vrijdag 27 maart 2009

Random thoughts

Vandaag heb ik afscheid genomen van Isabel, 1 van mijn beste vriendinnen hier. Na 3 jaar Virginia zit hun assignment erop en verhuizen ze nu terug naar Belgie... Ik vind het echt moeilijk om hier afscheid te moeten nemen. De vriendenkring is tenslotte beperkter dan thuis en hoewel ik makkelijk vrienden maak, is het toch niet evident om mensen te ontmoeten met wie het zo goed klikt. Het is ongetwijfeld deels dankzij Isabel en Caroline (die andere goede vriendin - die hier gelukkig nog is!) dat ik mij hier zo thuis voel. Voor de lezers die de achtergrond niet kennen: Caro, Isa, hun echtgenoten en Marc zijn allemaal collegas. Toen Isa in mei 2007 hoorde dat Marc en ik waren gearriveerd in de US, heeft ze onmiddellijk een BBQ georganiseerd waar ook Caroline op was uitgenodigd (zij waren de maand ervoor verhuisd naar DC). En sindsdien trekken we dus samen op: brunchen op zondag, BBQ's a l'improviste, shoppingmiddagen, (poging tot) powerwalken, aperitieven na 't werk, sportwedstrijden, skivakantie,... We waren zelfs alle drie samen zwanger ;o)

Ondertussen heb ik wel al vele andere vrienden gemaakt, zowel expats als locals, maar Isa en Caro blijven toch een speciaal plaatsje innemen. Ik ga haar missen!

Tijd om daarbij stil te staan is er echter niet. We zijn volop onze reis naar Belgie aan het voorbereiden. We zijn altijd al lichte reizigers geweest, maar ik vrees dat dat nu wel anders gaat zijn - niet te doen wat we nu allemaal gaan meezeulen. Caitlin is in ieder geval klaar om te vertrekken. Haar US passport is gisteren aangekomen, ontzettend schattig, dat blauwe boekje met die babyfoto ... en te bedenken dat dat 5 jaar geldig is!


Aangezien ik nog een miljoen dingen moet doen/kopen alvorens te vertrekken, sleur ik Caitlin geregeld mee naar de mall om ons lijstje af te werken. Ik heb haar dinsdag ook meegenomen naar de spa, omdat ik een facial had geboekt (om alle misverstanden te vermijden: de gelaatsverzorging was voor mij, nog niet voor haar!). Ze vertikte het echter om in haar buggy te slapen, dus heb ik haar tijdens de behandeling op mijn buik gelegd. Fantastisch vond ze het. Relaxerende muziek, een relaxe mama: ze viel onmiddellijk in slaap en heeft die nacht zelfs 7 uur aan 1 stuk doorgeslapen. Heerlijk! Jammer genoeg was dat maar een eenmalige zaak (dat doorslapen).

En ondertussen maakt DC zich klaar voor het Cherry Blossom Festival: begin april zullen alle Japanse kerselaars in bloei staan, en geloof me, dat is echt fantastisch mooi. Ik ben een ongeloofelijke fan van de Cherry Blossoms en ben niet alleen: tijdens die enkele dagen dat ze bloeien wordt de stad overrompeld. Er worden meer dan een miljoen bezoekers verwacht.

De kerselaars werden in 1912 door Japan aan US geschonken als teken van vriedschap en goodwill. Er zijn ondertussen al 3750 bomen met 16 Cherry Blossom varieteiten in DC. De bloeiperiode dit jaar is van 28 maart tot 11 april, met piek op 4 april.

Ziehier een paar sfeerbeelden van vorig jaar:





En tenslotte, omdat ik het niet kan laten, nog een fototje van Caitlin.

Geen opmerkingen: