 


Huuu ?

Siri was even met de kindjes naar de plaatselijk Petco gegaan voor … "een groter bakje voor Layla".  Een groter bakje ?! We hadden nu een heel aquarium.  Met licht, filterinstallatie en een gans kasteel.

Ik was klaar om onze ski-vakantie dan maar te cancellen. Die Kaison en die ouders van Kaison, gingen we nu zeker een keer goed liggen hebben …

Maar Siri heeft altijd voor alles een oplossing: een tablet eten voor 7 dagen.  We konden toch nog gaan skien.  Oef.  En toen we zaterdagavond, na een week skien terugkwamen, leefde Layla nog vrolijk en wel in haar aquarium met kasteel.
Zondag was het dan tijd om het aquarium te kuisen. Een activiteit voor elke zondag vanaf nu.  De kindjes hadden er in ieder geval geen goesting in. Wij nog minder. Siri ?

Siri heeft altijd voor alles een oplossing. De oplossing: we hebben Layla terug in het kleine bakje gezet.  We zijn naar de vijver gefietst met de kindjes en we hebben Layla losgelaten bij haar vriendjes. Zo hebben we het dan maar uitgelegd aan de kindjes.

We weten niet of Layla twee maanden of tien jaar in de vijver gaat leven. En als er binnenkort een plaag van uitheemse vissoorten in The Woodlands wordt gerapporteerd, dan wijzen we direct naar die Kaison zijn ouders.

En nu maar afwachten tot Kaison's verjaardag. We weten namelijk onze cadeau al: een klein poesje …. Ha !

Alhoewel, misschien moeten we daar nog eens over nadenken. Kaison en zijn ouders komen uit China. En wat eten ze graag in China ? Niet voor gevoelige lezers ...

Geen opmerkingen: