Extra veel papsytijd voor de kindjes dus...ze hebben er echt van genoten!
We deden niet zoveel uitstappen want papsy heeft het meeste nu wel al gezien in deze contreien, maar we hadden toch nog een vol programma. Marc was het grootste gedeelte van papsy's bezoek op zakenreis, dus voor mij was het wel super fijn om een extra paar handen te hebben. Zo kon ik 's morgens toch nog steeds voor dag en dauw naar de gym, werden de kindjes door papsy naar school gefietst, was er huiswerkhulp, taxidienst en prive tennisles! En doordat Marc er niet was, konden we ook zonder schroom hele avonden naar franse chansons luisteren (voor de degenen die dit nog niet wisten... 1 van Marc's motto's is "het leven is te kort voor franse muziek").
Het laatste weekend was Papsy zelfs bereid om 2 dagen te babysitten, zodat Marc mij kon verrassen met een weekendje Chicago (blogverslag volgt). Super gewoon!
Papsy heeft ook kennisgemaakt met de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de locals hier. Tijdens een fietstocht naar school was Jack's ketting van de fiets gevallen. Papsy en Jack hadden nog 2 mijl voor de boeg en stonden met de ketting te sukkelen. Opeens stopte een vriendelijke (oudere) man die insisteerde om ook eens te proberen. Dat lukte natuurlijk niet, dus de man vroeg of ze even konden wachten. 2 minuten later stond hij daar terug met zijn pickup truck. De fietsen vlogen de laadbak in, de goede samaritaan voerde Jack naar school en daarna papsy terug naar huis. Hij vertelde ondertussen zijn hele levensverhaal en bij het oprijden van onze oprit vertelde hij dat de zoon van zijn goede vriend vroeger de eigenaar van ons huis was! Toen ik de vreemde auto op onze oprit zag staan, liep ik naar buiten en herkende ik Keith meteen als de man die elke ochtend zijn hondje uitlaat op onze fietsroute. Nadien zijn we nog een paar flesjes belgisch bier gaan afgeven om te bedanken, en sindsdien maak ik elke ochtend een praatje met Keith. Dit maakt me altijd zo blij om hier te wonen: iedereen die vriendelijk zwaait, ook naar onbekenden, en tijd heeft om een korte babbel te slaan. Een super leuk begin van de dag, iedere dag opnieuw.
* * *
Ziehier wat we zoal deden:Bein mei worden overal crawfish festivals georganiseerd. Maar naast crawfish (om te eten), waren er ook aligators (niet om te eten)... Voor een zacht prijsje mochten de kinderen in het alligatorbad staan en de diertjes vasthouden. Caitlin sprong gelijk het bad in en knuffelde elk diertje. Ze was helemaal in haar element. Jack was iets voorzichtiger en besloot bij papsy te blijven. Maar na een tijdje kon ze haar broer toch overtuigen om ook in het stinkende water te gaan staan. Alle beestjes kregen een naam en er vloeiden bijna tranen wanneer we naar huis gingen.
Crawfish zijn trouwens te vergelijken met rivierkreeftjes, en super lekker. Maar ik eet die liever thuis dan rechtstaand op een grote kermis... 4.5 kg... dat ging er zeer gemakkelijk in.
En naast crawfish, is ook sushi altijd een voltreffer. Wij dachten eerlijk gezegd dat Papsy niet zo'n sushi fan zou zijn, maar hij heeft het tegendeel bewezen. Vanaf nu zal er bij elk bezoek sushi op het menu staan.
Nog meer eten: vrijdagavond = tennis (Caitlin) en voetbaltraining (Jack). Hoe beter een sportieve avond afsluiten dan met pizza in de favorite pizzaplace? Met terras (op de parking)...
Papsy gaf Jack prive tennisles...
En nam de kinderen mee naar de voetbal seizoensafsluiting in het locale mexicaanse restaurant.
Maar het was niet altijd feest, natuurlijk... want zelfs als papsy komt, moet er huiswerk worden gemaakt. Hier was papsy spelling (dictee) aan het testen en Caitlin had toch wat opmerkingen over de uitspraak van de woorden "Papsy, je moet zeggen "than", met een tfffff. niet "den". Zo kan ik het toch nooit juist schrijven...?!". Dat is dan ook genoteerd voor volgend jaar.
Bedankt voor je bezoek papsy. Wij vonden het geweldig en tellen nu af naar onze zomer in Belgie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten